Με κατηγορηματικό τρόπο υπέρ των διερευνητικών επαφών και του διαλόγου με την Τουρκία τάσσεται ο πρώην υπουργός Εξωτερικών και πρώην Ευρωπαίος Επίτροπος Δημήτρης Αβραμόπουλος.

«Εκεί που οδηγήθηκαν τα τελευταία χρόνια οι σχέσεις μας, καλούμεθα να απαντήσουμε σε ένα απλό ερώτημα: Διάλογος ή σύγκρουση. Και η απάντηση είναι προφανής» αναφέρει χαρακτηριστικά σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή της Κυριακής».

Με την τοποθέτησή του αυτή, ο κ. Αβραμόπουλος διαφοροποιείται εντελώς από τις πρόσφατες «βόμβες» που έριξε ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, μιλώντας στην ίδια εφημερίδα, κατά του διαλόγου με την Τουρκία και κατά της σύναψης μνημονίων συνεργασίας με τη Βόρεια Μακεδονία.

Ελληνοτουρκικές Σχέσεις: Τα αφηγήματα, οι διερευνητικές, η Χάγη & τα επίδικα σημεία

Ο κ. Αβραμόπουλος, μάλιστα, ρωτήθηκε στην συνέντευξή του για την άρνηση του Αντώνη Σαμαρά σε διερευνητικές με την Τουρκία και στην προσφυγή στην Χάγη, και απάντησε:

«Ήμουν πάντοτε υποστηρικτής του διαλόγου και θυμίζω ότι, επί ημερών μου ως Υπουργού Εξωτερικών, είχα ενθαρρύνει την επανέναρξη των διερευνητικών και έτσι πραγματοποιήθηκαν δύο ακόμη κύκλοι, ο 53ος τον Οκτώβριο του 2012 και ο 54ος τον Ιανουάριο του 2013. Οι συνομιλίες αυτές έγιναν σε μία σχετικά καλύτερη ατμόσφαιρα και είχε βοηθήσει σε αυτό η σχέση μου και με τον συνάδελφό μου τότε Υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας Νταβούτογλου. Όπως αντιλαμβάνεσθε το περιεχόμενο των συνομιλιών αυτών δεν ήταν, ούτε είναι ανακοινώσιμο. Θα έλεγα δε, επειδή πολλά γράφονται τον τελευταίο καιρό, να αποφεύγονται αναφορές στην ουσία των διερευνητικών συνομιλιών για να μην ακυρώνεται ο σκοπός τους.

Την ίδια περίοδο πραγματοποιήθηκε στην Κωνσταντινούπολη η Σύνοδος των δύο κυβερνήσεων με επικεφαλής τον κ. Σαμαρά και τον κ. Ερντογάν. Μία Σύνοδος, η οποία κατά γενική ομολογία ήταν επιτυχής και συνοδεύτηκε από την υπογραφή μεγάλου αριθμού συμφωνιών ανάμεσα στους Υπουργούς των δύο κυβερνήσεων.

Ο κ. Σαμαράς, βέβαια, τηρεί μια διαχρονική στάση για τα εθνικά θέματα. Υπό τις παρούσες όμως συνθήκες, στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις, πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στην Διπλωματία, στο πλαίσιο πάντα του Διεθνούς Δικαίου, για την αποκλιμάκωση της έντασης και την εξεύρεση αμοιβαία αποδεκτών λύσεων. Εκεί που οδηγήθηκαν τα τελευταία χρόνια οι σχέσεις μας, καλούμεθα να απαντήσουμε σε ένα απλό ερώτημα. Διάλογος ή σύγκρουση. Και η απάντηση είναι προφανής.

Να θυμίσω εδώ, ότι οι διεθνείς διαφορές διευθετούνται με τρεις τρόπους. Ή με απευθείας συνομιλίες, ή μέσω διεθνούς διαιτησίας ή τέλος, με πόλεμο».