Κατά την ομιλία του χθες ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας (ΥΕΘΑ) Νίκος Παναγιωτόπουλος σημείωσε πως το ΠΝ δεν ήθελε τα βλήματα στρατηγικής κρούσης Scalp Naval στις φρεγάτες και ως εκ τούτων δεν επιλέχθηκαν.

Ο Υπουργός Εθνικής Αμύνης κ. Νικόλαος Παναγιωτόπουλος προέβη στις ακόλουθες διευκρινήσεις μετά την τοποθέτηση που έκανε ο Πρόεδρος της «Ελληνικής Λύσης» κ. Κυριάκος Βελόπουλος από το βήμα της Ολομέλειας της Βουλής κατά τη μόνη Συζήτηση και Ψήφιση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του Σχεδίου Νόμου του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας «Για την ενίσχυση της αμυντικής θωράκισης της χώρας»:

«Οφείλω να απαντήσω σε κάποια σημεία από την τοποθέτηση του αξιότιμου Προέδρου της “Ελληνικής Λύσης”, ο οποίος αντιμετωπίζει την γεωστρατηγική και αμυντική ανάλυση με όρους “διαφημιστικού προσπέκτους”, πολύχρωμου μάλιστα. Πετάει δέκα συνθήματα, “άιντε ένα, δύο, τρία, δεκατρία, τριάντα τρία” κι όποιος τσιμπήσει. Ό,τι πιάσει. Τα πάντα. Δεν είναι όμως έτσι.

Πρέπει η ανάλυση να είναι πιο βαθιά, πιο εμβριθής και να είμαστε λίγο προσεκτικοί μέχρις ότου καταλήξουμε στα πορίσματα. Όπως δεν ήσασταν προσεκτικός όταν πριν από μερικούς μήνες προεξοφλούσατε -εδώ μάλιστα μιλώντας-, ότι “το παιχνίδι για τις φρεγάτες είναι στημένο υπέρ των Γερμανών” Έτσι λέγατε, ότι έχουμε διαλέξει γερμανικές. Έτσι λέγατε και μην το αρνείστε, πρώτα γερμανικές και μετά αμερικανικές. Το προεξοφλούσατε, λοιπόν, ως “στημένο”. Μόνο στημένο δεν αποδείχθηκε διότι η απόφαση έγινε με βάση -κι έχει σημασία αυτό που λέω- τις προτιμήσεις του Πολεμικού Ναυτικού.

Αφέθηκε ελεύθερο το Πολεμικό Ναυτικό χωρίς προκαταλήψεις και χωρίς άλλους υπολογισμούς, να επιλέξει το καράβι που θεωρούσε ότι ήταν το καταλληλότερο για την κάλυψη των αναγκών του, επιχειρησιακών κλπ. Και η τελική διαμόρφωση του πλοίου αυτού κ. Πρόεδρε, όπως καταλαβαίνετε, διαμορφώθηκε μετά από εντατικές διαπραγματεύσεις ανάμεσα στη γαλλική και την ελληνική πλευρά.

Επομένως το αν επιλέχθηκε το “Scalp Naval” ως επιπλέον όπλο, δεν ήταν θέμα πολιτικής επιλογής της Κυβέρνησης. Ήταν θέμα αυτών που αποφάσισαν ό,τι χρειάζεται ή δεν χρειάζεται το Πολεμικό Ναυτικό. Και προφανώς εδώ, αποφάσισαν ότι δεν χρειάζεται αυτό το επιπλέον οπλικό σύστημα στην τελική διαμόρφωση του πλοίου γιατί μπορεί να το έχει ή να το φέρουν τα αεροπλάνα ή άλλες πλατφόρμες. Αποφάσισαν όμως ότι δεν χρειάζεται ενώ καλύπτονται πλήρως οι ανάγκες και βάσει αυτών ενεργήσαμε εμείς.

Και κάτι άλλο: Μιλήσατε πάρα πολύ για την Αλεξανδρούπολη. Για την Αλεξανδρούπολη τελικά, έχω ακούσει ενστάσεις από εσάς, τους Τούρκους και τους Ρώσους. Μόνο από αυτά τα τρία σημεία έχω ακούσει ενστάσεις για τη χρήση της Αλεξανδρούπολης. Σίγουρα όχι από τους Εβρίτες και μπορείτε να το διαπιστώσετε, γιατί από Ανατολική Μακεδονία και Θράκη επιτρέψτε μου να έχω πλήρη εικόνα. Από τον Έβρο μέχρι το Νέστο ή μάλλον μέχρι την Καβάλα και τη Δράμα.

Η μερική χρήση του λιμένα της Αλεξανδρούπολης από τις αμερικανικές Ένοπλες Δυνάμεις εντάσσεται στις προβλέψεις της Αμοιβαίας Συμφωνίας Αμυντικής Συνεργασίας που έχουμε υπογράψει με τις ΗΠΑ, την τροποποίηση της οποίας θα κληθούμε να συζητήσουμε στη Βουλή σύντομα. Θα έρθει αυτή η συμφωνία στη Βουλή και τότε θα μιλήσουμε και για τις προβλέψεις της, και Σούδα και Αλεξανδρούπολη και Στεφανοβίκειο, κλπ. Όλες δηλαδή οι τοποθεσίες που έχουν επιλεγεί στο πλαίσιο της εμβάθυνσης αυτής της Αμυντικής Συνεργασίας. Σε αυτό το πλαίσιο οι Αμερικανοί έκαναν κάποιες εργασίες με δική τους χρηματοδότηση για να διευρύνουν τις δυνατότητες χρήσης του λιμένα της Αλεξανδρούπολης -που μέχρι τότε είχε κάποια προβλήματα, δομικά θα έλεγα με τα βάθη- έτσι ώστε να καταστεί δυνατή η προσέγγιση του λιμένα αυτού από μεγάλα πλοία για τη μεταφορά στρατιωτικού υλικού.

Επομένως η χρήση και η σχέση είναι διμερής, Ελλάδας – Ηνωμένων Πολιτειών. Δεν εντάσσεται σε κάποιο πλαίσιο ΝΑΤΙΟϊκής λειτουργίας. Θα μου πείτε η Αμερική είναι η βασική δύναμη υποστηρίκτρια του ΝΑΤΟ. Ναι, αλλά είναι διμερής η χρήση, μεταφέρει στρατιωτικό υλικό κλπ. Αυτή είναι η βάση της MDCA.

Μην κάνετε αναλύσεις, ας πούμε για “ΝΑΤΟϊκούς κλοιούς”. Ναι, έχουν εκφράσει την ενόχληση τους οι Ρώσοι. Το ξέρουμε αυτό. Έχουν εκφράσει την ενόχλησή τους οι Τούρκοι, εσφαλμένως φυσικά. Είναι προφανές αυτό. Θεωρούν ότι η Αλεξανδρούπολη, αποτελεί απαρχή επιθετικών, ενδεχομένως, ενεργειών εναντίον της Τουρκίας. Είναι προφανές αυτό εντελώς αστήρικτο, αλλά να διατυπώνετε κι εσείς ενστάσεις για τη χρήση της Αλεξανδρούπολης; Τι ότι διακινδυνεύει, δηλαδή, την κατάσταση εκεί στη Θράκη; Και να σας πω και κάτι: Υπάρχει κι ένας ευρύτερος σχεδιασμός αναβάθμισης της οικονομικής δραστηριότητας στην ευρύτερη περιοχή, της οποίας βραχίονας είναι και η εκμετάλλευση του λιμένα της Αλεξανδρούπολης. Κι αυτό η περιοχή το γνωρίζει. Γι’ αυτό μη κάνετε βιαστικές αναλύσεις, ιδίως παίρνοντας μία θέση η οποία στο τέλος είναι να είμαστε φίλοι με αυτούς που είναι φίλοι με μας.

Κοιτάξτε ωραίο είναι αυτό. Ακούγεται απλοϊκό, ρομαντικό ίσως. Βέβαια εκεί πρέπει να ξεκαθαρίσεις και ποιοι ακριβώς είναι η φίλοι σου και τι κάνουν για σένα προκειμένου να καταλήξεις ποιοι τελικά είναι οι φίλοι σου. Όμως εγώ θεωρώ ότι στις Διεθνείς Σχέσεις και στη γεωπολιτική η ιδιότητα του ανήκειν σε μία Συμμαχία είναι περίπλοκη και προσδιορίζεται από ένα πλέγμα δικαιωμάτων αλλά και υποχρεώσεων. Κι εν πάση περιπτώσει αυτό το θέμα το έχει λύσει η Ελλάδα, σε ποιο στρατόπεδο και σε ποια συμμαχία ανήκει γεωστρατηγικά κι από κει και πέρα το μόνο που έχει να κάνει είναι να ασκήσει τα δικαιώματα της, αλλά και τις υποχρεώσεις της. Κι αυτό κάνει.

Κατά τα λοιπά νομίζω σε σχέση με αυτά που έχουν συμβεί στην Ουκρανία, δεν θα μπω στην αρμοδιότητα του Υπουργείου Εξωτερικών. Το Υπουργείο Εξωτερικών το έχει καλύψει και με ενέργειες και με ανακοινώσεις, και το ζήτημα αυτό για μένα θεωρείται διευθετημένο από το αρμοδιότερο εμού υπουργείο.