Στις αρχές του 20ου αιώνα, υπήρχαν πολλοί θίασοι τεράτων, οι οποίοι περιέφεραν ανθρώπους με σοβαρές γενετικές ανωμαλίες από πόλη σε πόλη, προσφέροντας ένα φρικιαστικό θέαμα, που όμως σαγήνευε τα πλήθη που συνέρρεαν μαζικά.
Το καλοκαίρι του 1903, οι κάτοικοι της Αθήνας περίμεναν με τεράστια ανυπομονησία να παρακολουθήσουν μια παράσταση, στην οποία πρωταγωνιστούσε ο πασίγνωστος Ζο-Ζο ο Σκυλάνθρωπος (Jo-Jo the Dog-Faced Boy).
Ο Ζο-Ζο γεννήθηκε στη Ρωσία το 1868 και το πραγματικό του όνομα ήταν Fedor Jeftichew. Υπέφερε από μια σπάνια και ταυτοχρόνως σοβαρή πάθηση, που ονομαζόταν Υπερτρίχωση ή Σύνδρομο Αμπράς (Ambras Syndrome) και που την είχε κληρονομήσει από τον πατέρα του.
Ο Ζο-Ζο (Fedor Jeftichew, 1868-1904)
Η ιδιαίτερη κατάσταση πατέρα και γιου οδήγησε τον πατέρα του, Άντριαν, να πάρει τον γιο του και να περιοδεύσουν σε Γαλλικό τσίρκο. Μετά από λίγο καιρό, ο διάσημος επιχειρηματίας του θεάματος P.T. Barnum υπέγραψε συμβόλαιο με τον 16χρονο Ζο-Ζο και τον έφερε στις ΗΠΑ το 1884.
Ο Ζο-Ζο στην αγκαλιά του πατέρα του, Άντριαν
Ο Barnum, προκειμένου να προσελκύσει το ενδιαφέρον του κόσμου, σκάρωσε μια ιστορία, σύμφωνα με την οποία κάποιος κυνηγός εντόπισε τον Ζο-Ζο και τον πατέρα του μέσα σε μια σπηλιά της Κεντρικής Ασίας και τους συνέλαβε. Ο Άντριαν ήταν τόσο άγριος που δε μπορούσε να εκπολιτιστεί, ενώ ο Ζο-Ζο γάβγιζε και ούρλιαζε κάθε φορά που αναστατωνόταν.
Αφίσα από τον “θίασο τεράτων” του Barnum
Ο Ζο-Ζο όμως μιλούσε ρωσικά, γερμανικά και αγγλικά και οι τρόποι του ήταν εξαιρετικοί. Ήταν ένα εξευγενισμένο και χαρισματικό πλάσμα, που βρισκόταν σε αρμονία με τον εαυτό του. Ο Ζο-Ζο εξήγησε στον δημοσιογράφο πως ήταν απολύτως ικανοποιημένος από τη ζωή του, ήταν πολυταξιδεμένος και είχε δει με τα μάτια του πολλά και θαυμαστά σ’ ολόκληρη τη Γη. Δεν τον απασχολούσε καθόλου η αλλόκοτη εμφάνισή του, μιας και με αυτήν βιοποριζόταν. Του εκμυστηρεύτηκε πως το μόνο που του έλειπε ήταν μία σύζυγος και τίποτε άλλο
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΣΚΡΙΠ”, στις 13/07/1903
