Σε τέσσερα κυρίως μέτωπα, συν δεκάδες μικρότερα, επικεντρώνεται στην Ουκρανία η επιχείρηση εξόντωσης του καθεστώτος Ζελένσκι, μια επιχείρηση που αντίθετα με όσες ανοησίες μεταδίδουν τα ελληνικά κανάλια πηγαίνει βάσει του αρχικού σχεδιασμού.
Ο πρώτος από τους τέσσερις βασικούς στόχους του ρωσικού Γενικού Επιτελείου αυτή τη στιγμή είναι η Μαριούπολη, καθώς με την κατάληψή της, ο έλεγχος της Αζοφικής θάλασσας από τους Ρώσους είναι πλήρης, όπως και το ανατολικό τμήμα της χώρας, όπου βρίσκονται οι αναγνωρισμένες από η Μόσχα Δημοκρατίες του Ντονμπάς. Συνδέει έτσι το Ντονμπάς με την Κριμαία, που είναι ίσως και ο πιο κεντρικός και κρίσιμος στόχος του Κρεμλίνου για την επόμενη μέρα του πολέμου.
Δεύτερος στόχος ο στραγγαλισμός των καθεστωτικών δυνάμεων στο Κίεβο. Αντίθετα με τις ανοησίες που λέγονται από δυτικούς αναλυτές ότι το θωρακισμένο κομβόι των 64 χλμ. έχει «κολλήσει», λόγω «έλλειψης καυσίμων και φαγητού» (!) το Κίεβο έχει περικυκλωθεί και οι ρωσικές δυνάμεις έχουν διεισδύσει από πολλά σημεία.
Αντικειμενικός στόχος του ρωσικού Γενικού Επιτελείου είναι η ελαχιστοποίηση των δικών του απωλειών, η προστασία των υποδομών, γιατί η χώρα πρέπει να λειτουργήσει την επομένη από την απομάκρυνση Ζελένσκι και η αποφυγή περιττών απωλειών στους αμάχους.
«Οι παράπλευρες απώλειες που για το ΝΑΤΟ ήταν αποδεκτές στον βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας το 1999 για εμάς είναι απαράδεκτες» σημείωνε Ρώσος ανώτατος στρατηγός.
Ο τρίτος βασικός στόχος του Κρεμλίνου είναι να ολοκληρώσουν τον έλεγχο των πυρηνικών εργοστασίων της Ουκρανίας, καθώς μετά την κατάληψη των εγκαταστάσεων στην πόλη Ζαπορίζια – του μεγαλύτερου εργοστασίου στην Ευρώπη – οι ρωσικές δυνάμεις κατευθύνονται και στο σταθμό του Γιουζνουκράινσκ, το δεύτερο μεγαλύτερο της χώρας.
Ο τέταρτος στόχος είναι η κατάληψη της Οδησσού για να ενωθεί η ρωσόφωνη παράκτια ζώνη της νυν Ουκρανίας με τους ρωσόφωνους της Υπερδνειστερίας και να δημιουργηθεί ένας καθαρός ρωσικός διάδρομος με βάθος 500 χλμ. από τα παράλια, μέχρι το εσωτερικό της Ουκρανίας.
