Ο Άρης είναι στο στόχαστρο των μεγαλύτερων διαστημικών οργανισμών και υπάρχουν σχέδια για μία μόνιμη παρουσία του ανθρώπου στον Κόκκινο Πλανήτη. Πόσοι άνθρωποι όμως θα χρειαζόντουσαν για να αποκτήσουμε μία αποικία στον Άρη; Μία προηγούμενη εκτίμηση έκανε λόγο για 110, ωστόσο μία νέα έρευνα Αμερικανών επιστημόνων οι οποίοι χρησιμοποίησαν μοντέλα και προσομοίωση, μειώνει αυτόν τον αριθμό σε μόλις 22 ανθρώπους.
Δεν έχουν όμως όλα να κάνουν με τους αριθμούς. Η προσομοίωση έδειξε πως πρέπει να υπάρχει και η σωστή μίξη διαφορετικών προσωπικοτήτων ανθρώπων οι οποίοι θα εργάζονται καθημερινά πλάι-πλάι για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα σε ένα πολύ απομονωμένο περιβάλλον.
Οι επιστήμονες συμπεριέλαβαν τέσσερις τύπους προσωπικότητας στις προσομοιώσεις. Αυτούς που συμφωνούν εύκολα, με χαμηλό αίσθημα ανταγωνισμού, χαμηλή επιθετικότητα και χαμηλή εμμονή με τη ρουτίνα. Αυτούς που είναι κοινωνικοί, μέτρια ανταγωνιστικοί, ανταγωνιστικοί στις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις, που θέλουν την κοινωνική αλληλεπίδραση αλλά επίσης έχουν χαμηλή εμμονή με τη ρουτίνα. Συμπεριέλαβαν και τους αντιδραστικούς, με μέτρια ανταγωνιστικότητα, ανταγωνιστικοί στις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις και με εμμονή για τη ρουτίνα. Τέλος, πρόσθεσαν τους νευρωτικούς, με υψηλό αίσθημα ανταγωνισμού, κοινωνικά επιθετικοί και εμμονικοί με τη ρουτίνα.
Κάθε τύπος είχε και δύο ικανότητες από δύο κατηγορίες, διοίκηση και μηχανική. Άλλοι παράγοντες όπως διαθεσιμότητα πόρων, διαπροσωπικές σχέσεις και ζεύγη εργασιών λήφθηκαν επίσης υπόψη.
Οι προσομοιώσεις αφορούσαν διάρκεια 28 ετών και με δείγμα πληθυσμού από 10 έως 170 άτομα. Ο πληθυσμός των 10 ατόμων ήταν ο ελάχιστος δυνατός, δεδομένου πως υπάρχουν εργασίες που πρέπει να ολοκληρώνονται διαρκώς, όπως η παραγωγή αέρα, νερού, τροφής και η αφαίρεση αποβλήτων.
Μετά από 28 χρόνια λοιπόν, ο ελάχιστος πληθυσμός που μπορούσε να διατηρήσει μία αποικία στον Άρη κρίθηκε πως είναι 22 άτομα.
Σε όλες τις προσομοιώσεις, η πρώτη προσωπικότητα ήταν η μόνη που επιβίωσε για ολόκληρη τη διάρκεια της δοκιμής. Αυτό οφείλεται στην υψηλή δυνατότητα προσαρμογής.
Αναμενόμενα, η νευρωτική προσωπικότητα αποτέλεσε κίνδυνο για την προσομοίωση, οδηγώντας κάθε φορά τον πληθυσμό του Άρη σε μείωση, ενώ πέθαιναν σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό από άλλες προσωπικότητες. Μόνο όταν η νευρωτική προσωπικότητα έφτανε σε πολύ χαμηλό πληθυσμιακό ποσοστό, μπορούσε ο υπόλοιπος πληθυσμός να σταθεροποιηθεί.
Η έρευνα είναι διαθέσιμη στο arXiv.
