Μέσα σε λίγους μήνες έδωσαν στο πεζικό και στη Λουτβάφε 29 εκατομμύρια χάπια αμφεταμίνης...
Το χημικό πείραμα των Ναζί με την ονομασία D-XI ήταν η τελευταία ελπίδα του Χίτλερ για να αποτρέψει την πτώση του Ράιχ. Οι έρευνες των επιστημόνων δεν αφορούσαν κάποιο μυστικό υπέρ-όπλο αλλά στην παρασκευή «μαγικών» χαπιών που είχαν ως βάση «βαριά» ναρκωτικά.
Η συνταγή του χαπιού D-XI ήταν η εξής: 5 μιλιγκράμ κοκαΐνης, 3 μιλιγκράμ μεθαμφεταμίνης, 5 μιλιγκράμ παράγωγο μορφίνης και συνθετική κοκαΐνη. Οι ναζί πίστευαν ότι με το χάπι αυτό οι στρατιώτες θα μετατρέπονταν σε ατρόμητες πολεμικές μηχανές που δεν θα υποχωρούσαν στα εχθρικά πυρά. Έτσι, άρχισαν τα πειράματα τον Νοέμβριο του 1944 στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως Σαξενχάουζεν. Το ρόλο των πειραματόζωων «έπαιξαν» κρατούμενοι οι οποίοι έπαιρναν καθημερινά το χάπι D-XI και οι ναζί τους αποκαλούσαν κοροϊδευτικά pill patrol, δηλαδή «περίπολο χαπάκηδων».
Σκοπός του πειράματος ήταν να δουν οι επιστήμονες τη διάρκεια επίδρασης του χαπιού και την ανθρώπινη αντοχή. Οι αιχμάλωτοι φορτώνονταν στην πλάτη στρατιωτικά σακίδια βάρους 20 κιλών και περπατούσαν γύρω – γύρω από την αυλή του κολαστηρίου. Στην αρχή ήταν ευδιάθετοι. Τραγουδούσαν ή σφύριζαν μελωδίες. Μετά από 24 ώρες όμως άρχισαν ένας-ένας να καταρρέουν και να πεθαίνουν.
Είχαν ήδη διανύσει 90 χιλιόμετρα με δύο ή τρεις ολιγόλεπτες στάσεις. Οι ναζί επανέλαβαν πολλές φορές το ίδιο πείραμα και ήταν ευχαριστημένοι επειδή μπορούσαν πλέον να καθορίσουν τη χρονική διάρκεια επίδρασης του χαπιού. Επίσης διέγνωσαν ότι είχε μειωθεί σε μεγάλο βαθμό η ανάγκη των «πειραματόζωων» για ύπνο και είχε «αδειάσει» το μυαλό τους από οποιαδήποτε άλλη σκέψη.
Λίγο πριν αρχίσει η μαζική παρασκευή του χαπιού και η διάθεσή του στα γερμανικά στρατεύματα, οι σύμμαχοι κατέλαβαν το Βερολίνο.
Σε κάθε σακίδιο ναζί υπήρχε αμφεταμίνη
Θεωρητικά ο Χίτλερ ήταν εναντίον των ναρκωτικών. Στις αρχές της δεκαετίας του ΄20 η κοκαΐνη έκανε θραύση σε συγκεκριμένους κοινωνικούς κύκλους της Γερμανίας και το ανερχόμενο κόμμα των ναζί τη χαρακτήριζε ως «ναρκωτικό του διαβόλου».
Στην αρχή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου όμως, οι άλλοτε επικριτές επέτρεπαν στους στρατιώτες να χρησιμοποιούν την κρυσταλλική αμφεταμίνη που τότε ήταν γνωστή ως previtin. Πίστευαν ότι τους βοηθούσε να πολεμούν με καλύτερο ηθικό και έτσι μέσα σε κάθε σακίδιο υπήρχαν χάπια αμφεταμίνης που παρασκευάζονταν στο Βερολίνο από την εταιρεία Temmel Werke.
Είναι χαρακτηριστικό ότι από τον Απρίλιο έως τον Δεκέμβριο του 1939 δόθηκαν στο πεζικό και στη Λουτβάφε, 29 εκατομμύρια χάπια αμφεταμίνης (previtin). Οι στρατηγοί ζητούσαν εχεμύθεια για την χρήση των χαπιών στα οποία είχαν δώσει την ονομασία ΟΒΜ και Panzerschokolade. Στις 20 Μαΐου του 1940 ο νεαρός τότε στρατιώτης Heinrich Böll (το 1972 κέρδισε το Νόμπελ Λογοτεχνίας) έγραφε στους γονείς του: «μήπως θα μπορούσατε να μου στείλετε μερικά κουτιά previtin μαζί με τις υπόλοιπες προμήθειες;».
Και αυτός όπως και πολλοί άλλοι ναζί «χρήστες» δεν μπορούσαν χωρίς τη δόση τους. Οι γιατροί διέκριναν ότι έκαναν διαρκώς άσκοπη χρήση, ότι η περίοδος απεξάρτησης ενός στρατιώτη γινόταν όλο και μεγαλύτερη και ότι οι περισσότεροι γίνονταν πνευματικά αδύνατοι. Οι ναζί όταν δεν έπαιρναν το ναρκωτικό ίδρωναν, ζαλίζονταν, έπεφταν σε κατάθλιψη και είχαν ψευδαισθήσεις. Αρκετοί πέθαναν από καρδιακά επεισόδια και πολλοί αυτοκτόνησαν. Ο αρχίατρος του Χίτλερ Λεονάρντο Κόντι ζήτησε να σταματήσει η διανομή των ναρκωτικών χαπιών αλλά δεν εισακούστηκε και οι παρατηρήσεις του έμειναν κλειδωμένες σε κάποιο συρτάρι. Όταν ο Χίτλερ διέγνωσε ότι ο πόλεμος θα χανόταν έδωσε εντολή για την παρασκευή του «απόλυτου» χαπιού D-XI.
