Θεωρήθηκε ο καλύτερος Βρετανός πιλότος όλων των εποχών. Σε αντίθεση με ότι μπορεί να φανταστεί κανείς για τον Έρικ Μπράουν που πέθανε πριν από λίγες ημέρες 97 του χρόνια, δεν είχε σπάσει το φράγμα του ήχου ούτε είχε ισοπεδώσει κάποιο γερμανικό χωριό σε βομβαρδισμούς.
Όμως η ζωή του σχεδόν συμπύκνωνε ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας του 20ου αιώνα: ο Captain Brown πέταξε στους αιθέρες με 487 διαφορετικούς τύπους αεροπλάνων, είχε παγκόσμιο ρεκόρ 2407 προσγειώσεων, επέζησε 11 σοβαρών αεροπορικών ατυχημάτων, ανέκρινε υψηλόβαθμους Ναζί ανάμεσα στους οποίους και τον Γκέρινγκ ενώ συνάντησε και συναναστράφηκε με σπουδαίες προσωπικότητες από τον Ουϊνστον Τσόρτσιλ μέχρι τον Νιλ Αρμστρονγκ. Ήταν από τους πρώτους που μπήκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν – Μπέλσεν.
Μαζί με μερικούς άλλους συναδέλφους του είχε τα κότσια να δοκιμάσει πρωτοποριακά αεροσκάφη με ευρεσιτεχνίες που εφαρμόζονταν για πρώτη φορά και θα μπορούσαν να τους οδηγήσουν στο θάνατο. Χάρις στην δικής τους συνδρομή, εξελίχθηκε η αεροναυπηγική καθώς δέχθηκαν οικειοθελώς να αναλάβουν αυτό το δύσκολο καθήκον.
Δικαίως λοιπόν οι συμπατριώτες του οι Βρετανοί τον θεωρούν την επιτομή του ήρωα πολέμου. Ήταν τόσο πολύ παρασημοφορημένος που όταν εμφανίστηκε το 1947 μπροστά στον Βασιλιά Γεώργιο στο Μπάκινγχαμ για να πάρει το τέταρτο παράσημο, ο μονάρχης του είπε με το κλασικό βρετανικό χιούμορ: "Πάλι εδώ είσαι;"
Γεννημένος στην Σκωτία ο Μπράουν πίστευε ότι για να τα πας καλά σε αυτήν την δουλειά πρέπει να έχεις μια συγκεκριμένη πετριά: "Το πιο σημαντικό πράγμα όταν πετάς είναι να μπορείς να διατηρείς την ψυχραιμία σου. Έχω έναν χαρακτήρα που δεν υποκύπτει καθόλου στον πανικό.
Θυμάμαι άλλους πιλότους που βιάζονταν να απογειωθούν. Εγώ ήμουν πάντα εξαιρετικά προσεκτικός κατά την προετοιμασία κάθε πτήσης και στον έλεγχο του αεροσκάφους. Αυτό ήταν το μυστικό της επιβίωσής μου. Είχα ένα ακόμα χάρισμα. Ήμουν μικρός το δέμας. Κοντός. Πολλοί ψηλοί συνάδελφοι έχασαν τα πόδια τους σε ατυχήματα. Τα δικά μου κατάφερνα και τα έκρυβα κάτω από την θέση μου και γινόμουν μια μικρή μπάλα μέσα στο πιλοτήριο" έλεγε σε μια παλαιότερη του συνέντευξη στο BBC.
(Με την σύζυγό του Λιν, το 1954)
Η μύησή του στα αεροπλάνα έγινε εξ απαλών ονύχων. Ήταν και ο πατέρας του πιλότος, βετεράνος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και μια ημέρα τον πήρε μαζί του σε ένα μονοθέσιο αεροπλάνο. Ήταν μόλις 8 ετών και είδε τον κόσμο από ψηλά: "Δεν υπήρχε δεύτερη θέση και έτσι ο πατέρας μου με κρατούσε στην αγκαλιά του και μάλιστα με άφηνε να ακουμπάω το πηδάλιο". Κάπως έτσι μπήκε μέσα του το μικρόβιο του να πετάει κάτι που τον ακολούθησε σε ολόκληρη την ζωή του.
Ξεκίνησε ως στρατιωτικός πιλότος το 1939 και η "παραμονή" του στους αιθέρες κράτησε μέχρι και το 1970. Έχει περιγράψει αυτές τις τρεις δεκαετίες σε διάφορα αυτοβιογραφικά βιβλία. Σύμφωνα με τον ίδιο πάντως μια από τις συγκλονιστικότερες στιγμές της καριέρας του ήταν όταν προσγείωσε αεροπλάνο πάνω σε αεροπλανοφόρο.
Ήταν άλλωστε ο πρώτος πιλότος στην ιστορία που το κατάφερε. "Καθώς κατέβαινα μου έμοιαζε ότι ήταν ένα κουτί σπίρτα που έπλεε μέσα σε μια μπανιέρα". Ήταν εκείνος που ύστερα εκπαίδευσε δεκάδες Βρετανούς αεροπόρους να κάνουν αυτού του τύπου την προσγείωση, σε μια εποχή όπου η τεχνολογία δεν ήταν τόσο βοηθητική για τους πιλότους.
(4 Δεκεμβρίου 1945: Η πρώτη προσγείωση αεροσκάφους στο αεροπλανοφόρο HMS Ocean)
Η τύχη ήταν πάντα με το μέρος του. Αλλά φρόντιζε να μην την προκαλεί συχνά καθώς το ταλέντο του ήταν να υπολογίζει σωστά το ρίσκο χωρίς να κάνει άσκοπες παράτολμες επιδείξεις των δυνατοτήτων του. Το 1939 είχε συλληφθεί στην Γερμανία από την Γκεστάπο.
Αφού τον ανέκριναν οι αρχές, τον θεώρησαν τελικά έναν άκακο σπουδαστή και του έδωσαν το δικαίωμα να φύγει από την χώρα. Από δικό τους λάθος, οι Ναζί χάρισαν την ζωή σε έναν από τους πιο αποτελεσματικούς αεροπόρους του πολέμου που πήρε μέρος σχεδόν σε όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις που έγιναν πάνω από την Ευρώπη και τον Ατλαντικό. Λίγο πριν τελειώσει ο πόλεμος, οι Βρετανοί τον διέταξαν να πάει σε μια στρατιωτική βάση στην Δανία την οποίαν ήλεγχαν οι Ναζί με την πεποίθηση ότι οι Γερμανοί την είχαν εγκαταλείψει στην υποχώρηση. Όμως ήταν ακόμα εκεί.
Ο Μπράουν προσγείωσε το αεροσκάφος έχοντας επάνω του μόνο ένα περίστροφο. Ο Ναζί διοικητής βλέποντας τις εξελίξεις του πολέμου παραδόθηκε στον Βρετανό πιλότο, ο οποίος μέχρι να φτάσουν οι ενισχύσεις είχε 2000 άνδρες αιχμαλώτους πολέμου.
Ο αεροπόρος ήταν από τους πρώτους που μπήκαν στο Μπέργκεν – Μπέλσεν και αντίκρισε το αποτροπιαστικό θέαμα των πτωμάτων που ήταν στοιβαγμένα μέχρι το ταβάνι. Οι επιζώντες ήταν σαν φαντάσματα που δεν είχαν συναίσθηση ότι μόλις είχαν απελευθερωθεί. Καθώς μιλούσε άπταιστα γερμανικά ανέλαβε να κάνει τις πρώτες ανακρίσεις των αξιωματικών που είχαν πιαστεί αιχμάλωτοι. Αργότερα οι Βρετανοί του ανέθεσαν να ανακρίνει τον διάσημο επιστήμονα Φον Μπράουν που είχε ασχοληθεί με τους πυραύλους καθώς και τον Γκέρινγκ. Ήταν ένα "πολυεργαλείο".
Πως περιέγραφε ο ίδιος την εμπειρία του να πετάς; "Όταν ο πιλότος είναι σε απόλυτη αρμονία με το αεροπλάνο του, το αισθάνεται και το ελέγχει όπως κάποιο μέλος του σώματός του. Έχεις την αίσθηση ότι μπαίνεις στο πιλοτήριο και το αεροσκάφος σε καλωσορίζει γιατί θέλει να πετάει μόνο με εσένα…"
