Η Εταιρία Ψυχικών Ερευνών επιλήφθηκε της εξέτασης των ανεξήγητων φαινομένων, που είχαν διαδραματιστεί στην οδό Χαριλάου Τρικούπη και διαπίστωσε ότι επρόκειτο περί γνήσιων τηλεκινητικών φαινομένων.
Μάλιστα, θεωρήθηκε απαραίτητο τα φαινόμενα αυτά να μελετηθούν επισταμένως και σε βάθος, αν και ευθύς έγινε κατανοητό ότι αιτία τους ήταν ο 16χρονος μαθητευόμενος τεχνίτης Σπύρος Καρόρης.
Ο Σπύρος ήταν ένα χλωμό και λεπτοφυές παιδί, ειδικής δυναμόλυτης φύσεως, όπως τα ραδιενεργά στοιχεία. Είχε υστεροπαθείς ζώνες, ήταν επιδεκτικός υπνωτισμού, παρουσιάζοντας πλήρη αναστροφή των οφθαλμικών βολβών και έντονη υποβλητικότητα. Τα τηλεκινητικά φαινόμενα, που προκαλούσε, δεν αποδίδονταν επ’ ουδενί σε απάτη ή σε κάτι το υπερφυσικό, αλλά όλα ενεργούνταν στο φως της ημέρας, ενώπιον πλήθους παρισταμένων.
Τα φαινόμενα παρατηρήθηκαν για πρώτη φορά στο ηλεκτροτεχνικό εργαστήριο Σίμου – Λιβανού και παράγονταν τη στιγμή, που ο νεαρός είχε απασχολημένα και τα δυο του χέρια. Μα, επειδή τα φαινόμενα αυτά δεν εξαρτώνται από την προσωπική βούληση, ξεσπούσαν έξαφνα, όταν δεν τα περίμενε κανείς.
Ο Σπύρος, αφού απολύθηκε από το εργαστήριο, προσελήφθη κατόπιν στο υαλοπωλείο Κατσαχνιά, στην οδό Σοφοκλέους. Μα, αποπέμφθηκε κι από εκεί, εξαιτίας των καταστροφών που προκαλούσε άθελά του, καθ’ ότι ήταν ισχυρός τηλεκινητικός και δεν μπορούσε να το ελέγξει. Περίσσευαν, άλλωστε, οι μαρτυρίες των πελατών, που το πιστοποιούσαν.
Ο 16χρονος νεαρός ήταν ένα υγιές παιδί μιας υγιέστατης οικογένειας, στην οποία δεν υπήρχε κληρονομικότητα σε κάποιο ψυχικό ή άλλο σοβαρό νόσημα. Προφανώς, λόγω της ανάπτυξης της ήβης και λόγω του περάσματος από την παιδικότητα στην ενηλικίωση, είχε διασαλευτεί ακουσίως η ψυχοφυσική ισορροπία του Σπύρου Καρόρη, που ίσως ήταν ο πιο συγκλονισμένος από όλους.
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ», στις 30/06/1937…
