To 1949 ο Πρέστον Τάκερ ήταν περίπου 46 χρονών. Αν τον ρωτούσε κανείς εκείνη την περίοδο ως τι θα ήθελε να μείνει στην ιστορία, η απάντηση του Τάκερ είναι ξεκάθαρο ποια θα ήταν: «οι άνθρωποι θα ήθελα να με θυμούνται ως εκείνο που ανακάλυψε το αυτοκίνητο του αύριο», θα απαντούσε.
Τι κι αν εκείνη τη στιγμή η εταιρεία του δεν μπορούσε ούτε στο ελάχιστο να ανταγωνιστεί τις μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες των ΗΠΑ; Τι κι αν το όραμα του ονειροπόλου βιομήχανου έμοιαζε περισσότερο να αντιστοιχεί σε μια ταινία επιστημονικής φαντασίας και όχι στην ίδια την πραγματικότητα;
Ο Πρέστον Τάκερ το πίστευε: το Tucker 48 «Torpedo», το μοντέλο που ο ίδιος είχε σχεδιάσει, όχι απλά θα άφηνε εποχή αλλά θα άλλαζε συνολικά τον τρόπο που αντιλαμβανόταν ο κόσμος τα αμάξια.
Το Tucker 48 υπήρξε το σχεδιαστικό αριστούργημα ενός Ελληνοαμερικανού σχεδιαστή αυτοκινήτων, του Άλεξ Τρεμούλη.
Ο Τρεμούλης έφτιαξε τα σχέδια του θρυλικού αυτοκινήτου σε πέντε μέρες και οι καινοτομίες που εισήγαγε έγραψαν ιστορία. Μιλάμε για ένα αμάξι με 4 πόρτες, με οροφή και έναν ευρύ εσωτερικό χώρο, στον οποίο χωρούσαν 3 άτομα μπροστά και 3 πίσω.
Το εκπληκτικό δημιούργημα του Τρεμούλη ολοκληρώθηκε από τον Πρέστον Τάκερ ο οποίος εισήγαγε άλλη μια καινοτομία. Θεωρούσε πως αν εγκαθιστούσε ζώνες ασφαλείας στο αμάξι θα δημιουργούσε την εντύπωση πως ήταν ανασφαλές. Και έτσι τόλμησε να το κάνει και αυτό. Έγινε ο πρώτος κατασκευαστής που δεν τοποθέτησε ζώνες ασφαλείας στον βασικό εξοπλισμό του αμαξιού….
Ο σάλος που ξεσηκώθηκε πριν παρουσιαστεί το μεγάλο όραμά του ήταν πρωτοφανής: ένας πάταγος που ξεκινούσε από τη μια άκρη του κόσμου και έφτανε μέχρι την άλλη, συνόδευε την φήμη του αμαξιού και μάλιστα πριν καν αυτό κυκλοφορήσει!
Η συνέχεια ωστόσο δεν υπήρξε ανάλογη. Μια σειρά από αρνητικά δημοσιεύματα για απάτες μέσα στην εταιρία του Τάκερ τον δυσφήμησαν καθοριστικά. Όταν πλέον, μετά από έξι μήνες ερευνών από τις κρατικές αρχές, αποδείχθηκε πως όλα υπήρξαν μια μεγάλη συκοφαντία, η εταιρεία του Πρέστον είχε χάσει κάθε κύρος και εν τέλει, μετά από λίγο καιρό, έβαλε λουκέτο.
Επρόκειτο για μια καμπάνια κιτρινισμού που λέγεται πως οργανώθηκε από τις Τρεις Μεγάλες Αυτοκινητοβιομηχανίες των ΗΠΑ σε συνεργασία με τον γερουσιαστή του Ντιτρόιντ, Χόμερ Φέργκιουσον αλλά πλέον, μικρή σημασία έχει ως προς το αποτέλεσμα:
το επαναστατικό για την εποχή του Tucker 48 «Torpedo» δεν κυκλοφόρησε ποτέ, καθώς παράχθηκε σε μόλις 51 κομμάτια. Ένα από αυτά, εκείνο που έφερε το 1029 ως αριθμό πλαισίου, ήταν το προσωπικό αυτοκίνητο του Πρέστον Τάκερ, που πέθανε το 1955 από καρκίνο, όντας αισθητά επηρεασμένος από τη συκοφάντηση που είχε προηγηθεί προς το πρόσωπό του πριν μερικά χρόνια.
Λίγο πριν πεθάνει ο Τάκερ, πούλησε το αμάξι του στον Γουίνθροπ Ροκφέλερ της γνωστής οικογενείας και μετέπειτα κυβερνήτη του Άρκανας, ο οποίος ήταν φανατικός οπαδός του συγκεκριμένου μοντέλου και ήθελε πάντα ένα αλλά δεν έβρισκε (λογικό: ποτέ δεν βγήκε στην αγορά). Το θρυλικό αμάξι κατέληξε το 1967 στον Τζακ Μπαρτ, έναν πολύ γνωστό οπαδό αμαξιών και συλλέκτη.
Ο Μπαρτ αποκατέστησε το αρχικό χρώμα του αμαξιού και το 1989 το παραχώρησε στον Φράνσις Φορντ Κόπολα για τις ανάγκες της ταινίας «Tucker, the Man and his Dream» που αφηγούταν την ιστορία του Τάκερ (και τον οποίο υποδυόταν ο Τζεφ Μπρίτζες).
Οι οπαδοί των αμαξιών το γνωρίζουν πολύ καλά: το προσωπικό κομμάτι του Τάκερ από το μοντέλο που χαρακτηρίστηκε το αμάξι του αύριο είναι ένα τόσο συλλεκτικό αντικείμενο που ισοδυναμεί με μια ολόκληρη περιουσία. Για την ακρίβεια μια τεράστια περιουσία.
Το φθινόπωρο του 2017, ο οίκος RM Sotheby’s ανακοίνωσε πως το συγκεκριμένο κομμάτι βρίσκεται υπό πώληση. Βγήκε σε δημοπρασία στην Αριζόνα στις 18 Ιανουαρίου του 2018 αλλά όση οικονομία και αν έκαναν οι φανατικοί λάτρεις του αμαξιού, με την τιμή πώλησης να φτάνει τελικά στο μυθικό ποσό των 1,5 εκατομμυρίων δολαρίων, μάλλον δεν θα τους έφτασε.
Ίσως βέβαια είναι και καλύτερα έτσι: πρόκειται για ένα θρυλικό αμάξι και το να μην κυκλοφορεί ανάμεσά μας είναι και το στοιχείο που συνεχίζει να το κρατάει στο ύψος ενός θρύλου.
ΠΗΓΗ:
