Στις 22 Οκτωβρίου του 1959, από την επαφή των Σοβιετικών επιστημόνων με τους πομπούς του σοβιετικού αυτόματου διαπλανητικού πομπού, διαπιστώθηκε ότι ο τελευταίος, συνεχίζοντας την πτήση του στην προσδιορισμένη του τροχιά, απείχε από τη Γη σε εκείνη τη φάση 342.000 χιλιόμετρα και ανέπτυσσε ταχύτητα 890 μέτρων το δευτερόλεπτο.Η νέα επαφή των επίγειων σταθμών με τους πομπούς του διαπλανητικού σταθμού θα πραγματοποιούνταν σε λίγες ημέρες, στις 26 Οκτωβρίου και μεταξύ της 2ης και 3ης απογευματινής ώρας Ελλάδος, όπου θα βρισκόταν και στο απόγειο της τροχιάς του, δηλαδή στη μεγαλύτερη απόστασή του από τη Γη, η οποία θα ανερχόταν σε 483.000 χιλιόμετρα.Εν τω μεταξύ, ο καταξιωμένος Σοβιετικός αστροφυσικός Gavriil Andianovich Tikhov δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι “κλίμα ανάλογο με εκείνο που υφίσταται σε πολλές περιοχές της υδρογείου υπάρχει και στον πλανήτη Άρη, όπου είναι επίσης δυνατόν να φύεται βλάστηση παρόμοια με τη δική μας”.Ο Σοβιετικός αστροφυσικός πρόσθεσε ακόμη πως στη βορειοανατολική Σιβηρία, της οποίας το κλίμα είναι ανάλογο με εκείνο του Κόκκινου Πλανήτη, αναπτύσσονται περισσότερα από 200 διαφορετικά είδη φυτών, που έχουν προσαρμοστεί και αντέχουν στις δυσκολότατες τοπικές συνθήκες.Μάλιστα, σημείωσε πως στο οροπέδιο του Παμίρ, σε αυτόν τον ορεινό λειμώνα της Κεντρικής Ασίας, σε ύψος μεγαλύτερο των 7.600 μέτρων στα Ιμαλάια, ανακαλύφθηκαν φυτά, των οποίων τα άνθη είχαν το ίδιο χρώμα με εκείνα που έμοιαζαν να φύονται στην επιφάνεια του Άρη, όπου υποτίθεται ότι υπήρχε βλάστηση.Η βλάστηση του Άρη ήταν ένα θέμα που προβλημάτιζε τους επιστήμονες. Αν ίσχυε κάτι τέτοιο, όπως διατράνωνε ο Σοβιετικός επιστήμονας, τότε ο Κόκκινος Πλανήτης, παρά τις αντιξοότητες, θα μπορούσε να φιλοξενεί κάποια μορφή ζωής.Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΝΕΟΛΟΓΟΣ ΠΑΤΡΩΝ”, στις 23/10/1959…
