Όταν οι αστέρες της μεγάλης οθόνης ήθελαν να κρύψουν ένα μυστικό κάτω από το χαλί, ήξεραν αμέσως σε ποιον έπρεπε να απευθυνθούν.

Γι’ αυτό και το τηλέφωνο του Χάουαρντ Στρίκλινγκ δεν σταματούσε ποτέ να χτυπά. Μπορεί να ήταν εξάλλου η Τζιν Χάρλοου, πανικοβλημένη πως είχε μείνει έγκυος από τον Γουίλιαμ Πάουελ, ή κάποιος πορτιέρης κλαμπ που τον καλούσε να πάει να παραλάβει τον πάντα ευέξαπτο Σπένσερ Τρέισι.

Μια φορά πάντως ήταν η Μάρλεν Ντίτριχ, εμφανώς σοκαρισμένη έχοντας μόλις ανακαλύψει το πτώμα του Τζον Γκίλμπερτ.

Ως υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων της MGM, ο Στρίκλινγκ διαχειριζόταν όλες αυτές τις ευαίσθητες και πιθανώς σκανδαλώδεις καταστάσεις για λογαριασμό των αστεριών του στούντιο. Από τη δεκαετία του 1930 ως και τα τέλη του 1960, εργάστηκε πυρετωδώς στο πλευρό του γενικού διευθυντή της MGM, του περιβόητου Έντι Μάνιξ, ώστε να διατηρήσουν οι σταρ τις προσεκτικά κατασκευασμένες εικόνες που τους είχε φιλοτεχνήσει το μεγαλοστέλεχος της αμερικανικής κινηματογραφίας.

Μια δουλειά που σήμαινε δηλαδή να θάβει όλα τα σκάνδαλα και να κρατά τα πράγματα μακριά από τα μάτια του πάντα αδιάκριτου Τύπου. Όταν μάλιστα κατέφτανε αργά, ο ρόλος του πια ήταν να κάνει αυτές τις ιστορίες να εξαφανιστούν από προσώπου γης…

Το δίδυμο εν δράσει

Μάνιξ και Στρίκλινγκ ήταν ένα εντελώς αταίριαστο δίδυμο. Ο Μάνιξ, ένας μικροκακοποιός που έκανε παρέα με αληθινούς μαφιόζους, μπήκε κάποια στιγμή στο μάτι δυο αδελφών, μεγαλοπαραγωγοί του σινεμά και οι δύο. Ο Στρίκλινγκ, από την άλλη, ήταν ένας ασίγαστος δημοσιογράφος που μεταπήδησε στο τμήμα δημοσίων σχέσεων της MGM το 1919.

Μαζί εξαφάνισαν κάθε είδηση που έφτασε ποτέ στις φυλλάδες, γινόμενοι οι μεγαλύτεροι εχθροί του σκανδαλοθηρικού Τύπου.

Όταν η Τζιν Χάρλοου, η Τζούντι Γκάρλαντ, η Λάνα Τέρνερ και αμέτρητες ακόμα ντίβες της μεγάλης οθόνης βρέθηκαν με ένα μωρό στην κοιλιά και χωρίς κουλούρα στο κεφάλι, οι δυο άντρες ήταν αυτοί που κανόνισαν τις βιαστικές εκτρώσεις. Πλαστογραφώντας φυσικά όχι μόνο το όνομα της ασθενούς αλλά και το είδος της πάθησής της: η Ζανέτ ΜακΝτόναλντ, για παράδειγμα, μπήκε εσπευσμένα σε ιδιωτικό θεραπευτήριο για αυτή τη «μόλυνση στο αυτί» που την ταλαιπωρούσε.

Για να διαχειριστεί μάλιστα τον μπελά που άκουγε στο όνομα Σπένσερ Τρέισι και ήταν πια σωστός αλκοολικός, ο Στρίκλινγκ είχε φτιάξει ολόκληρη «Ομάδα Τρέισι», έναν οδηγό δηλαδή, έναν γιατρό και τέσσερις μπράβους για να καθαρίζουν για λογαριασμό του. Αυτά έκαναν λίγο-πολύ οι διαβόητοι «fixers» του Χόλιγουντ, οι άνθρωποι που ήξεραν πολλά και έκαναν ακόμα περισσότερα.

Όταν υπήρχαν μάλιστα και δύσκολοι σταρ που αρνούνταν τις ευγενείς υπηρεσίες των Στρίκλινγκ και Μάνινγκ, οι δυο τους δεν είχαν κανένα πρόβλημα να τους «θάψουν». Όταν, για παράδειγμα, ο ομοφυλόφιλος ηθοποιός Νιλς Άσθερ δεν θέλησε να συνεχίσει τον γάμο-βιτρίνα του με την ηθοποιό Βίβιαν Ντάνκαν, ο Στρίκλινγκ έδωσε το πράσινο φως το 1933 σε σκανδαλοθηρική φυλλάδα να αναρωτηθεί δημοσίως γιατί ο ηθοποιός δεν ζούσε πια με τη γυναίκα και το παιδί του, υπαινισσόμενη ανοιχτά πως ο λόγος δεν ήταν τα εξωσυζυγικά ειδύλλια του συζύγου με άλλες γυναίκες. Ο Άσθερ απολύθηκε αμέσως από το στούντιο.

Όταν δε η Λορέτα Γιανγκ έμεινε έγκυος από τον παντρεμένο με τη δεύτερη (από τις πέντε) γυναίκα του Κλαρκ Γκέιμπλ το 1935, ο «διορθωτής» έφτασε πολύ μακριά για να κρύψει την εγκυμοσύνη της. Το μωρό γεννήθηκε τελικά, δόθηκε αμέσως σε ορφανοτροφείο και έπειτα από δυο χρόνια το υιοθέτησε η ηθοποιός ως αγαθοεργία, χαρίζοντας στον Στρίκλινγκ τον μεγαλύτερό του θρίαμβο. Η Λορέτα εξομολογήθηκε στον κόσμο το μεγάλο της μυστικό μόνο το 2000, όταν κυκλοφόρησε η μεταθανάτια αυτοβιογραφία της!

Όταν η «διόρθωση» καλούσε σε δραστικές λύσεις

Παρά τις όποιες δυσκολίες, το δίδυμο έλεγε ότι έκανε ό,τι έκανε για το καλό των σταρ. Αν και στην ουσία το μόνο που προσπαθούσαν να υπερασπιστούν ήταν το συμφέρον του στούντιο. Γι’ αυτό και επιδόθηκαν σε λογής «εγκλήματα» και εγκλήματα κατά των γυναικών της μεγάλης οθόνης που χρειάστηκαν τη βοήθειά τους.

Η περίπτωση της Πατρίσια Ντάγκλας είναι εδώ χαρακτηριστική. Σχετικά άγνωστη ακόμα, η νεαρή χορεύτρια κατέφτασε στο Χόλιγουντ στο πλευρό της μητέρας της, που ήθελε να κάνει καριέρα ως σχεδιάστρια ρούχων των σταρ. Έχοντας παίξει μερικά μικρορολάκια σε μιούζικαλ της Warner Brothers και της Columbia Pictures, δέχτηκε κάποια στιγμή (το 1937) το πολυπόθητο τηλεφώνημα από το μεγάλο στούντιο, την MGM.

Δεν της είπαν βέβαια πως το κάστινγκ δεν ήταν για κάποια ταινία, αλλά για το θρυλικό πενταήμερο πάρτι των μεγαλοστελεχών του στούντιο. Η κοπέλα κατέφτασε στο ράντσο της αμαρτίας την τρίτη μέρα των εκδηλώσεων για να βρει μεθυσμένους και ξαναμμένους άντρες να διασκεδάζουν με 120 χορεύτριες και επίδοξες σταρλετίτσες ενδεδυμένες με μικροσκοπικές στολές καουμπόι.

Ένας από τους επιχειρηματίες του πάρτι τη βίασε κάποια στιγμή, σέρνοντάς τη μέχρι το αμάξι του. Κανείς δεν έδωσε σημασία στο δυσάρεστο γεγονός, μέχρι να καταθέσει τουλάχιστον μήνυση η ίδια κατά του επιχειρηματία και να πει τα καθέκαστα στον Τύπο. Και τότε θα έπιαναν δουλειά οι «διορθωτές», καλώντας ένα σωρό ψευδομάρτυρες να επιβεβαιώσουν το ελαφρό των ηθών της χορεύτριας και να κηλιδώσουν το όνομά της. Η MGM κέρδισε τη δίκη και η υπόθεση εξαφανίστηκε πρακτικά από τον δημόσιο λόγο. Ο Μάνιξ είπε χρόνια αργότερα αστειευόμενος για την Ντάγκλας: «Τη σκοτώσαμε»!

Οι ένδοξες μέρες του διδύμου έληξαν στη δεκαετία του 1960. Ο Μάνιξ πέθανε το 1963 και ο Στρίκλινγκ παραιτήθηκε από τα καθήκοντά του το 1969, καθώς το στούντιο παράδερνε πλέον οικονομικά. Κανείς δεν τους διαδέχτηκε, καθώς μέχρι τότε το σύστημα είχε αλλάξει και οι ηθοποιοί δεν δένονταν πια με ρήτρες ηθικής.

Ένας άντρας αναδύθηκε ωστόσο λειτουργώντας ατελώς ως διάδοχος του «αυτοκράτορα» Στρίκλινγκ, ο πρώην αστυνομικός του τμήματος του Λος Άντζελες, Φρεντ Ότας. Ο ιδιωτικός ντετέκτιβ πια είχε αναλάβει μπόλικες υποθέσεις για λογαριασμό του Έρολ Φλιν, της Μπέτι Ντέιβις και της Τζούντι Γκάρλαντ. Αν και ο Ότας το έπαιζε τελικά σε διπλό ταμπλό, τροφοδοτώντας τις αχόρταγες σκανδαλοθηρικές φυλλάδες με άφθονο υλικό για κουτσομπολιό.

Ήταν όμως σαφές σε όλους τους πως οι μέρες των fixers είχαν περάσει πια ανεπιστρεπτί…