Η Violette Szabo ήθελε να γίνει ηθοποιός και να μοιάσει στο ίνδαλμα της, την Ίνγκριντ Μπέργκμαν. Η ομοιότητα της με την ηθοποιό ήταν εκπληκτική. Τελικά έγινε κατάσκοπος και θεωρείται ένα από τα πιο "φονικά όπλα" της Βρετανίας κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Τελειοποίησε την «σιωπηλή δολοφονία» όταν οι Ναζί δολοφόνησαν τον σύζυγό της κι εκείνη, αποφάσισε να εκδικηθεί.

Μια βρετανίδα κατάσκοπος που θέλησε να εκδικηθεί τους ναζί για τον θάνατο του συζύγου της. Μια αληθινή ιστορία που κάνει το οποιοδήποτε σενάριο ταινίας να ωχριά. Η ιστορία της Violette Szabo που από τα αρώματα του Λονδίνου, βρέθηκε στην δυσωδία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Μιας γυναίκας που περιφρόνησε τους ανακριτές της Γκεστάπο και τον θάνατο, αφήνοντας μια ανεκτίμητη κληρονομιά. Μια κληρονομιά που «μπολιάζεται» σε ένα φόρεμα, μια παρασημοφόρηση κι ένα ποίημα – ορόσημο της τόλμης της…

Την μεταφέρει δημοσίευμα της βρετανικής Daily Mail και είναι απλά συγκλονιστική. Η γέννηση, ο έρωτας, ο θάνατος και το αδυσώπητο πρόσωπο των ναζί…

Η τελετή παρασημοφόρησης ήταν μία από τις πιο ασυνήθιστες που είχε ποτέ παρευρεθεί ο Βασιλιάς Γεώργιος ο Έκτος. Απέναντί του, στο παλάτι του Μπάκιγχαμ, ήταν ένα όμορφο κοριτσάκι μόλις τεσσάρων ετών.

Φορούσε ένα φόρεμα με μανίκια, είχε τα μαλλιά της πλεξούδες και έμοιαζε έτοιμη για πάρτι γενεθλίων. Η Tania Szabo όμως παρουσιάστηκε ενώπιον του μονάρχη και τον είδε να της καρφιτσώνει στο θώρακα το βραβείο γενναιότητας.

Η εξήγηση για αυτό το αξιοπερίεργο περιστατικό είναι τόσο απλή, όσο και οδυνηρή. Το βραβείο αποτελούσε μια μεταθανάτια αναγνώριση για την γενναιότητα της Violette Szabo, μητέρα της τετράχρονης κοπέλας. Και μιας από τους πιο θαρραλέους βρετανούς ήρωες που πολέμησαν στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ήταν μόλις 22 ετών όταν «έπεσε» με αλεξίπτωτο στη Γαλλία. Η Violette Szabo ήταν πανέμορφη και παλαιότερα εργαζόταν στο τμήμα με τα αρώματα, ενός κεντρικού καταστήματος στο Λονδίνο.

Έμοιαζε εκπληκτικά με την σταρ του Χόλυγουντ, Ίνγκριντ Μπέργκμαν και φιλοδοξούσε να γίνει επίσης ηθοποιός. Όμως η επιτυχία στη «μεγάλη οθόνη» για εκείνη, ήρθε 13 χρόνια μετά τον θάνατό της. Το 1958, όταν η ιστορία της αποτυπώθηκε στην ταινία «Carve Her Name With Pride», με την Virginia McKenna να την υποδύεται.

Η σκηνή της παρασημοφόρησης, όπως αποτυπώθηκε στη «μεγάλη οθόνη»

Η κλασική -πια- ταινία παρουσίασε ένα μικρό μόνο κομμάτι της ιστορίας της. Το πώς δηλαδή μια σκληρά εργαζόμενη γυναίκα από το νότιο Λονδίνο κατάφερε να πείσει πως ήταν μια Γαλλίδα γραμματέας ονόματι Corinne Leroy.

Το πανέμορφο αγοροκόριτσο που έμελλε να γίνει φονική κατάσκοπος!

Το τέχνασμα απαιτούσε προσοχή σε κάθε πτυχή της συμπεριφοράς και της εμφάνισής της. Μέχρι και το ντύσιμό της φυσικά. Οι ικανότητές της στη γαλλική γλώσσα, όμως, ήταν αδιαμφισβήτητες. Η μητέρας της, Reine, ήταν γαλλίδα μοδίστρα και γνώρισε τον βρετανό πατέρα της, Charles Bushell, ο οποίος ήταν σοφέρ, ενώ εκείνος οδηγούσε ασθενοφόρα με τραυματίες στο μέτωπο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.

Εγκαταστάθηκαν στη Γαλλία και η Violette Szabo γεννήθηκε εκεί το 1921. Μέχρι τα 12 της χρόνια, οπότε και μετέβησαν στην Αγγλία. Ήταν το δεύτερο από τα έξι παιδιά της οικογένειας και το μοναδικό κορίτσι. Ένα… αγοροκόριτσο το οποίο οι καθηγητές της αποκαλούσαν «μεγάλα, πανέμορφα μάτια». Έλεγαν όμως και ότι δεν υπήρχε… σωλήνας ή δέντρο στο οποίο δεν μπορούσε να σκαρφαλώσει!

Μεγαλώνοντας δεν υπήρχε… έλλειψη από υποψήφιους μνηστήρες. Εκείνη όμως γνώρισε τον μελλοντικό της σύζυγο, Etienne Szabo, στο ξέσπασμα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Η πανέμορφη κατάσκοπος – Φωτογραφία από: Daily Mail

Γνωρίστηκαν σε μια παρέλαση των γαλλικών στρατευμάτων μετά απόμιανίκη εναντίον των ναζί και ο έρωτάς τους ήταν κεραυνοβόλος! Παντρεύτηκαν δύο μήνες μετά και τον Ιούνιο του 1942 γεννήθηκε η κόρη τους, Tania. Όμως ο σύζυγός της πολεμούσε τους Γερμανούς στην Αίγυπτο όταν γεννήθηκε και τον Οκτώβριο σκοτώθηκε στη μάχη.

Η Violette Szabo του έγραφε γράμματα για την κόρη τους, χωρίς να γνωρίζει για τον θάνατό του. Όταν το έμαθε, ήταν απαρηγόρητη. Μετά όμως, αυτό μετατράπηκε σε δίψα για εκδίκηση!

Αντί για σύνταξη χηρείας, στρατολόγηση για «θάνατο» στους Ναζί!

Η ευκαιρία αυτή της δόθηκε τον Ιούλιο του 1943, όταν δέχθηκε ένα γράμμα για να παραστεί στο αρμόδιο υπουργείο για τις συντάξεις. Υπέθετε πως σχετιζόταν με την σύνταξη χηρείας της, ωστόσο ο αποστολέας του γράμματος ήταν στην πραγματικότητα κατάσκοπος. Κια ήθελε να την εκπαιδεύσει για να συμμετάσχει σε επιχειρήσεις στα εδάφη που κατείχε ο εχθρός.

Άφησε την κόρη της σε μια φίλη και ξεκίνησε την εκπαίδευσή της τον Σεπτέμβριο του 1943. Τι περιελάμβανε αυτή; Την ανάγνωση χαρτών, την εκμάθηση του κώδικα Μορς αλλά και ζωτικές ικανότητες όπως την «σιωπηλή δολοφονία». Δηλαδή την αποτελεσματική εξουδετέρωση των ναζί με γυμνά χέρια.

Το βράδυ της 5ης Απριλίου του 1944, μια βραδιά με πανσέληνο, έπεσε με αλεξίπτωτο στην βορειοδυτική Γαλλία, όπου πρωταγωνίστηκε σε δεκάδες επιχειρήσεις σαμποτάζ εναντίον των Γερμανών.

Ήταν εξαιρετικά προετοιμασμένη. Όλα της τα ρούχα ήταν σε γαλλικό στυλ και φορούσε ένα άρωμα που ονομαζόταν Soir de Paris. Είχε πλαστά χρήματα και πλαστές ταυτότητες σε περίπτωση που χρειαζόταν να διαφύγει.

Ο έρωτας του Γερμανού εχθρού και το φόρεμα που έμεινε στην ιστορία.

Παρόλα αυτά, ζούσε σε ένα διαρκές καθεστώς φόβου κι αυτό εξαιτίας κυρίως μιας… διαφορετικού τύπου «πολιορκίας».

Απέκτησε έναν φανατικό θαυμαστή, τον συνταγματάρχη Niederholen. Έναν Γερμανό αξιωματικό που συνάντησε στα ταξίδια της

Προσφέρονταν να την μεταφέρει με το αυτοκίνητό του και την καλούσε σε δείπνο, χωρίς φυσικά να γνωρίζει πως εκείνη βρίσκονταν πίσω από μερικά από τα πιο ζωτικά πλήγματα στις επιχειρήσεις των ναζί!

Μετά από περίπου ένα μήνα στη μυστικότητα, είχε έρθει η ώρα να επιστρέψει στην Αγγλία. Πριν πάρει ένα τραίνο από το Παρίσι, με προορισμό ένα αεροδρόμι από το οποίο θα έφευγε… μαύρα μεσάνυχτα, δεν μπόρεσε να αντσταθεί στον πειρασμό να ξοδέψει τα πλαστά της χρήματα σε ένα ακριβό κατάστημα με ρούχα στη γαλλική πρωτεύουσα.

Αγόρασε αρκετά ρούχα για εκείνη κι ένα φόρεμα που ήλπιζε να φορέσει η κόρη της, όταν θα γιόρταζαν το τέλος του Πολέμου. Αυτό το φόρεμα φορούσε τελικά η Tania όταν μερικά χρόνια αργότερα δεχόταν το βραβείο για την γενναιότητα της μητέρας της, από τον Βασιλιά Γεώργιο τον Έκτο.

Μόνη της εναντίον 40 Γερμανών!

Στις 8 Ιουνίου, δύο ημέρες μετά την απόβαση στη Νορμανδία, η Violette Szabo πήγε ξανά στη Γαλλία για να βοηθήσει σε επιχειρήσεις στη Λιμόζ. Ήταν εκεί μόλις 48 ώρες, όταν το όχημα στο οποίο επέβαινε μαζί με την 21χρονη Jacques Dufour, που είχε το κωδικό όνομα Anastasie, έπεσε πάνω σε ένα μπλόκο των ναζί.

Συνειδητοποίησε πως οι Γερμανοί θα έβρισκαν τα οπλοπολυβόλα που είχαν μαζί τους αν τις έψαχναν και έτσι ξεκίνησαν να πυροβολούν εναντίον τους! Η Violette Szabo τραυματίστηκε στον ώμο κατά την ανταλλαγή πυρών και μαζί με την Anastasie προσπάθησαν να διαφύγουν μέσα από ένα χωράφι, αλλά ο αστράγαλός της, ο οποίος είχε τραυματιστεί από την πτώση με αλεξίπτωτο, την πρόδωσε.

Επέβαλε στην Anastasie να την αφήσει πίσω και της έσωσε την ζωή, «καλύπτοντάς» πυροβολώντας, όσο η 21χρονη απομακρύνονταν από το σημείο. Ήταν μια συγκλονιστική απεικόνιση του θάρους της. Για τριάντα ολόκληρα λεπτά, μια νεαρή γυναίκα με ένα μόνο οπλοπολυβόλο και μόλις 90 σφαίρες, κατάφερε να αντιμετωπίσει τουλάχιστον 40 γερμανούς με αυτόματα όπλα και θωρακισμένα οχήματα!

Η ατρόμητη κατάσκοπος! Φωτογραφία από: Daily Mail

Ακόμη και μερικοί γερμανοί εντυπωσιάστηκαν, αφού όταν της τελείωσαν τα πυρομαχικά, την είδαν να τους περιμένει ήρεμη, με τα χέρια στο πλάι και το βλέμμα προκλητικό!

Ένας αξιωματικός των SS έβαλε ένα τσιγάρο στο στόμα της. «Δεν μπορώ παρά να σεβαστώ την τόλμη σας, mademoiselle» της είπε, όμως εκείνη έφτυσε το τσιγάρο.

Με ψυχή «ατσάλινη» και στόμα «σφραγισμένο», η κατάσκοπος μίλησε μόνο μια φορά

Ήταν χαρούμενη που οι Γερμανοί ήξεραν πόσο τους σιχαινόταν. Τους εναπομείναντες μήνες της ζωής της, δεν δίστασε στιγμή να καταστήσει ξεκάθαρα αυτά της τα συναισθήματα. Ξεκινώντας από την ανάκρισή της από την Γκεστάπο. Ένας ανακριτής τής προσέφερε τσάι και ένα «αγγλικό» κέικ σε μια προσπάθεια να αποσπάσει πληροφορίες. Άλλοι την άφησαν γυμνή και την κακοποίησαν σεξουαλικά, αφήνοντάς την με τρομακτικά εσωτερικά τραύματα.

Παρόλα αυτά και καθ' όλη την διάρκεια των ανακρίσεων, η Violette Szabo αρνούνταν να μιλήσει. Όταν τελικά μίλησε, ήταν επειδή έφεραν έναν νεαρό συμμαχητή της για να τον βασανίσουν μπροστά της, βγάζοντάς του τα νύχτα και δέρνοντας τον σχεδόν μέχρι θανάτου! Τότε προσφέρθηκε τελικά να τους δώσει αυτό που ήθελαν. Για να ανακαλύψουν όμως εκείνοι πως τελικά όσα τους είπε, δεν ήταν τίποτα άλλο από άχρηστες πληροφορίες!

Πέρασε τις τελευταίες της μέρες στο στρατόπεδο συγκέντρωσης των ναζί, στο Ράβενσμπρικ. Όπου κάθε παγωμένο πρωινό, οι κρατούμενοι έπρεπε να κάθονται σε στάση προσοχής για ώρες. Εξουθενωμένοι από το να σπάνε πέτρες όλη μέρα και με διατροφή που περιελάμβανε δύο κούπες «σούπα» -στην πραγματικότητα απλά νερό με άπλυτες φλούδες από πατάτες- πολλοί από τους κρατούμενους προτιμούσαν να πέσουν πάνω στους ηλεκτροφόρους φράχτες παρά να ζήσουν μια μέρα ακόμη.

Η ψυχή της Violette όμως παρέμενε άθραυστη!

Η απομόνωση και το θαρραλέο τέλος!

Κατά την διάρκεια μιας… μάζωξης των κρατουμένων, βγήκε μπροστά από τη γραμμή και ξεκίνησε να τραγουδά και να χορεύει, στον ρυθμό του τραγουδιού The Lambeth Walk. Γι’ αυτό που έκανε, οι ναζί την έβαλαν στην απομόνωση για μία εβδομάδα, ακούγοντας τα ουρλιαχτά γυναικών που βασανίζονταν. Στην απομόνωση μπήκε επίσης κάθε φορά που επιχείρησε να δραπετεύσει. Και αυτές οι απόπειρες ήταν πολλές…

Ακόμη και όταν οδηγήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα ως κατάσκοπος, κράτησε το κεφάλι της ψηλά και την έκφρασή της περιφρονητική. Όπως πάντα, ήταν όπως την περιέγραφε το μήνυμα που συνόδευε το βραβείο θάρρους που παρέλαβε η κόρη της αργότερα: «Ένα μεγαλοπρεπές παράδειγμα τόλμης και σταθερότητας«.

Το όνομά της δεν είναι τόσο γωστό στις τελευταίες γενιές, αλλά η κληρονομιά της ζει μέσα από ένα ποίημα που ακούγεται συχνά σε κηδείες. Το οποίο η Violette χρησιμοποιούσε ως «κωδικό ποίημα» με το οποίο κρυπτογραφούσε τα μηνύματά της και το οποίο απέκτησε τη φήμη που έχει σήμερα, όταν απαγγέλθηκε στην ταινία που διηγήθηκε την ζωή της…

Το ποίημα έλεγε:

«Η ζωή που έχω,
είναι όλα όσα έχω.
Και η ζωή που έχω είναι δική σου.
Η αγάπη που έχω,
από την ζωή που έχω
είναι δική σου και δική σου και δική σου.
Ο ύπνος που θα έχω,
η ξεκούραση που θα έχω,
παρόλα αυτά ο θάνατος θα παυθεί.
Για τη γαλήνη των χρόνων μου
στο πράσινο γρασίδι
θα είναι δική σου και δική σου και δική σου«.

Δείτε το ποίημα όπως παρουσιάστηκε στην ταινία