Η σειρά της HBO που πραγματεύεται την πυρηνική καταστροφή του Τσέρνομπιλ το 1986 συνεχίζει να αποτελεί μία από τις κορυφαίες σειρές της τρέχουσας χρονικής περιόδου, καθηλώνοντας σε τηλεοράσεις και υπολογιστές εκατομμύρια ανθρώπους από κάθε γωνιά του κόσμου, καθώς αποτέλεσε την πρώτη απόπειρα της μεταφοράς στην μικρή οθόνη όσων συνέβησαν τις δραματικές εκείνες ημέρες του Απριλίου του 1986 στη βόρεια Ουκρανία.
Η έκρηξη κι η ολοσχερής καταστροφή του πυρηνικού αντιδραστήρα 4 του εργοστασίου της Σοβιετικής Ένωσης έφερε την ευρύτερη περιοχή αντιμέτωπη με τις ολέθριες συνέπειες της εκπομπής ραδιενέργειας, κοστίζοντας τις ζωές δεκάδων αν όχι εκατοντάδων ανθρώπων που βρέθηκαν αντιμέτωποι με την ακτινοβολία αλλά και τα ραδιενεργά κατάλοιπα της καταστροφής.
Η πολύωρη, μάλιστα, αδράνεια των σοβιετικών αρχών, σε μία προσπάθεια να αποκρύψουν τις τεράστιες διαστάσεις της πυρηνικής καταστροφής σε συνδυασμό με την καθυστέρηση της ενεργοποίησης των αρμόδιων μηχανισμών έκανε τα πράγματα πολύ χειρότερα, καθιστώντας άθλο τις τιτάνιες προσπάθειες εργατών, επιστημόνων και χιλιάδων Σοβιετικών στρατιωτών ώστε να καλύψουν τον εκτεθειμένο πυρήνα του αντιδραστήρα και να περιορίσουν την εκπομπή της ραδιενέργειας.
Οι προσπάθειες αρχικά επικεντρώθηκαν στην προσπάθεια κάλυψης του πυρήνα με τόνους άμμου, τσιμέντου και βορίου, ωστόσο αργότερα έγινε σαφές πως το ραδιενεργό μάγμα που υπήρχε ακόμα στη βάση του αντιδραστήρα θα μπορούσε να προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερη ζημιά με παγκόσμιο αντίκτυπο, ερημώνοντας για διάστημα πλέον τους ενός αιώνα την Ουκρανία, τη Λευκορωσία αλλά και μεγάλο κομμάτι της βόρειας και κεντρικής Ευρώπης.
Έτσι, παράλληλα με την διάνοιξη ενός τούνελ για να αποστραγγιχθεί το συγκεντρωμένο νερό κάτω από τη βάση του αντιδραστήρα που θα μπορούσε να προκαλέσει έκρηξη ανυπολόγιστων καταστροφών αλλά και την εκκένωση μίας περιοχής εκατοντάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων και σχεδόν 50.000 κατοίκων του Πρίπιατ και γειτονικών οικισμών, ξεκίνησαν κι οι προσπάθειες ώστε ο εκτεθειμένος αντιδραστήρας να δεχθεί τα ραδιενεργά μπάζα που βρίσκονταν στην ταράτσα του εργοστασίου κι ύστερα να καλυφθεί για πάντα από τσιμέντο και άμμο.
Την δύσκολη και σχεδόν αυτοκτονική αυτή αποστολή, ανέλαβαν χιλιάδες άντρες του Κόκκινου Στρατού, οι οποίοι χωρισμένοι σε ομάδες λίγων ατόμων, έφταναν στο πιο «επικίνδυνο σημείο του πλανήτη», την ταράτσα «Σάσα» όπως είχε ονομαστεί τότε, η ακτινοβολία στην οποία έφτανε τα 12.000 Ρέντγκεν.
Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος του κινδύνου που αντιμετώπισαν οι Ρώσοι στρατιώτες που βρέθηκαν στο σημείο αξίζει να αναφερθεί πως για να μην λάβουν την μοιραία δόση ραδιενέργειας, ο καθένας από αυτούς δεν θα έπρεπε να παραμείνει στο σημείο για περισσότερα από 90 δευτερόλεπτα, δηλαδή μόλις 1,5 λεπτό της ώρας, διάστημα στο οποίο θα έπρεπε να ρίξουν στον πυρήνα, όλα τα ραδιενεργά συντρίμμια που βρισκόντουσαν στην ταράτσα.
Μάλιστα, οι προσπάθειές τους καταγράφηκαν τότε από τις κάμερες των σοβιετικών δυνάμεων, δεκάδες χρόνια πριν η σειρά της HBO τις μεταφέρει στις οθόνες μας, σε μερικές από τις συγκλονιστικότερες στιγμές των πέντε επεισοδίων της σειράς, που καθήλωσαν τους θεατές.
Οι άντρες και οι γυναίκες του Κόκκινου Στρατού, οι επιστήμονες αλλά και οι χιλιάδες εργάτες που πήραν μέρος στις προσπάθειες περιορισμού της ζημιάς τιμήθηακν για την προσφορά και την αυτοθυσία τους, αν και μεγάλο ποσοστό εξ αυτών λίγα χρόνια αργότερα παρουσίασε τις τραγικές συνέπειες της έκθεσης στα μεγάλα επίπεδα ακτινοβολίας, με τα κρούσματα καρκίνου και λευχαιμίας να εκτοξεύονται τα χρόνια που ακολούθησαν την καταστροφή.
