Του Σάκη Μουμτζή

Αυτό το διήμερο έπεσαν οι μάσκες και φάνηκε για μια ακόμα φορά το απεχθές πρόσωπο της Αριστεράς. Δύο πρωτοκλασάτα στελέχη της, με απίστευτο κυνισμό, με πρωτόγνωρη αλαζονεία, μέμφθηκαν τους ενενήντα νεκρούς γιατί χάλασαν την εικόνα της κυβέρνησης.

Κανένας δεν θα φανταζόταν λίγα χρόνια πριν πως θα υπήρχαν πολιτικά στελέχη πρώτης γραμμής, που αντί να σκύψουν το κεφάλι από ντροπή για τον τρόπο που διαχειρίστηκαν μια μεγάλη και πολύνεκρη καταστροφή, αυτά τα στελέχη θα ασχολούνταν με την δημόσια εικόνα την δική τους και της κυβέρνησης στην οποία συμμετέχουν.

Μετά τον σοσιαλιστικό τρόπο αποκομιδής των σκουπιδιών της Δούρου, γευτήκαμε και τον σοσιαλιστικό τρόπο κατάσβεσης των πυρκαγιών.

Δεν είναι τυχαίο πως η κυβέρνηση είναι της Αριστεράς. Δεν είναι τυχαίο πως πίσω από αυτήν την απάνθρωπη αντιμετώπιση της τραγωδίας βρίσκονται στελέχη που διακρίθηκαν για την χυδαιότητα τους, τον διχαστικό τους λόγο και κυρίως την ανικανότητα τους.

Αυτήν την δική τους ανικανότητα διαχείρισης της καταστροφής την «φόρτωσαν» στους νεκρούς. Δεν τους πέρασε από το μυαλό πως πιθανόν και αυτοί να έκαναν κάποια λάθη. Ένας Αριστερός, εκ της κοσμοθεωρίας του, πάντα έχει δίκιο. Η ζωή δικαιώνει τις επιλογές του. Και αν καμιά φορά δεν συμβεί αυτό, φταίει η ίδια η ζωή.

Ο Πολ-Ποτ έλεγε πως «αν δεν μας αρέσει ο λαός, αλλάζουμε τον λαό». Και το έκανε, με συμβούλους διανοούμενους από το Μάη του 1968.

Οι μαρξιστές, ακόμα και αυτοί οι «γιαλαντζί», δεν μπορούν να παραδεχθούν δημοσίως πως έφταιξαν. Πολύ δε περισσότερο, αν τα λάθη τους έφεραν εκατόμβη νεκρών. Πάντα κάτι άλλο ευθύνεται, πάντα κάποιος άλλος δεν έκανε καλά την δουλειά του.

Στο τέλος-τέλος φταίει ο καπιταλισμός.

Ευτυχώς στην Ελλάδα έχουν ΜΜΕ που, παρά τις απόπειρες φίμωσης τους, ενημερώνουν, σχολιάζουν, ελέγχουν, αποκαλύπτουν. Και έτσι οι Έλληνες πολίτες πληροφορήθηκαν για το μέγεθος της τραγωδίας, όταν ο πρωθυπουργός προσπαθούσε να τους εξαπατήσει. Ο Α. Τσίπρας χρησιμοποιεί κατά κόρον την μέθοδο της εξαπάτησης, μέχρι που λαός τον κατάλαβε. Τώρα ό,τι και να λέει οι μόνοι που τον πιστεύουν είναι οι παρατρεχάμενοι του.

Να υπενθυμίσω το χρονικό των υπαιτίων, σύμφωνα με την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Στην αρχή φωτιές δεν υπήρχαν. Μόνον συγκεκριμένος τηλεοπτικός σταθμός τις έδειχνε. Και καταγγέλθηκε.

Την άλλη ημέρα πλάι στον τηλεοπτικό σταθμό προστέθηκε και ένας πυρόπληκτος που τον επετίμησε ο υπουργός Εθνικής Αμύνης γιατί, αυτονοήτως, διαμαρτυρήθηκε.

Όταν πλέον η κατάσταση είχε ξεφύγει και ήταν ανεξέλεγκτη, λόγω των δεκάδων νεκρών, ανακαλύφθηκαν τα αυθαίρετα, και προσφάτως και η κλιματική αλλαγή.

Δεν αντιλαμβάνονται πόσο γελοίοι γίνονται. Δεν αντιλαμβάνονται πως προκαλούν το δημόσιο αίσθημα, και το κυριότερο, δεν αντιλαμβάνονται πως κανείς πλέον δεν τους πιστεύει. Τα όποια αποθέματα αξιοπιστίας είχαν σε έναν κόσμο, τα δαπάνησαν στα τρεισήμισι χρόνια της διακυβέρνησης τους.

Όταν σήμερα η Δούρου και ο Πολάκης μιλούν σαν να συνέβη ένα τυχαίο γεγονός, όταν ουσιαστικά υπονοούν πως οι ενενήντα νεκροί είναι οι παράπλευρες απώλειες πετυχημένων κυβερνητικών χειρισμών, τότε έχουν χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα και το κοινό αίσθημα.

Δεν κατάλαβαν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, πως σε αυτές τις περιπτώσεις η σιωπή είναι χρυσός. Όσο μιλούν, τόσο επιβαρύνουν την θέση τους.