Στη γωνία Dudenstrasse και General-Pape-Strasse στο Βερολίνο βρίσκεται ένα τεράστιο κυλινδρικό μπλοκ από σκυρόδεμα. Μέσα σε αυτό υπάρχουν μερικά δωμάτια με σκουριασμένα πλέον αντικείμενα. Χτισμένο το 1941-42, κατά τη διάρκεια της ναζιστικής περιόδου, δεν είναι ένα τρομερά συναρπαστικό ορόσημο, αλλά σίγουρα μεγάλης ιστορικής σημασίας, επειδή ήταν μέρος ενός πολύ μεγαλύτερου σχεδίου που ο Χίτλερ είχε για το Βερολίνο.

Μετά από έναν νικηφόρο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, για τον οποίο ο Χίτλερ ήταν αρκετά σίγουρος, σκεφτόταν να επανασχεδιάσει το Βερολίνο ως νέα Γερμανική Παγκόσμια Πρωτεύουσα ή Welthauptstadt Germania – μητροπολιτικό κέντρο με ογκώδεις δομές που θα αντανακλούσαν το πνεύμα του Τρίτου Ράιχ και θα δημιουργούσαν φόβο στους εχθρούς του. Ο Χίτλερ όρισε τον αρχιτέκτονα Albert Speer να επιβλέπει το έργο και μαζί συνέταξαν ένα φανταστικό σχέδιο για την ανοικοδόμηση της πόλης.

Το Βερολίνο επρόκειτο να αναδιοργανωθεί με μια κεντρική λεωφόρο μήκους 5 χιλιομέτρων, γνωστή ως Prachtallee ή “Λεωφόρος της Δόξας”, που θα χρησίμευε σε μεγάλες παρελάσεις και θα ήταν κλειστή για τα αυτοκίνητα. Τα οχήματα θα κινούνταν σε έναν υπόγειο αυτοκινητόδρομο, ακριβώς κάτω από τη λεωφόρο. Στο βόρειο άκρο της λεωφόρου, θα υπήρχε μια μεγάλη πλατεία, γνωστή ως Großer Platz (Μεγάλη Πλατεία), με έκταση περίπου 350.000 τετραγωνικών μέτρων.

Αυτή, μάλιστα, έπρεπε να περιβάλλεται από μεγάλα κτήρια, όπως το παλάτι του Χίτλερ, το κτίριο του Ράιχσταγκ και την Τρίτη Καγκελαρία του Ράιχ αλλά και την διοίκηση του γερμανικού στρατού. Το ορόσημο, όμως, του νέου Βερολίνου ήταν ένα τεράστιο θολωτό κτήριο, το Volkshalle ή People’s Hall, σχεδιασμένο από τον ίδιο τον Χίτλερ.

Το Volkshalle θα ήταν πάνω από 200 μέτρα ύψος και 250 μέτρα διάμετρο ή δεκαέξι φορές μεγαλύτερο από το θόλο της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου, πάνω στον οποίο βασίστηκε το σχέδιο. Οι διαστάσεις του ήταν τόσο μεγάλες που αν είχε κατασκευαστεί, θα ήταν ο μεγαλύτερος κλειστός χώρος στον κόσμο.

Οι φιλοδοξίες του Χίτλερ στην παγκόσμια κυριαρχία, που ήταν εμφανείς από τα αρχιτεκτονικά και διακοσμητικά χαρακτηριστικά της νέας Καγκελαρίας, εκφράζονται με μεγαλύτερη ακρίβεια σε αυτό το κτήριο. Η θολωτή αίθουσα θα φιλοξενούσε τον νέο κυβερνήτη του κόσμου, τον Χίτλερ, όπου θα μιλούσε στο κοινό του.

Σύμφωνα με τον Speer, το κτήριο θα ήταν στην πραγματικότητα ένας ναός λαϊκής λατρείας για τον Χίτλερ, των διαδόχων του και του Γερμανικού Ράιχ. Ο Speer πίστευε ότι η θολωτή αίθουσα συναθροίσεων θα αποκτούσε ιερή σημασία για τον Εθνικό Σοσιαλισμό, όπως ήταν ο Άγιος Πέτρος στη Ρώμη για τον Ρωμαιοκαθολικισμό.

Πηγή: