Το μυστήριο παρέμεινε σκοτεινό μέχρι και σήμερα. Έχει περάσει περίπου ενάμιση αιώνας από τις 4 Δεκεμβρίου του 1872, όπου ένα πλοίο-φάντασμα, το αμερικανικό «Mary Celeste» βρέθηκε να πλέει ακυβέρνητο και εγκαταλελειμμένο ανοιχτά των Αζορών Νήσων, στον Ατλαντικό ωκεανό.

Το «Μary Celeste» εντοπίστηκε από το αγγλικό ιστιοφόρο «Dei Gratia» και το ρυμούλκησε μέχρι το Γιβραλτάρ. Ο Πλοίαρχος του «Dei Gratia», David Reed Morehouse, έγραψε στο ημερολόγιό του:

«Καθώς πλησίαζα στις ισπανικές ακτές, είδα ένα ιστιοφόρο. Επειδή δεν έλαβα απάντηση στα σινιάλα που του έκανα κι επειδή πρόσεξα πως το πλοίο είχε μια αναποφάσιστη πορεία, αμέσως υποψιάστηκα πως κάτι πολύ περίεργο συνέβαινε. Κοίταξα με τα κιάλια μου και είδα έκπληκτος ότι δε βρισκόταν κανείς ούτε στο τιμόνι, ούτε στη σκοπιά, αλλά ούτε και στη γέφυρα».

Όταν βρέθηκε το ιστιοφόρο, όπως εξακρίβωσε η ανάκριση, είχε μισανοιγμένα τα πανιά του και ταξίδευε με αυτόν τον τρόπο για περισσότερο από δέκα ημέρες. Το τελευταίο σημείωμα του Καπετάνιου του, του εμπειρότατου Benjamin Spooner Briggs, έφερε χρονολογία 24 Νοεμβρίου. Όλα τα υπόλοιπα χαρτιά, που θα μπορούσαν να ρίξουν φως στο μυστήριο, είχαν εξαφανισθεί, ενώ οι εξονυχιστικές έρευνες, που ακολούθησαν για μεγάλο χρονικό διάστημα, δεν καρποφόρησαν κι έτσι, δεν ήταν δυνατό να αποσαφηνιστεί ο λόγος της εγκατάλειψης του «Mary Celeste» από το πλήρωμά του.

Το φορτίο του ιστιοφόρου, που αποτελούνταν από βαρέλια οινοπνεύματος, ήταν άθικτο και στη θέση του, πλην ενός μονάχα βαρελιού που έλειπε. Επίσης, δεν υπήρχε καμιά ένδειξη που να καταδείκνυε ότι το «Mary Celeste» είχε πέσει σε θαλασσοταραχή.

Τα πάντα βρίσκονταν επιμελώς στην αρχική τους θέση. Στην καμπίνα του καπετάνιου, ένα αρμόνιο και μερικά άλλα μουσικά όργανα βρέθηκαν τακτοποιημένα, όπως βέβαια και τα υπόλοιπα αντικείμενα αξίας που ανήκαν στη σύζυγό του, Sarah και στη δίχρονη κορούλα τους, Sophia Matilda.

Ακόμη, στην καμπίνα του καπετάνιου βρέθηκε ένα ξίφος μέσα στη θήκη του, που έφερε ίχνη αίματος και υπήρχαν χτυπήματα σπαθιού στους ξύλινους τοίχους, χωρίς όμως να εξακριβωθεί εάν αυτά ήταν αποτελέσματα βίας που σχετίζονταν με κάποιον τρόπο με την εγκατάλειψη του αμερικανικού ιστιοφόρου.

Πάνω στο πλοίο, είχαν σημειωθεί εξαιρετικά γεγονότα. Στην καμπίνα του Benjamin Spooner Briggs, γυναικεία αντικείμενα βρέθηκαν επιμελώς τακτοποιημένα, αλλά αντιθέτως διάφορα αντρικά αντικείμενα, που προφανώς ανήκαν στον καπετάνιο, ήταν σκορπισμένα τριγύρω, καθώς και το χρυσό του ρολόι με την επίσης χρυσή αλυσίδα του, που ήταν πεταμένο πάνω στο κρεβάτι.

Στην τραπεζαρία του «Mary Celeste» ήταν σερβιρισμένο το πρόγευμα για τρία άτομα. Στο διαμέρισμα των ναυτών, μπορούσε κανείς να δει κρεμασμένα πουκάμισα, πίπες και καπνό. Στην αποθήκη, υπήρχε επάρκεια τροφίμων, όπως κρέας διατηρημένο και νωπό.

Το πλήρωμα του «Dei Gratia» έλαβε εύρετρα 1.700 στερλινών. Οι ιδιοκτήτες του «Mary Celeste» έφτασαν στο Γιβραλτάρ κι αφού το επάνδρωσαν με νέο προσωπικό, το απέστειλαν στη Γένοβα, όπου και ήταν ο αρχικός προορισμός του ιστιοφόρου.

Το «Mary Celeste» είχε αναχωρήσει από τη Νέα Υόρκη στις 7 Νοεμβρίου 1872. Στο πλοίο επέβαιναν ο Καπετάνιος μαζί τη γυναίκα, την κόρη του κι ένα επταμελές, έμπειρο πλήρωμα.

Το πολυθρύλητο σκαρί έμενε να γεννήσει, μες στα χρόνια που πέρασαν, απαράμιλλες δοξασίες για το τι συνέβη πραγματικά στους ανθρώπους, που έκαναν μαζί του το τελευταίο τους ταξίδι και δεν τους ξαναείδε ποτέ κανείς.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Η ΠΡΟΟΔΟΣ», στις 27/01/1930…