Πόσοι γνωρίζουν άραγε ότι το Φεστιβάλ του Γούντστοκ, δεν έγινε στο Γούντστοκ;
Σχεδιαζόταν να γίνει εκεί, αλλά οι κάτοικοι της περιοχής, αγρότες στην πλειοψηφία τους, είχαν ξεσηκωθεί, και απειλούσαν πως αν πατούσαν οι «βρωμοχίπηδες», θα τους κυνηγούσαν με τις τσουγκράνες.
Έτσι, οι διοργανωτές, μετέφεραν το φεστιβάλ σε φάρμα (Max Yasgur's) της πόλης Bethel, που απέχει, σχεδόν 100 χιλιόμετρα, από το Woodstock. Στις αφίσες που τύπωσαν όμως, συνέχισαν να αναφέρουν το Φεστιβάλ με το όνομα Γούντστοκ.
Η καλύτερη διαφήμιση για το Γούνστοκ ήταν οι διαμαρτυρίες των αγροτών
Πάντως, οι προηγούμενες διαμαρτυρίες των αγροτών, που είχαν μεταδοθεί με ρεπορτάζ από τις τηλεοράσεις, αποτέλεσαν την καλύτερη διαφήμιση, ώστε 500 χιλιάδες χίπις πήγαν τελικά στο Μπέθελ, από όλα τα μέρη της Αμερικής.
Το Φεστιβάλ σχεδιαζόταν τριήμερο 15 -17 Αυγούστου 1969. Το κεντρικό σύνθημα ήταν «3 ΜΕΡΕΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗΣ», και έτσι (3 DAYS OF PEACE AND MUSIC) τυπώθηκε στην αφίσα. Τελικά όμως, εξελίχθηκε τετραήμερο, και μάλιστα στις 18 Αυγούστου 1969, την τέταρτη μέρα, εμφανίστηκε ο Hendrix, τον οποίο οι περισσότεροι δεν είδαν, αφού είχαν φύγει από τη νύχτα της τρίτης μέρας, νομίζοντας ότι το φεστιβάλ τελείωσε.
H Janis Joplin με φίλη της στο Φεστιβάλ Γούντστοκ 1969
Ως ύμνος του Φεστιβάλ, θεωρείται το τραγούδι Woodstock, της Joni Mitchell. Όμως, η Joni Mitchell, δεν συμμετείχε στο φεστιβάλ, δεν περίμενε πως θα ήταν κάτι σπουδαίο και δεν πήγε. Αλλά. στη διάρκεια του Φεστιβάλ, και παρακολουθώντας τις ανταποκρίσεις από την τηλεόραση, συγκλονίστηκε από τις εικόνες και έγραψε το γνωστό μας τραγούδι. Ο Ύμνος λοιπόν, γράφτηκε από την Joni, που παρευρισκόταν εκεί, όχι σωματικά, αλλά ψυχικά.
Το Woodstock, έγινε ένας από τους μεγαλύτερους μύθους του Ροκ και πέρασε στην αθανασία. Κυριότερος λόγος γι αυτό, ήταν η ταινία. Ο σκηνοθέτης Michael Wadleigh, είχε την ιδέα να κινηματογραφήσει το Φεστιβάλ. Η ταινία αυτή, αποτύπωσε καταστάσεις ανεπανάληπτες, μοναδικές. Το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό και επηρέασε τη νεολαία όλου του κόσμου.
Το φιλμ, προβλήθηκε στην Αθήνα, για πρώτη φορά, στον κινηματογράφο Παλλάς, στις 29 Νοεμβρίου του 1970.
Η πρώτη προβολή, έγινε κάτω από …αστυνομική παρουσία! Σε φωτογραφία που τραβά, ο Κώστας Μεγαλοκονόμου, βλέπουμε μέσα στον κινηματογράφο Παλλάς, αστυνομικούς να παρακολουθούν, τις αντιδράσεις των νέων. Οι νεαροί, χορεύουν, τραγουδούν και χειροκροτούν τους ψυχεδελικούς ήρωες της ταινίας. Έξω από τον κινηματογράφο, εκατοντάδες άλλοι, περιμένουν για να μπουν στον κινηματογράφο, στην δεύτερη προβολή.
Η χουντική αστυνομία, ενοχλείται από τις εικόνες του φιλμ και από τις αντιδράσεις της νεολαίας, που φυσικά, δεν συμβαδίζουν με τα χουντικά ιδεώδη. Με το πρόσχημα της παρενόχλησης της κυκλοφορίας, έξω από τον κινηματογράφο, η δεύτερη προβολή απαγορεύεται. Ακολουθούν οι δικαιολογημένες διαμαρτυρίες, όσων δεν μπήκαν και γίνονται επεισόδια. Πέφτει ξύλο και γίνονται 13 προσαγωγές.
Grace Slick και Jefferson Airplane στη σκηνή του Γούντστοκ 1969
Στην πρώτη προβολή του φιλμ, παρευρίσκεται και ο σκηνοθέτης της ταινίας, Michael Wadleigh, που έχει έρθει με την σύζυγό του από την Αμερική για να μιλήσει για το Φεστιβάλ του Γούντστοκ.
Η ομιλία απαγορεύεται από την αστυνομία, αλλά ο Wadleigh, αποθεώνεται από τους νεαρούς. Τον σηκώνουν στα χέρια φωνάζοντας ρυθμικά : Γούντστοκ! Γούντστοκ!
Ανακοινώνεται ότι το φιλμ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ διότι διαφθείρει τα ήθη των νέων. Η απαγόρευση διαρκεί δύο εβδομάδες και αίρεται ύστερα από την παρέμβαση του υφυπουργού Γεωργαλά, συμβούλου του δικτάτορα Παπαδόπουλου.
Ο Γεωργαλάς, ζήτησε την άρση της απαγόρευσης, γιατί, ήθελε να μασκαρέψει το δικτατορικό καθεστώς με δημοκρατικό προσωπείο. Φαίνεται άλλωστε, εκείνη την εποχή, ένας εσωτερικός ιδεολογικός πόλεμος, στον σκληρό πυρήνα της χούντας.
Υπήρχε η τάση των «σκληρών» που ήθελαν τις ακραίες απαγορεύσεις, και υπήρχε και η τάση των «μαλακών», που ήθελαν να δείξουν μία χούντα με φιλελεύθερο προσωπείο.
Το φιλμ παίζεται πάλι στους κινηματογράφους. Αλλά αυτή τη φορά, είναι λογοκριμένο. Η ταινία πετσοκόφτηκε με μέτρο την χουντική ιδεολογία.
Τι δήλωνε τότε ο δημιουργούς του φιλμ
Ο ίδιος ο δημιουργός του φιλμ, ο Michael Wadleigh, έδωσε συνέντευξη εκείνη την εποχή στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ. Στην συνέντευξή του εκείνη, μας πληροφορεί πως οι χουντικοί, αφαίρεσαν υλικό περισσότερο από μια ώρα (!) και πως ό,τι αφαιρέθηκε ήταν «και το κυριότερο μέρος της ταινίας, που της έδινε οντότητα και λόγο ύπαρξης».
Παρόλη την λογοκρισία, το Woodstock, ήταν το φιλμ που επηρέασε εξαιρετικά, και διαμόρφωσε την ελληνική ψυχεδελική νεολαία.
Μετέφερε εικόνες της κουλτούρας του Καλοκαιριού της Αγάπης και παρουσίασε με καταπληκτική δύναμη και αισθητική, το βαρύ πυροβολικό της ψυχεδελικής σκηνής, καλλιτέχνες δηλαδή, που τώρα ανήκουν στην σφαίρα του μύθου, όπως: Jimi Hendrix, Janis Joplin, Country Joe McDonald, Santana, The Who, Jefferson Airplane, Ten Years After και άλλους πολλούς.
Αυτές οι εικόνες, επηρέασαν σε μέγιστο βαθμό τους Έλληνες νέους, και συνεπώς, το φιλμ αυτό, θα πρέπει να συνυπολογισθεί στα βασικότερα αίτια που διαμόρφωσαν, την ψυχεδέλεια, στην Ελλάδα.
Τέλος για την ιστορία, θα πούμε και δυο λόγια για το θρυλικό ζευγάρι, που η φωτογραφία τους, η πιο διάσημη του φεστιβάλ, έγινε σύμβολο για την εποχή των λουλουδιών και μπήκε εξώφυλλο στον δίσκο του Woodstock: δυο νέοι αγκαλιασμένοι, τυλιγμένοι σε κουβέρτα, όρθιοι πάνω στο βρεγμένο έδαφος με φόντο άλλους χίπηδες που είναι ξαπλωμένοι.
Πενήντα χρόνια μετά, είναι μαζί (παντρεύτηκαν δυο χρόνια μετά το φεστιβάλ) και δηλώνουν ακόμα ερωτευμένοι. Είναι οι Nick και Bobbi Ercoline.
