Η έννοια των υπόγειων βασιλείων είναι κοινή σε όλες τις θρησκείες και μυθολογίες του κόσμου. Όσον αφορά την παρούσα μελέτη, μπορούμε να εντοπίσουμε ισχυρές ενδείξεις προγενέστερες από τους μύθους και τις φήμες στο Θιβέτ.
Το 1930 το βιβλίο της Σαμπάλα* του Ρέριχ, περιγράφει τις προσπάθειές του για να κατανοήσουμε την προέλευση του κόσμου που ζει υπόγεια και έχει τιμηθεί από την λαϊκή μνήμη.
Σχολιάζοντας την παρουσία των θρύλων, σημειώνει ότι τόσο περισσότερο την εξετάζει, τόσο μεγαλύτερη είναι η πεποίθηση του ότι όλα είναι κεφάλαια από μία ξεχασμένη ιστορία». Η εξέταση της λαογραφίας του «Θιβέτ, της Μογγολίας, της Κίνας, Τουρκεστάν, του Κασμίρ, της Περσίας, Αλτάι στη Σιβηρία, τα Ουράλια, Καύκασο, τις ρωσικές στέπες, τη Λιθουανία, την Πολωνία, την Ουγγαρία, τη Γερμανία, και τη Γαλλία», θα αποδώσουν τις ιστορίες των κατοίκων κάτω από τη Γη».
Σε πολλά μέρη, οι ντόπιοι μπορεί ακόμη και να καθοδηγήσουν τον περίεργο ταξιδιώτη σε εισόδους σπηλαίων σε απομονωμένα μέρη, τα οποία λέγεται ότι οδηγούν σε έναν κρυφό κόσμο.
*Η Σαμπάλα είναι μια πολυσύνθετη ιδέα, ένας μύθος, μια εικόνα αλλά και ένας τόπος, ένα κέντρο που υπάρχει στη Γη; Την έχουν αποκαλέσει ομφαλό του κόσμου, σύνδεσμο με τον κόσμο του ιερού.
Η παράδοση θέλει να βρίσκεται κάπου στο τμήμα εκείνο της Κεντρικής Ασίας όπου άκμασε ο Θιβετιανός Βουδισμός, αν και θεωρείτε πως σχετίζεται με όλες τις παραδόσεις που απορρέουν από την Αλήθεια όπως το κέντρο ενός τροχού με τις ακτίνες του.
Σε κάθε εποχή υπήρχαν σχολές διαφόρων δογμάτων, παραδόσεις και εκκλησίες που καθοδηγούσαν τους ανθρώπους στην αναζήτηση της Αλήθειας. Η ιδέα Της Σαμπάλα αντιπροσωπεύει αυτό που βρίσκεται πίσω και πέρα από κάθε αυθεντική σχολή, διδασκαλία και παράδοση.
ΠΗΓΗ: Αποκάλυψη
