Εντολές που έφεραν τον όλεθρο στο στράτευμα δηλαδή και μνημονεύονται ακόμα για τις συνέπειές τους και το κακό που προκάλεσαν.

Κι έτσι οι οπλίτες αυτοί δεν είχαν να φοβηθούν μόνο τον εχθρό, τα φίλια πυρά, την αρρώστια και τα καιρικά στοιχεία, αλλά και την κατάφωρη ανοησία των επικεφαλής τους! 

Φανταστείτε τώρα ότι είστε στην πρώτη γραμμή του πυρός και ακούτε τον διοικητή να διατάζει…

«Φτιάξτε αυτές τις οχυρώσεις… ανάποδα!»: Στρατηγός Gideon Pillow

Όταν ξέσπασε ο Αμερικανο-Μεξικανικός Πόλεμος του 1846, ο πρόεδρος James Polk όχι μόνο έχρισε στρατηγό το κολλητάρι του από τα πανεπιστημιακά χρόνια αλλά τον ξαπέστειλε και στις σφοδρές συγκρούσεις με το γειτονικό Μεξικό. Επικεφαλής της αμερικανικής στρατιάς, ο ξεροκέφαλος στρατηγός έκανε πολλά λάθη στρατηγικής, τίποτα όμως δεν ξεπερνά σε όρους βλακείας το παράγγελμα που έδωσε για την οχύρωση της θέσης του. Το απόσπασμα είχε στρατοπεδεύσει σε μεξικανικό χωριό και οι ετοιμασίες για την οχύρωση της θέσης είχαν ήδη ξεκινήσει όταν τις αντίκρισε με αποτροπιασμό ο διοικητής. Και τότε έκανε το αδιανόητο: παρήγγειλε να φτιαχτούν οι οχυρώσεις ανάποδα (σε ομολογουμένως παράξενους σχηματισμούς!), κάτι που άφηνε το στράτευμα εκτεθειμένο στον εχθρό!

Όχι μόνο έχασε τη μάχη, αλλά την επόμενη χρονιά έγραψε και νικητήρια επιστολή στον Ουάσιγκτον, συγχαίροντας ούτε λίγο ούτε πολύ τον εαυτό του για τον θρίαμβο στον πόλεμο, παρά το γεγονός ότι αυτό ήταν κατάφωρο ψέμα. Τέτοιο ψέμα που ο Ουάσιγκτον έβαλε να τον συλλάβουν γι’ αυτό…

«Πυροβόλα; Όχι, ευχαριστώ»: Συνταγματάρχης Τζορτζ Κάστερ 

Η διαβόητη μάχη του Little Big Horn, τμήμα μόνο των εκκαθαρίσεων του λευκού Δυτικού στο τοπικό στοιχείο της αμερικανικής ηπείρου, είναι γνωστό πόσο καταστροφικά έληξε για το αποικιακό στοιχείο: η επίθεση του διαβόητου φονιά Κάστερ και της 7ης Ίλης Ιππικού του κατά της φυλής των Σιου οδήγησε σε σφαγιασμό ολάκερης της αμερικανικής δύναμης μέχρις ενός!

Η δύναμη του Κάστερ ήταν σαφώς λιγότερη, κάπου 9 προς 1, και το μόνο αβαντάζ που θα μπορούσε να έχει ο διοικητής ήταν ο αιφνιδιασμός. Θα μπορούσε να έχει βέβαια άλλο ένα πλεονέκτημα, τρία ολόκληρα πυροβόλα Gatling, αλλά για τον διαβόητο συνταγματάρχη τα σχετικά ελαφριά και καθόλου αξιόπιστα όπλα φάνταζαν λίγα. Τι κι αν θα μπορούσαν να του δώσουν τη νίκη στο πιάτο, αποδεκατίζοντας άλλη μια ινδιάνικη κοινότητα; Ο πεισμωμένος συνταγματάρχης αρνήθηκε τη βοήθειά τους και είδαμε πού κατέληξε… 

«Μην τσαλαβουτάτε στο ποτάμι»: Στρατηγός Ambrose Burnside

Η μάχη του Αντιετάμ (1862) παραμένει σταθμός στην πορεία του αμερικανικού εμφυλίου γιατί κατέληξε με τον Αβραάμ Λίνκολν να διακηρύξει τελικά την αυτοδιάθεση των σκλάβων. Και βέβαια η μάχη παραμένει ιστορική και για έναν ακόμα λόγο, αν και σαφώς λιγότερο ένδοξο! Οι 12.000 άντρες του Ambrose Burnside τέθηκαν λοιπόν αντιμέτωποι με τους 400 στρατιώτες της Συνομοσπονδίας, με το ποταμάκι Αντιετάμ και τη γεφυρούλα του να χωρίζει τα δυο στρατεύματα. Ο στρατηγός έψαξε εναλλακτικό τρόπο να διασχίσει το ποτάμι κι όταν έπειτα από 3 ώρες δεν κατέληξε κάπου, διέταξε τους άντρες του να περάσουν τη στενότατη γέφυρα.

Κάτι που έδωσε τη δυνατότητα στους Νότιους να θερίσουν τη δύναμη των Βορείων και να τους καθηλώσουν στη γέφυρα για άλλες 3 ώρες, μέχρι να καταφτάσουν δηλαδή οι ενισχύσεις της Συνομοσπονδίας, μερικές ακόμα χιλιάδες Νότιοι δηλαδή. Κι έτσι ο στρατηγός όχι μόνο έχασε την ευκαιρία να ξεμπερδέψει με τον αιματηρό εμφύλιο δύο χρόνια νωρίτερα, αλλά έμεινε και στη στρατιωτική ιστορία για την παροιμιώδη βλακεία του: το ποταμάκι ήταν διαβατό, εκείνος όμως απαγόρευσε στους άντρες του να το διασχίσουν! Όπως παρατήρησε και ντόπιος αξιωματικός στα απομνημονεύματά του: «Θα μπορούσαμε να περάσουμε το ρυάκι χωρίς να βρέξουμε καν τις ζώνες μας»…

«Μην τρέχετε στο πεδίο της μάχης!»: Αρχιστράτηγος Douglas Haig

Ήταν την πρώτη ακριβώς μέρα μιας από τις πλέον αιματηρές μάχες του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, της Μάχης του Σομ (1916), και αναμφίβολα της πλέον αιματοβαμμένης στην πολεμική ιστορία της Βρετανίας (630.000 απώλειες), που έλαβε χώρα το κωμικοτραγικό γεγονός. Έπειτα από μία εβδομάδα σφοδρών βομβαρδισμών, ήταν ώρα να ξεκινήσει η μαζική επίθεση των Βρετανών (1η Ιουλίου). Ήταν ωστόσο πολλοί οι νεοσύλλεκτοι στο βρετανικό στράτευμα, κάτι που ανάγκασε τον στρατάρχη να τους κάνει λιανά το πώς κινούνται οι στρατιώτες στο πεδίο της μάχης: ο Haig τους είπε ότι θα διέσχιζαν το επικίνδυνο έδαφος πειθαρχημένα και νοικοκυρεμένα, διατηρώντας πάντα τις γραμμές τους.

Ως αποτέλεσμα, οι Βρετανοί μέτρησαν 60.000 απώλειες εκείνη τη μέρα, κάνοντας τους εαυτούς τους γελοιωδώς εύκολους στόχους για τα γερμανικά πυροβόλα που καραδοκούσαν στα υψώματα και τα χαρακώματα. Την ίδια στιγμή, ο γαλλικός στρατός κατάφερνε να διασπάσει τη γερμανική άμυνα, καθώς εδώ ο επικεφαλής δεν είχε πρόβλημα με τις τρεχάλες και τα κουτρουβαλητά. Οι Βρετανοί έφυγαν τουλάχιστον από τη ζωή νοικοκυρεμένα… 

«Πεζικάριοι, πιάστε αυτούς τους ιππείς!»: Κράσσος 

Ο πραίτορας που κατέπνιξε την επανάσταση των σκλάβων του Σπάρτακου και διαβόητος για την αμύθητη περιουσία που είχε αποκτήσει από εκβιασμούς και λαφυραγωγίες ήθελε το κάτι παραπάνω σε όρους φήμης, γι’ αυτό και αποφάσισε να εισβάλει στην Παρθία. Ο Μάρκος Λικίνιος Κράσσος είχε μια δύναμη 40.000 αντρών, που αποτελούνταν κυρίως από αργοκίνητους λεγεωνάριους οπλίτες, την ώρα που ο Σουρένας των Παρθών διέθετε 10.000 έφιππους τοξότες, έτοιμους να διαπεράσουν με τα βέλη τους τις ρωμαϊκές ασπίδες και πανοπλίες. Παρά ταύτα, ο Κράσσος διέταξε ολομέτωπη επίθεση, αν και ήταν σαφές ότι το πεζικό του δεν μπορούσε να καταδιώξει τους έφιππους τοξότες, οι οποίοι οπισθοχωρώντας έσπερναν από αέρος τον όλεθρο στις λεγεώνες με τα πύρινα βέλη τους.

Οι 2.000 άντρες του ρωμαϊκού ιππικού είχαν ήδη ξεπαστρευτεί κι έτσι ο Κράσσος παρήγγειλε άλλη μια προέλαση του πεζικού, θεωρώντας πως τα βέλη των Παρθών θα είχαν πια σωθεί. Η Μάχη των Καρρών (53 π.Χ.) κατέληξε σε πανωλεθρία για τους Ρωμαίους, μια από τις ηχηρότερες στρατιωτικές καταστροφές της αυτοκρατορίας, κι όλα ξεκίνησαν όταν ο ύπατος διέταξε φυσικότατα το πεζικό του να κυνηγήσει τα άλογα του εχθρού…

«Δέστε τα πλοία μεταξύ τους»: Στρατηγός Cao Cao

Δύο πολέμαρχοι της Νότιας Κίνας εξεγέρθηκαν κατά της δυναστείας των Χαν, εγκαινιάζοντας έτσι άλλον ένα εμφύλιο πόλεμο (208 π.Χ.) στην αχανή χώρα. Οι κυβερνητικές δυνάμεις είχαν επικεφαλής τον στρατηγό και πολιτικό Cao Cao, ο οποίος με μια στρατιά 220.000 αντρών βγήκε στο κατόπι τους για να καταπνίξει την επανάσταση.

Παρά την αρχική του επιτυχία στη μάχη, ο στρατηγός τα βρήκε σκούρα όταν ο εχθρός οπισθοχώρησε στα καράβια του. Άνθρωπος της στεριάς, ο Cao Cao παρήγγειλε να αγκυροβολήσουν τα πλοία του κολλητά μεταξύ τους, για να αποφύγει τους παφλασμούς και τη ναυτία των στρατιωτών του. Κάτι που μετέτρεψε φυσικά τον στόλο του σε λουκουμάκι για τον εχθρό: πλοιάρια των επαναστατών παραδόθηκαν στις φλόγες και στάλθηκαν καταπάνω στον κρατικό στόλο, καταλήγοντας σε μια ολική καταστροφή από τις λίγες! Ο πόλεμος είχε χαθεί οριστικά για τη δυναστεία των Χαν…

«Εγκαταλείψτε το ύψωμα!»: Στρατηγός Joseph Hooker

Στον αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο και πάλι. Τώρα είμαστε στα 1863, όταν ο στρατός των Βορείων έχει περικυκλώσει με 134.000 άντρες τους 60.000 Νότιους, με τους 75.000 μάλιστα Βόρειους που βρίσκονταν πίσω από τους αντιπάλους τους να κατέχουν το ύψωμα του πεδίου, ένα ασύγκριτο πλεονέκτημα δηλαδή.

Αντί όμως να επιτεθεί και να διαλύσει το εχθρικό στράτευμα, ο στρατηγός των Βορείων έκανε το αδιανόητο: διέταξε τους άντρες του να οπισθοχωρήσουν! Και σαν να μην έφτανε αυτό, ανάγκασε σε εγκατάλειψη ακόμα και του στρατηγικής σημασίας υψώματος, κάνοντας τον συνταγματάρχη του George Meade να αναφωνήσει: «Θεέ μου! Αν δεν μπορούμε να κρατήσουμε την κορυφή του λόφου, δεν μπορούμε στα σίγουρα να κρατήσουμε και τη βάση του». Κι έτσι οι δυνάμεις της Συνομοσπονδίας βρέθηκαν ξαφνικά με το πλεονέκτημα μπροστά τους: έφεραν τα κανόνια τους στο ύψωμα και παρά το γεγονός ότι η δύναμή τους ήταν σχεδόν μισή από της Ένωσης, κατάφεραν να κλέψουν μια νίκη που δεν ήταν αρχικά δική τους…

«Είμαστε εντός πεδίου βολής; Ωραία, αλτ!»: Στρατηγός Edward Pakenham

Η Μάχη της Νέας Ορλεάνης του Αγγλο-Αμερικανικού Πολέμου του 1812 παραμένει ιστορική όχι μόνο γιατί έλαβε χώρα μόλις δύο βδομάδες μετά την επίσημη συνθηκολόγηση(!) αλλά και γιατί έκανε φίρμα τον στρατηγό Άντριου Τζάκσον, εξασφαλίζοντάς του την προεδρία των ΗΠΑ. Οι βρετανοί στρατιώτες εφορμούσαν κατά αμερικανικών φρουρίων, οπισθοχωρούσαν και κατόπιν προέλαυναν και πάλι, με τις απώλειες να είναι τραγικά μεγάλες. Η πλέον κωμικοτραγικά γελοία μάχη έλαβε χώρα όταν βρετανικό απόσπασμα ήταν να επιτεθεί κατά αμερικανικού προχώματος: όταν οι βρετανοί οπλίτες βρέθηκαν εντός του πεδίου βολής των αμερικανικών πυροβόλων, ο στρατηγός διέταξε παύση!

Στοπ δηλαδή την ώρα που τους γάζωνε ο εχθρός με καταιγισμό σφαιρών! Το βρετανικό σύνταγμα αποδεκατίστηκε σαν πρόβατα που πήγαιναν στη σφαγή. Αμερικανός στρατιώτης που πήρε μέρος στο γάζωμα έγραψε στο ημερολόγιό του ότι να το βλέπει τον εχθρό καθηλωμένο την ώρα που τον θέριζαν οι σφαίρες τον έκανε να κλάψει…

«Μέσα στον κρατήρα!»: Στρατηγός Ambrose Burnside

Επιστρέφουμε για μια ακόμα φορά στον αμερικανικό εμφύλιο και τον διαπρεπή γκαφατζή Burnside για να δούμε τη δεύτερη πιο γελοία εντολή που έδωσε ποτέ! Κοντά στα τέλη πια της φονικής εμφύλιας σύρραξης, το κύριο σώμα του στρατού Βορείων και Νοτίων ήταν στα χαρακώματα έξω από την πόλη Ρίτσμοντ της Βιρτζίνια, απρόθυμοι αμφότεροι να επιτεθούν. Είχαν ήδη περάσει 10 μήνες μέσα στις τάφρους και τότε δαιμόνιος νους της Ένωσης σκαρφίστηκε τη λύση: τη διάνοιξη τούνελ κάτω από τα χαρακώματα της Συνομοσπονδίας, το οποίο θα ανατίναζαν κατόπιν στον αέρα με τόνους δυναμίτη! Το πλάνο αποδείχτηκε τρελή επιτυχία και μια μεγάλη τρύπα φιγούραρε πλέον στις οχυρώσεις των Νοτίων, αφήνοντάς τους εκτεθειμένους στις διαθέσεις της Ένωσης.

Και τότε πήρε τα ηνία ο Burnside, θέλοντας να απαλλαγεί προφανώς από το ενοχλητικό αβαντάζ, γι’ αυτό και διέταξε τα στρατεύματά του να μετακινηθούν μέσα στον τεράστιο κρατήρα! Οι φουκαράδες οι στρατιώτες πήδηξαν πράγματι μέσα σε μια τρύπα τόσο βαθιά που δεν μπορούσαν κατόπιν να ξαναβγούν, την ώρα που ενισχύσεις των Νοτίων κατέφταναν στη γιγαντιαία τάφρο. Ο στρατάρχης Γκραντ αναφώνησε μόλις έμαθε για την πανωλεθρία που όφειλε κανονικά να ήταν θρίαμβος: «Πιο χαμένη ευκαιρία να καταλάβεις τη θέση του εχθρού δεν έχω ξαναδεί!». Ο Burnside καθαιρέθηκε και δεν είδε ποτέ ξανά μάχη (ώρα ήταν!)… 

«Ώρα για υπνάκο!»: Στρατηγός Σάντα Άννα

Ήταν στην επανάσταση για την ανεξαρτησία του Τέξας (1836), άλλη μια σύρραξη δηλαδή μεταξύ ΗΠΑ και Μεξικού, όταν μερικές χιλιάδες μεξικανών μαχητών, με αρχηγό τον δαιμόνιο (και μετέπειτα πρόεδρο της χώρας) Αντόνιο Λόπες ντε Σάντα Άννα στρατοπέδευσαν έξω από το χωριό San Jacinto. Ο στρατός των Τεξανών είχε ήδη αποκόψει τις μεξικανικές ενισχύσεις ανατινάζοντας τη γέφυρα στα μετόπισθεν και περικύκλωνε έτσι τους Μεξικάνους. Παρά τη δεινή θέση που είχε περιέλθει ο Σάντα Άννα, η ώρα είχε πάει 3:30 το μεσημέρι, ήταν λοιπόν καιρός για την καθιερωμένη μεσημεριάτικη σιέστα!

Ο στρατηγός διέταξε πράγματι τη μεσημεριανή ανάπαυση, επιτρέποντας στους λιγοστούς Τεξανούς όχι μόνο να περικυκλώσουν ανενόχλητοι τους εχθρούς τους, αλλά και να τους αιφνιδιάσουν με ξαφνική επίθεση. Μέχρι και οι σκοποί κοιμόντουσαν! Κι έτσι οι Τεξανοί σκότωσαν 600 Μεξικανούς χάνοντας μόλις 39 άντρες. Και κάτι ακόμα: μεταξύ των Μεξικάνων που πιάστηκαν αιχμάλωτοι, ήταν και ο ίδιος ο Σάντα Άννα, ο οποίος παρά το γεγονός ότι είχε πετάξει τη στολή του, αναγνωρίστηκε από τον εχθρό όταν οι άντρες του τον χαιρέτισαν στρατιωτικά, αλλά και από το μεταξωτό του εσώρουχο (αλήθεια!). Στην ντροπιαστική συνθηκολόγηση που υπέγραψε ο αιχμάλωτος ηγέτης τα στρατεύματά του υποχρεώθηκαν σε οπισθοχώρηση, επιτρέποντας έτσι στο Τέξας να κηρύξει την ανεξαρτησία του. Και πάλι όμως ο λόγος δεν ήταν καλός για να χάσεις τη σιέστα σου…