Το περιοδικό «Spiegel» διερευνά αν αληθεύει αυτό το ερώτημα. Οι αμερικανοί στρατιώτες βίασαν ως και 190.000 Γερμανίδες μετά το τέλος του Β” Παγκοσμίου Πολέμου, ισχυρίζεται ένα νέο βιβλίο που κυκλοφόρησε στη Γερμανία τη Δευτέρα. Το περιοδικό «Spiegel» διερευνά αν αληθεύει ο ισχυρισμός αυτός.
Το βιβλίο αναφέρει την περίπτωση της Κατρίν Β. και της 18χρονης κόρης της, Σαρλότ.
Οι στρατιώτες μπήκαν δια της βίας στο σπίτι τους το σούρουπο αλλά οι δυο γυναίκες κατάφεραν να διαφύγουν. Οι έξι στρατιώτες όμως έψαξαν τα γύρω σπίτια και τελικά της εντόπισαν στη ντουλάπα ενός γείτονα και τις βίασαν. Ήταν Μάρτιος 1945.
Εκατοντάδες χιλιάδες Γερμανίδες είχαν παρόμοια τύχη. Αλλά συχνά τέτοιοι ομαδικοί βιασμοί αποδίδονταν σε σοβιετικούς στρατιώτες στην ανατολική Γερμανία. Όμως η παραπάνω περίπτωση αφορούσε αμερικανούς στρατιώτες στο χωριό Σπρέντλινγκεν, κοντά στον Ρήνο στη δυτική Γερμανία.
Ως το τέλος του πολέμου, 1,6 εκατ. αμερικανοί στρατιώτες είχαν προελάσει βαθιά μέσα στη Γερμανία, συναντώντας τελικά τους Σοβιετικούς στον ποταμό Έλβα. Στις ΗΠΑ, εκείνοι που απελευθέρωσαν την Ευρώπη από τους ναζί αποκαλούνται η «Μέγιστη Γενιά» (Greatest Generation). Αλλά και οι Γερμανοί ανέπτυξαν θετική εικόνα γι” αυτούς: ήταν «κουλ» στρατιώτες που μοίραζαν τσίχλες στα παιδιά και εντυπωσίαζαν τις Γερμανίες με τζαζ και καλσόν.
Ανταποκρίνεται όμως αυτή η εικόνα στην πραγματικότητα; Η γερμανίδα ιστορικός Μίριαμ Γκέμπχαρντ εγείρει στο νέο της βιβλίο αμφιβολίες για τον ρόλο των Αμερικανών στην μεταπολεμική Γερμανία. Η συγγραφέας πιστεύει ότι βίασαν ως και 190.000 Γερμανίδες μέχρι να ανακτήσει την κυριαρχία της η Δυτική Γερμανία το 1955. Οι περισσότεροι βιασμοί πραγματοποιήθηκαν αμέσως μετά την αμερικανική εισβολή στη ναζιστική Γερμανία.
Η Γκέμπχαρντ βασίζει τους ισχυρισμούς σε αρχεία που κράτησαν βαυαροί κληρικοί το καλοκαίρι του 1945. Για παράδειγμα, ο Μίχαελ Μερξμίλερ, παπάς στο χωριό Ραμσάου, έγραψε στις 20 Ιουλίου 1945: «Βιάστηκαν οκτώ κορίτσια και γυναίκες, μερικές μπροστά στους γονείς τους».
Ο πατέρας Αντρέας Βίανγκαντ, από το χωριό Χάαγκ αν ντερ Άμπερ κοντά στο Μόναχο, έγραψε στις 25 Ιουλίου 1945: «Το πιο λυπηρό γεγονός στη διάρκεια της προέλασης ήταν τρεις βιασμοί _ μιας παντρεμένης γυναίκας, μιας ανύπαντρης και μιας 16χρονης κοπέλας. Διαπράχθηκαν από μεθυσμένους Αμερικανούς».
Η Γκέμπχαρντ πιστεύει ότι Αμερικανοί και οι Σοβιετικοί συμπεριφέρθηκαν με αυτό τον τρόπο επειδή φρίκαραν με τα εγκλήματα που είχαν διαπράξει οι Γερμανοί και εξοργίστηκαν από την σχετική ευημερία που αντίκρισαν στη Γερμανία. Επιπλέον, η προπαγάνδα της εποχής διέδιδε την άποψη ότι οι Γερμανίδες γούσταραν τους Αμερικανούς στρατιώτες, τροφοδοτώντας περαιτέρω τις φαλλοκρατικές φαντασιώσεις.
Αφότου ξέσπασε το σκάνδαλο στη φυλακή Αμπού Γκράιμπ καθώς και άλλα σκάνδαλα για εγκλήματα πολέμου που διέπραξαν Αμερικανοί στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, πολλοί ιστορικοί εξετάζουν πιο κριτικά την συμπεριφορά του αμερικανικού στρατού μόλις πριν και αμέσως μετά το τέλος του Β” Παγκοσμίου Πολέμου.
Πρόσφατες μελέτες έφεραν στο φως περιστατικά αμερικανών που λεηλάτησαν εκκλησίες, δολοφόνησαν ιταλούς αμάχους, σκότωσαν γερμανούς αιχμαλώτους πολέμου και βίασαν γυναίκες, ακόμη και καθώς προέλαυναν στη Γαλλία.
Ωστόσο τα αρχεία της Καθολικής Εκκλησίας στη Βαυαρία αναφέρουν συνολικά λίγες εκατοντάδες περιπτώσεις βιασμών. Πώς έφθασε η Γκέμπχαρντ στον αριθμό 190.000; Η συγγραφέας υποθέτει ότι το 5% των «παιδιών του πολέμου» που γεννήθηκαν εκτός γάμου στη Δυτική Γερμανία και στο Δυτικό Βερολίνο ως τα μέσα της δεκαετίας του ’50 είναι προϊόντα βιασμού.
Έτσι προκύπτει ένα σύνολο 1.900 παιδιών. Η Γκέμπχαρντ υποθέτει ότι κατά μέσο όρο υπάρχει μία γέννηση για κάθε 100 βιασμούς, εξ ου οι 190.000 βιασμοί.
