Γεννήθηκε στις 13 Απριλίου 1519 στη Φλωρεντία, αλλά ορφάνεψε μόλις έναν μήνα αργότερα. Η Αικατερίνη ήταν μόλις 14 ετών όταν ο θείος της Πάπας Κλήμης Ζ' της κανόνισε να παντρευτεί με τον δούκα της Ορλεάνης, τον δεύτερο γιο του βασιλιά της Γαλλίας.

Ο γιος της, Φραγκίσκος Β', έγινε βασιλιάς σε ηλικία μόλις 15 ετών, μετά τον θάνατο του 40χρονου πατέρα του σε ένα δυστύχημα. Και κάπως έτσι ξεκίνησε ο μακροπρόθεσμος ρόλος της Αικατερίνης ως προστάτιδας των παιδιών της, όπου λέγεται ότι χρησιμοποίησε «μαύρη μαγεία», δηλητήρια και σφαγές για να διασφαλίσει ότι η οικογένειά της θα παρέμενε στον θρόνο.

Τώρα, η ενδιαφέρουσα ζωή της εμπνέει το επερχόμενο ιστορικό βασιλικό δράμα του αμερικανικού δικτύου Starz, με τίτλο «The Serpent Queen», μετά την επιτυχία των «The White Queen», «The Great» και «The Spanish Princess». Λέγεται, μάλιστα, πως το πρόσωπό της αποτέλεσε έμπνευση για την «κακιά βασίλισσα των παραμυθιών».

Η δύο φορές υποψήφια για Όσκαρ Βρετανίδα ηθοποιός Σαμάνθα Μόρτον πρόκειται να παίξει τη δυναμική βασίλισσα στη σειρά, που θα αποτελείται από οκτώ επεισόδια και που θα προβληθεί αργότερα φέτος.

Ποια ήταν η Αικατερίνη των Μεδίκων

Η Αικατερίνη γεννήθηκε μέσα στους Μεδίκους, που ήταν από τις πιο ισχυρές οικογένειες της Αναγέννησης, και προστάτες του Λεονάρντο ντα Βίντσι και του Μιχαήλ Άγγελου. Η παιδική ηλικία της Αικατερίνης ήταν δυστυχώς γεμάτη με απειλές βίας, από τότε που έμεινε ορφανή, όταν ήταν μόλις ενός μηνός.

Ο πατέρας της Λαυρέντιος των Μεδίκων, δούκας του Ουρμπίνο, πιστεύεται ότι πέθανε από φυματίωση, ενώ η μητέρα της πέθανε λίγο μετά τον τοκετό.

Η ίδια η Αικατερίνη αρρώστησε τον Αύγουστο του 1519, όταν ήταν μόλις τριών μηνών, και για αρκετές εβδομάδες η ζωή της κρεμόταν από μια κλωστή.

Στη συνέχεια, κατά τη διάρκεια της ασταθούς παιδικής της ηλικίας, μεγάλωσε από διάφορα μέλη της οικογένειάς της, πριν την ανατροπή των Μεδίκων από την εξουσία και στάλθηκε σε διάφορα μοναστήρια.

Αλλά η κληρονομιά της σήμαινε ότι ήταν μια σημαντική κληρονόμος: οι ιδιοκτησίες της μητέρας της, της Γαλλίδας κόμισσας με βασιλικό αίμα, Μαγδαληνής ντε Λα Τουρ του Οβέρν, από μόνες της, την έκαναν μία από τις πλουσιότερες νεαρές γυναίκες στην Ευρώπη.

Ως εκ τούτου, σύντομα παντρεύτηκε τον πρίγκιπα Ερρίκο, δεύτερο γιο του βασιλιά της Γαλλίας Φραγκίσκου Α' και της βασίλισσας Κλαυδίας, σε ηλικία 14 ετών. Ωστόσο, ο γάμος τους ήταν χωρίς αγάπη, με τον δούκα να πηγαίνει απροκάλυπτα με ερωμένες, αποκτώντας ακόμα και έναν γιο εκτός γάμου, το 1540.

Η Αικατερίνη αισθάνθηκε τεράστια πίεση από αυτό για να γεννήσει έναν διάδοχο, αλλά δεν έμεινε έγκυος κατά την πρώτη δεκαετία του γάμου τους, παρά την προσπάθεια διαφόρων θεραπειών που ήλπιζε ότι θα λειτουργούσαν, συμπεριλαμβανομένης της κατανάλωσης ούρων από μουλάρι.

Τελικά, έμεινε έγκυος δέκα φορές και έκανε αρκετούς γιους που θα γίνονταν βασιλιάδες της Γαλλίας, όπως ο Φραγκίσκος Β', ο Κάρολος Θ' και ο Ερρίκος Γ'. Μετά τον ξαφνικό θάνατο του μεγαλύτερου αδελφού του, πρίγκιπα Φραγκίσκου, ο σύζυγος της Αικατερίνης, Ερρίκος Β', έγινε βασιλιάς το 1547.

Αλλά της δόθηκε ακόμη περισσότερη πολιτική εξουσία όταν ο γιος της, ο Φραγκίσκος Β΄, ανέβηκε στο θρόνο σε ηλικία 15 ετών μετά τον θάνατο του πατέρα του σε ατύχημα. Λέγεται ότι η Αικατερίνη αρνήθηκε την επιθυμία του συζύγου της όταν εκείνος πέθαινε, να δει την αγαπημένη του ερωμένη Νταϊάνα του Πουατιέ.

Δυστυχώς, ο Φραγκίσκος Β΄ πέθανε επίσης νέος, με τον μικρότερο αδερφό του, τον Κάρολο Θ' να γίνεται μονάρχης, που σημαίνει ότι η μορφωμένη και γοητευτική Αικατερίνη στη συνέχεια έγινε αντιβασιλέας της Γαλλίας από το 1560 έως το 1574.

Δηλητηρίασε εχθρό της με αρωματισμένα γάντια

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, λέγεται ότι διέταξε την ερωμένη του συζύγου της Νταϊάνα του Πουατιέ, να επιστρέψει τα κοσμήματά της και το κάστρο που πάντα ήθελε η Αικατερίνη, αλλά ποτέ δεν της δόθηκε.

Αλλά αυτό δεν είναι το χειρότερο από την φημολογούμενη σκληρότητα της Αικατερίνης, με τη μονάρχη - η οποία είχε εισαγάγει αρωματικά γάντια στη γαλλική μόδα - φέρεται να δηλητηρίασε έναν από τους μεγαλύτερους εχθρούς της, μία γυναίκα από τους Ουγενότους, με το όνομα Jeanne d'Albret.

Ο πόλεμος με τους Ουγενότους και η Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου

Κατά τη διάρκεια της εξουσίας της, η Αικατερίνη ήταν μια από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες των πολέμων μεταξύ Καθολικών-Ουγενότων, γνωστών ως Πόλεμοι της Θρησκείας, και μιας σύγκρουσης στη Γαλλία από το 1562 έως το 1598 μεταξύ των Προτεσταντών και των Ρωμαιοκαθολικών.

Παρά την αρχική παθητική αντίδραση της, καθώς επέτρεπε στους Ουγενότους να πιστεύουν και να λατρεύουν ειρηνικά αρκεί να εγκαταλείψουν την επιθυμίας τους για εξουσία, κυκλοφόρησαν φήμες ότι η Αικατερίνη δολοφόνησε την Jeanne d'Albret με ένα δώρο δηλητηριασμένων γαντιών.

Επιπλέον, ορισμένοι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι πίσω από σφαγή χιλιάδων Προτεσταντών κατά τη διάρκεια των θρησκευτικών πολέμων, τη γνωστή «Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου», κρύβεται η Αικατερίνη των Μεδίκων.

Φαίνεται από το 1568 και μετά, ότι μετά από πάρα πολλές μάχες, η Αικατερίνη, είχε εγκαταλείψει την ειρηνική της πολιτική σχετικά με τους Ουγενότους.

Η σφαγή τη Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου, κατά την οποία έχασαν τη ζωή τους 3.000 άνθρωποι, έγινε στο Παρίσι τον Αύγουστο το 1572. Ήταν μια στοχευμένη ομαδική δολοφονία και ένα κύμα καθολικής βίας εναντίον των Ουγενότων. Ο βασιλιάς Κάρολος Θ' διέταξε τη δολοφονία μιας ομάδας ηγετών Ουγενότων και η σφαγή εξαπλώθηκε σε όλο το Παρίσι, και σε άλλες αστικές περιοχές, καθώς και στην ύπαιθρο, και διήρκεσε αρκετές εβδομάδες.

Μετά τον θάνατο του Καρόλου Θ' σε ηλικία 23 ετών, ο τρίτος και αγαπημένος γιος της Αικατερίνης, Ερρίκος Γ', ανέβηκε στην εξουσία και χάρη στο γεγονός ότι δεν ενδιαφερόταν για τα πολιτικά, η μητέρα του συνέχισε να κυβερνά μέσω αυτού.

Μερικοί σύγχρονοι ιστορικοί σημειώνουν ότι η Αικατερίνη πιθανότατα δεν ήταν τόσο «διαβολική» ηγεμόνας όσο έλεγαν οι φήμες και πίστευαν οι άνθρωποι εκείνη την εποχή, αλλά αντίθετα ότι προσπαθούσε να κρατήσει το γαλλικό κράτος ενωμένο κατά τη θρησκευτική και πολιτική κρίση.

Για παράδειγμα, στην αρχική της πολιτική για τον χειρισμό των εμφύλιων πολέμων εμφανίστηκε ειρηνική και προσπάθησε ακόμη και να ταιριάξει τα παιδιά της με ευεργετικούς συζύγους και για τις δύο πλευρές - παντρεύοντας την κόρη της Μαργαρίτα, με τον νεαρό προτεστάντη ηγέτη, Ερρίκου της Ναβάρρα, αργότερα βασιλιά Ερρίκο Δ' της Γαλλίας.

Πάντρεψε επίσης τη μεγαλύτερη κόρη της, την Ελισάβετ, με τον βασιλιά Φίλιππο Β 'της Ισπανίας, και όταν εκείνη πέθανε κατά τον τοκετό, προσπάθησε ακόμη και να παντρέψει το μικρότερο παιδί της, τη Μαργαρίτα, με τον ίδιο μονάρχη (αν και εκείνος αρνήθηκε).

Μια άλλη κατηγορία που σκεπάζει με σκοτάδι το όνομα της Αικατερίνης, είναι ότι εξασκούσε μαύρη μαγεία. Ωστόσο, δεν υπάρχουν στοιχεία που να δείχνουν ότι ασκούσε «μαγεία».

Είναι πιθανό οι κατηγορίες να προέρχονται από τη σχέση της με τον Νοστράδαμο, τον Γάλλο αστρολόγο και γιατρό, τον πιο ευρέως διαδεδομένο «μάντη» της Αναγέννησης, ο οποίος φημολογείται ότι δημιούργησε ένα φυλακτό για την Αικατερίνη, φτιαγμένο από μείγμα μετάλλων, αίματος αιγών και ανθρώπινου αίματος

Η δυναμική βασίλισσα υποστήριζε επίσης τους αδελφούς Ruggeri, που ήταν διάσημοι αστρολόγοι, καθώς επίσης και γνωστοί για τη συμμετοχή τους στη νεκρομαντεία και τις μαύρες τέχνες. Ο Cosimo Ruggeri, ειδικότερα, πιστεύεται ότι ήταν ο «αξιόπιστος νεκρομαντής της Αικατερίνης και ειδικός στις σκοτεινές τέχνες», παρόλο που δεν υπάρχουν πολλά έγγραφα που να λένε για τη ζωή του. Αν και ορισμένοι υποδηλώνουν ότι ήταν απλώς «μάγοι» (magicians), για πολλούς που ζούσαν στην Ιταλία εκείνη την εποχή, η διάκριση μεταξύ «μάγου» (magician) και «μάγισσας» (witch) ήταν ασαφής.

Η Αικατερίνη των Μεδίκων, η οποία ήταν μεγάλη προστάτιδα των τεχνών, πέθανε το 1589, λίγους μήνες πριν από τον γιο της, σε ηλικία 69 ετών.