Την Πέμπτη, 19 Απριλίου, μια μέρα μετά την ανακοίνωση της απόφασης του διδύμου Ερντογάν – Μπαχτσελί για διεξαγωγή πρόωρων εκλογών τις 24 Ιουνίου, σχεδόν το σύνολο των ελληνικών εφημερίδων βγήκε με πρωτοσέλιδα που προμήνυαν επερχόμενο πόλεμο με την Τουρκία.

Είχαν προηγηθεί ανάλογου περιεχομένου εκτιμήσεις από υπουργεία και φορείς του κράτους, που θεσμικά δικαιούνται να γνωρίζουν καλύτερα από τους αναλυτές και τους δημοσιογράφους, που πολλές φορές πέφτουν θύματα των εκτιμήσεων αυτών.

Ο πυρήνας της εκτίμησης αυτής, που αντικατοπτρίστηκε στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, είναι το ότι θεωρείται σχεδόν σίγουρο ότι ο Ερντογάν θα επιδιώξει μια κρίση ή ένα θερμό επεισόδιο με την Ελλάδα, και με τρόπαιο μια νικηφόρο έκβαση, να κερδίσει με άνεση τις εκλογές.

Ναι, η κατάσταση στις δομές του κράτους είναι τραγική, κυρίως λόγω του κομματισμού και της αναξιοκρατίας, ενώ τραγικότερη είναι η κατάσταση στο κοινοβούλιο και τα άτομα που στελεχώνουν την κυβέρνηση. Ποτέ άλλοτε στην ιστορία της η Ελλάδα δεν ήταν τόσο φτωχή, εκτός από ήθος και σε πολιτικό νου, ποτέ δεν ήταν τόσο ευτελής και αλλοπρόσαλλη σε επίπεδο πολιτικής σκέψης και ανάλυσης.

Και δεν πρέπει να ξεχνάμε, από το επίπεδο πολιτικής σκέψης και ανάλυσης εξαρτάται η πορεία ενός κράτους αλλά και η ίδια η επιβίωση του έθνους.

Για να εξάγεις λοιπόν ένα τέτοιο συμπέρασμα, πρέπει να συμβαίνουν δυο τινά. 

Ή να έχεις πληροφορίες για κάτι τέτοιο ή να υπάρχουν στοιχεία στον τουρκικό τύπο αλλά και στην πολιτική συμπεριφορά της Τουρκίας, που να σε οδηγούν με σχετική ασφάλεια σε τέτοιο συμπέρασμα.

Όσον αφορά το δεύτερο, δηλαδή τα τουρκικά ΜΜΕ, όλο αυτό το διάστημα που ο Ερντογάν διεξάγει μια άτυπη προεκλογική περίοδο, η Ελλάδα δεν υπάρχει σχεδόν πουθενά, παρά μόνο σε δηλώσεις που γίνονται τις περισσότερες φορές αντανακλαστικά, ως απάντηση σε δηλώσεις Ελλήνων επισήμων ή σε ενέργειες που ενδιαφέρουν την Τουρκία.

Το μόνο θέμα που έπαιξε στα τουρκικά ΜΜΕ χωρίς να σχετίζεται με δηλώσεις ή ενέργειες που συνέβησαν στην Ελλάδα, είναι το θέμα των 18 νησιών που υποτίθεται ότι κατέλαβε η Ελλάδα με στρατό, το οποίο θέτει πιεστικά και κατηγορεί την κυβέρνηση του ΑΚΡ και τον Ερντογάν η αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά και σ’ αυτό η τουρκική κυβέρνηση τηρεί αμυντική στάση.

Με άλλα λόγια, η Ελλάδα δεν έπαιξε ούτε ενδέχεται να παίξει στο κυνήγι του σταυρού και της ψήφου στις διπλές τουρκικές εκλογές της 24ης Ιουνίου, γιατί το διάστημα αυτό δεν «πουλάει», αλλά και επειδή τα ελληνοτουρκικά οι Τούρκοι τα χειρίζονται με βάση τον εθνικό τους σχεδιασμό και σχεδόν ποτέ ευκαιριακά, όπως προσπαθούν να μας πείσουν οι… ειδήμονες της κυβέρνησης και του κράτους.

Όσον αφορά το πρώτο, αν έχεις σχετικές πληροφορίες για προετοιμασίες ενός θερμού επεισοδίου, που δεν υπάρχουν, τότε δεν τις καις στα ΜΜΕ, άλλα πράττεις…

Εν κατακλείδι για το θέμα, ο Ερντογάν μπορεί να έχει κατηγορηθεί για πολλά, αλλά τρελός και ανισόρροπος δεν είναι. 

Τις δυο επιχειρήσεις που έκανε, την «Ασπίδα του Ευφράτη», τον Αύγουστο του 2016, στην Τζαραμπλούς και την Αλ Μπαμπ και τον «Κλάδο Ελαίας», τον Ιανουάριο του 2018, στο Αφρίν, τις έκανε για δυο λόγους.

Ο πρώτος ήταν γιατί ο αντίπαλος ήταν κατά πολύ μικρότερης πολεμικής ισχύος από την Τουρκία και μάλιστα οργάνωση και όχι κράτος, άρα είχε προεξοφλήσει το αποτέλεσμα.

Ο δεύτερος γιατί και στις δυο είχε την σαφή υποστήριξη και άδεια μιας μεγάλης δύναμης, της Ρωσίας.

  Έτσι, εκ του ασφαλούς και με πολύ σαφή γεωπολιτικό στόχο και όχι για λόγους εσωτερικής πολιτικής, ο Ερντογάν προχώρησε στις δυο αυτές επιχειρήσεις.

Και η Ελλάδα ούτε οργάνωση είναι ούτε ανίσχυρη αμυντικά και ο Ερντογάν γνωρίζει ότι αν συγκρουστεί με την Ελλάδα, μπορεί να οδηγήσει και τη χώρα του στην καταστροφή.

Επίσης, ο Ερντογάν, ως κύρια αιτιολογία της προκήρυξης πρόωρων εκλογών, ανέφερε τις εξελίξεις που πρόκειται να συμβούν στο βόρειο Ιράκ και τη βόρειο Συρία, που είναι ζωτικής σημασίας για την Τουρκία.

Άρα, μας έδειξε και την εθνική προτεραιότητα της Τουρκίας.

Με βάση ποια στοιχεία και ποια αναλυτική διαδικασία, λοιπόν, βγάλαμε εμείς στο συμπέρασμα ότι οι 66 μέρες μέχρι τις εκλογές, είναι περίπου μέρες πολέμου;

Για να μην παρεξηγηθούμε.

Αυτές τις 63 μέρες, παραβιάσεις θα έχουμε και μάλιστα πολλές, λόγω των ασκήσεων «Θαλασσόλυκος» και «Εφές», που είναι σε εξέλιξη και ολοκληρώνονται τις 10 Μαΐου και πρέπει να είμαστε σε επιφυλακή, όπως σε επιφυλακή πρέπει να είμαστε 365 μέρες του χρόνου, γιατί η τουρκική προκλητικότητα και επεκτατικότητα είναι πάντα εκεί.

Τέλος, έλεος με αυτήν την επιπολαιότητα των πολιτικών. Οι τρεις νεαροί που έβαλαν τις σημαίες στα νησάκια γύρω από τους Φούρνους, είχαν το σκεπτικό τους και κρίνονται γι’ αυτό.

Όμως, όταν βγαίνουν υπουργοί της κυβέρνησης και λένε με πομπώδεις δηλώσεις ότι η τοποθέτηση της σημαίας σε ελληνικό έδαφος είναι θέμα της εξωτερικής πολιτικής, δεν αντιλαμβάνονται ότι οι ίδιοι διολισθαίνουν και αποδέχονται τις τουρκικές θέσεις και με τις δηλώσεις τους γκριζάρουν όχι μόνο τα νησάκια αλλά και τους ίδιους τους Φούρνους, γιατί κι αυτοί είναι στον ίδιο κατάλογο των αμφισβητούμενων νησιών με τους Ανθρωποφάγους;

Οι διπλωμάτες τι κάνουν, δεν συμβουλεύουν πλέον τους πολιτικούς;

Τελικά, μήπως κάποιοι άλλοι τζογάρουν με τα εθνικά μας θέματα για εσωτερικούς λόγους και άγραν ψήφων;

πηγή: