Γνωστή και ως Μάχη των Εθνών, διεξήχθη κοντά στη γερμανική πόλη της Λειψίας από τις 16 έως τις 19 Οκτωβρίου 1813. Εντάσσεται στο πλαίσιο των Ναπολεοντείων Πολέμων (1800 - 1815) και θεωρείται η μεγαλύτερη μάχη στην Ευρώπη πριν από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, με την εμπλοκή άνω των 500.000 στρατιωτών.
Ήταν σε αυτήν τη μάχη όπου, ως γνωστόν, τραυματίστηκε και τελικά έχασε το χέρι του ο πρίγκηπας Αλέξανδρος Υψηλάντης, ο οποίος πολέμησε ως ανθυπίλαρχος (ανθυπολοχαγός του Ιππικού) στο σώμα των εφίππων σωματοφυλάκων του Τσάρου Αλέξανδρου Α΄ της Ρωσίας.
Μετά την καταστροφική εκστρατεία του στη Ρωσία (1812), ο Ναπολέων δεν το έβαλε κάτω και προσπάθησε να επανακτήσει την κυριαρχία του στα γερμανικά εδάφη. Με δυνάμεις που δεν ξεπερνούσαν τις 200.000 σημείωσε δύο δύσκολες νίκες επί των ρωσοπρωσικών δυνάμεων το Μάιο του 1813 στο Λίτζεν και το Μπάουτζεν.
Προ του νέου κινδύνου, οι αντιγαλλικές δυνάμεις αναδιοργανώθηκαν και συγκρότησαν τον Έκτο Συνασπισμό. Τον αποτελούσαν η Μεγάλη Βρετανία, η Πρωσία, η Ρωσία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Αυστρία, η Σουηδία και ορισμένα γερμανικά κρατίδια, που μπορούσαν να κινητοποιήσουν έως ένα εκατομμύριο στρατιώτες.
Τη γενική αρχηγία είχε ο πρώσος στρατάρχη Γκέμπχαρντ φον Μπλίχερ, με αντικειμενικό στόχο την εκδίωξη των Γάλλων από την Κεντρική Ευρώπη.
Μετά την αποτυχία κατάληψης του Βερολίνου από τον στρατάρχη Ουντινό, ο Ναπολέων με τον στρατό του κινήθηκε δυτικά. Διέσχισε τον Έλβα στα τέλη Σεπτεμβρίου και στρατοπέδευσε κοντά στη Λειψία, με σκοπό να προστατεύσει τις γραμμές ανεφοδιασμού του και να αντιμετωπίσει εκεί τους Συμμάχους.
Η μεγάλη μάχη ξεκίνησε το πρωί της 16ης Οκτωβρίου, με επίθεση των συμμάχων από βορρά και νότο. Ο Ναπολέων έριξε στο πεδίο της μάχης 190.000 άνδρες και οι Σύμμαχοι 330.000. Και οι δύο πλευρές διέθεταν αξιοσημείωτη δύναμη πυρός με 2.500 κανόνια.
Η πρώτη μέρα της μάχης βρήκε επιτιθέμενους και αμυνόμενους στα χαρακώματα.
Την επόμενη μέρα, η θέση των Γάλλων δυσκόλεψε αρκετά. Το Ιππικό των Συμμάχων ανέλαβε δράση και ο ανεφοδιασμός και οι ενισχύσεις ήταν εύκολη υπόθεση γι' αυτούς.
Στις 18 Οκτωβρίου οι Σύμμαχοι επιτέθηκαν απ' όλα τα σημεία του ορίζοντα και η θέση του Ναπολέοντα έγινε δύσκολη μετά και την αποχώρηση των Σαξόνων συμμάχων του, που αυτομόλησαν προς το στρατόπεδο του Συνασπισμού.
Τις πρωινές ώρες της 19ης Οκτωβρίου ο Ναπολέων άρχισε την υποχώρηση προς τα δυτικά, πάνω από τη μόνη διαθέσιμη γέφυρα του ποταμού Έλστερ. Όλα πήγαιναν καλά, ώσπου ένας τρομαγμένος δεκανέας ανατίναξε τη γέφυρα, ενώ ήταν γεμάτη από γάλλους στρατιώτες.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να παγιδευτεί μέσα στη Λειψία δύναμη 30.000 ανδρών, την οποία αποτελούσαν η οπισθοφυλακή και οι τραυματίες Γάλλοι. Οι περισσότεροι συνελήφθησαν αιχμάλωτοι, ενώ αρκετοί πνίγηκαν, προσπαθώντας να περάσουν κολυμπώντας τον ποταμό.
Οι απώλειες ήταν μεγάλες και για τις δύο πλευρές. Ο Ναπολέων έχασε 46.000 άνδρες, ενώ 21.000 τραυματίστηκαν, 15.000 αιχμαλωτίστηκαν και 325 κανόνια καταστράφηκαν.
Μεταξύ των νεκρών, ο στρατάρχης Πονιατοφσκί που πνίγηκε προσπαθώντας να διαβεί τον ποταμό Έλστερ, οι σωματάρχες Λοριστόν και Ρενιέ, και ακόμη 15 στρατηγοί. Οι Σύμμαχοι έχασαν περίπου 52.000 άνδρες.
Η Μάχη της Λειψίας σήμανε το τέλος της Γαλλικής Αυτοκρατορίας στα ανατολικά του Ρήνου και την αρχή του τέλους για τον Κορσικανό στρατηλάτη.
Πηγή:
