Του Άγγελου Ρούσσου
Σε μια εποχή που η άθεη κυβέρνηση έχει γεμίσει με ψέμματα το λαό, σε μια εποχή που ο πνευματικός κόσμος απουσιάζει συνειδητά από τα κοινά, σε μια εποχή που κάθε έννοια πατρίδας βάλλεται πανταχόθεν, η ελληνική κοινωνία περίμενε να ακουστεί επιτέλους ηχηρός ο λόγος της Εκκλησίας.
Αντι αυτού δυστυχώς από τη συντριπτική πλειονότητα των πασχαλινών μηνυμάτων των Ιεραρχών απουσιάζουν οι αναφορές στην Ελλάδα, στον Γολγοθά που ανεβαίνει, στους κινδύνους που την απειλούν και στους εχθρούς της που πολλαπλασιάζονται…
Οι περισσότεροι Ιεράρχες περιορίστηκαν σε πνευματικές αναφορές για την Ανάσταση του Κυρίου και σε γενικόλογες και αόριστες εγκυκλίους για το Πάσχα .
Ενώ κανείς θα περίμενε να γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στα δεινά των Ελλήνων οι πνευματικοί μας ταγοί με άνευρα, άγευστα και αδιάφορα μηνύματα αποδείχτηκαν για πολλοστή φορά κατώτεροι των περιστάσεων…
Με τέτοια Εκκλησία ποιος μπορεί να ελπίζει σε αναδόμηση της πατρίδας μας; Τι ακριβώς φοβούνται στα αλήθεια οι Ιεράρχες; Είναι ξεκάθαρο πως η άθεη κυβέρνηση τους έχει κηρύξει ανοιχτά τον πόλεμο. Μέχρι πότε θα ανέχονται τις ύβρεις του κάθε τυχάρπαστου πολιτευτού;
Μια θα είναι τα Θρησκευτικά . Μια το σύμφωνο συμβίωσης. Μια η καύση των νεκρών. Μια το Άγιο Φως… Πάντοτε θα υπάρχει αφορμή. Γιατί τέτοια άκρα του τάφου σιωπή από τους Δεσπότες;
Από τις ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις υπήρξε ο Μητροπολίτης Γόρτυνος Ιερεμίας.
Χωρίς να μασάει τα λόγια του έδωσε για ακόμη μια φορά πατριωτικό στίγμα και ανέβασε το ηθικό όσων τον άκουσαν…. Μεταξύ άλλων με πηγμή και δυναμισμό αναφέρει στο μήνυμά του: “Με την πίστη πάλι στο «Χριστός Ανέστη» οι πατέρες του Έθνους μας άρπαξαν τα άρματα και είπαν ότι και η Ελλάδα θα αναστηθεί από τον τάφο της σκλαβιάς της. «Χριστός Ανέστη» και ελευτεριά στη δούλα πατρίδα. Και έτσι και έγινε με την πίστη στην Ανάσταση του Χριστού. Την ίδια όμως αυτή πίστη έχουμε και εμείς οι Νεοέλληνες, πιστοί απόγονοι των ηρωικών προγόνων μας. Και όπως ο καθένας μας φροντίζει να ζεί αναστημένη ζωή, έτσι θέλουμε και την πατρίδα μας ζωντανή και ένδοξη στις παραδόσεις της, φωτεινή στους ξένους και τρομερή στους εχθρούς της, αναστημένη Ελλάδα, λουσμένη στο ένδοξο Φως του αναστημένου Κυρίου μας Ιησού Χριστού”.
Γιατί το ράσο έχει και πρέπει να έχει φωνή. Δεν ταιριάζει ο ραγιαδισμός στο τιμημένο ράσο και αυτό ας το χωνέψουν καλά οι Δεσπότες….
