Μια εμβληματική μορφή της χώρας μας κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930 ήταν ο (καλόγερος) πάτερ Γυμνάσιος ο Λαυριώτης.

Τον πρωτογνωρίσαμε μέσα από το YouTube και το τραγούδι ‘’Ο πάτερ Γυμνάσιος’’ των Γιάννη Μαρκόπουλου- Κώστα Βίρβου (από το L.P. ‘’Θεσσαλικός Κύκλος’’), που ερμηνεύει ο ίδιος ο μεγάλος μας συνθέτης (1974).

Το περίεργο όνομά του μας έκανε να αναζητήσουμε περισσότερα στοιχεία γι’ αυτόν. Πραγματικά στο διαδίκτυο υπάρχουν αρκετά άρθρα, που ως συνήθως επαναλαμβάνουν άκριτα κάποια στοιχεία.

Θέλοντας όπως πάντα να παρουσιάσουμε κάτι διαφορετικό και έγκυρο, βρήκαμε στα ‘’Θασιακά’’ (ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΘΑΣΙΑΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΚΑΒΑΛΑΣ), ΤΟΜΟΣ ΕΒΔΟΜΟΣ 1990- 1991 ένα εξαιρετικό ,πολυσέλιδο (30 περίπου σελίδες) αφιέρωμα του Νικόλαου Μιχαλόπουλου στον πατέρα Γυμνάσιο. Από αυτό το αφιέρωμα αντλήσαμε τα στοιχεία που παρουσιάζουμε στο σημερινό μας άρθρο.

Ποιος ήταν ο πάτερ Γυμνάσιος;

Το πραγματικό (κοσμικό) ονοματεπώνυμο του πατέρα Γυμνάσιου ήταν Γεώργιος Τζανέτης. Γεννήθηκε στον Θεολόγο της Θάσου, που τότε ανήκε στην οθωμανική αυτοκρατορία, το 1858. Ο πατέρας του Χρήστος Τζανέτης πήγε από την Σκόπελο στον Θεολόγο το 1854. Η μητέρα του Άννα, το γένος Μπριόλα, ήταν πρακτική μαία με σημαντικές γνώσεις για τη θεραπευτική δύναμη των βοτάνων. Σε ηλικία 15 ετών η οικογένεια μετακομίζει στην Ποταμιά της Θάσου.

Στα είκοσι ο νεαρός Χρήστος μπαρκάρει σε ιστιοφόρο ως μαθητευόμενος ναύτης. Φτάνει στην Αγγλία, όπου γίνεται νοσοκόμος στον γιατρό Καξίς. Εκεί γνωρίζει και τον φακίρη Τιμοσέιν από τον οποίο έμαθε πολλές ινδικές θεραπείες. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα υπηρέτησε για μικρό χρονικό διάστημα ως νοσοκόμος του βοτανολόγου Κωνσταντινίδη στη Θεσσαλονίκη. Ακολούθως έμεινε για 8 μήνες στην Καστοριά και έπειτα στην Ξάνθη, στην αυλή του Μεχμέτ Αλή, τσιφλικά και καπνέμπορου, για δύο χρόνια. Επέστρεψε στην Ποταμιά, όπου σύμφωνα με τον Νικόλαο Μιχαλόπουλο παντρεύτηκε, αλλά χήρεψε σε 15 μέρες. Στη συνέχεια γύρω στο 1919 πήγε στο Άγιο Όρος.
 pater_gymnasios5

Αρχικά στη σκήτη της Αγίας Άννης και μετά στη μονή Μεγίστης Λαύρας, όπου υπήρξε βοηθός- νοσοκόμος του γιατρού και μετέπειτα ηγούμενου της μονής Σπυρίδωνα Καμπανά. Εκεί εκάρη μοναχός με το όνομα Γυμνάσιος Λαυριώτης (το οποίο προέρχεται προφανώς από τη μονή Μεγίστης Λαύρας). Όταν έφυγε από το Άγιο Όρος πήγε για λίγο στις Σέρρες και στη συνέχεια επέστρεψε στη Θάσο απ’ όπου ξεκίνησε η θεραπευτική του δράση.
Πώς εξαπλώθηκε η φήμη του Γυμνάσιου;

Στο διαδίκτυο διαβάζουμε κάτι το οποίο δεν αναφέρει ο Νικόλαος Μιχαλόπουλος. Ότι κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου ο Γεώργιος Τζανέτης (τότε δεν είχε καρεί μοναχός) υπηρετούσε ως νοσοκόμος τα αγγλικά στρατεύματα που βρίσκονταν στη Θάσο.

Το 1917 οι Γερμανοί βομβάρδισαν το αεροδρόμιο στο Καζαβίτι Πρίνου της Θάσου, το οποίο αποκαλύφθηκε πριν από λίγα χρόνια τραυματίζοντας πολλούς Άγγλους αλλά και τον μετέπειτα πατέρα Γυμνάσιο στα χέρια και στα πόδια.

Τότε άρχισε να χρησιμοποιεί κάποια βότανα για να γιατρευτεί ο ίδιος αλλά και οι Άγγλοι και φαίνεται ότι είχε ικανοποιητικά αποτελέσματα. Φεύγοντας απ’ το νησί οι Άγγλοι σε ένδειξη ευγνωμοσύνης του έφτιαξαν ένα μικρό σπίτι στον Λιμένα Θάσου για να μένει.

Πρόσφατα μάλιστα, ανακαλύφθηκαν στη Θάσο συντρίμμια ενός αεροπλάνου του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, το οποίο είχε πιλότο έναν 32χρονο Καναδό και έπεσε σε κορυφή του όρους Προφήτης Ηλίας το 1917.Παλαιότερα, όλοι νόμιζαν ότι το αεροπλάνο είχε πέσει στη θάλασσα.
Όταν επέστρεψε ως μοναχός πλέον ο Γυμνάσιος στη Θάσο εγκαταστάθηκε στην Ποταμιά. Στο χωριό άρχισαν οι διαδόσεις ότι είχε θεραπεύσει αρκετούς στο Άγιο Όρος και τις Σέρρες. Κάποιοι άρχισαν να ζητούν τη βοήθειά του.

Ο Γυμνάσιος πήγαινε καθημερινά στα γύρω βουνά και στην περιοχή Κοίνυρα, όπου μάζευε βότανα για να φτιάχνει θεραπευτικές αλοιφές.

Η φήμη του εξαπλώθηκε όταν θεράπευσε ένα δεκαεπτάχρονο αγόρι, τον Στυλιανό Κοντογιωργούδη, από τις Μαριές Θάσου, που έπασχε από ραχίτιδα με φοβερούς πόνους και από απόστημα στον μηρό.

Ο πατέρας του νεαρού, αν και είχε υποσχεθεί στον Γυμνάσιο ότι δεν θα έλεγε τίποτα σε κανέναν, δεν άντεξε και αποκάλυψε στο καφενείο του χωριού ότι ο καλόγερος έσωσε το παιδί του με φάρμακα και χορταρικά.

Όταν το έμαθε ο πρόεδρος του Θεολόγου, που ονομαζόταν Κοντός, πήγε και βρήκε τον Γυμνάσιο και του ζήτησε να μετακομίσει στο χωριό που γεννήθηκε και να αναλάβει τη θεραπεία των κατοίκων του, καθώς δεν υπήρχε εκεί γιατρός. Παράλληλα υποσχέθηκε ότιθα του παραχωρήσει σπίτι και γη για να καλλιεργήσει. Βέβαια ο πρόεδρος πίστευε ότι έτσι θα υπήρχε μεγάλη άφιξη επισκεπτών στο χωριό του.

Πραγματικά ο Γυμνάσιος εγκαταστάθηκε στον Θεολόγο και ασχολήθηκε αρχικά με την ορνιθοτροφία. Σταδιακά άρχισε να προσφέρει ιατρικές υπηρεσίες στους κατοίκους του Θεολόγου, αλλά και σε ασθενείς από άλλες περιοχές που έφθαναν στο χωριό.

Η φήμη του Γυμνάσιου εξαπλώνεται

Βρισκόμαστε πλέον στον Απρίλιο του 1930. Από τότε ουσιαστικά ο Γυμνάσιος αρχίζει να γίνεται γνωστός και πέρα από το νησί της Θάσου. Μαζί όμως με τη φήμη άρχισαν και οι περιπέτειες για τον καλόγερο- θεραπευτή!

Οι εφημερίδες της Καβάλας άρχισαν να γράφουν διάφορα. Η ‘’Σημαία’’ επαινούσε τον Γυμνάσιο, διαφήμιζε το θεραπευτικό του έργο και δημοσίευε επιστολές ασθενών (όπως των Φώτη Γιαλαμά, Γιώργου Γουλίδη, Ηλία Αδάμου, Νικόλαου Μαυρίδη κ.α.), που είχαν θεραπευτεί απ’ αυτόν. Αντίθετα η εφημερίδα ‘’Κήρυξ’’ με πρωτοσέλιδα άρθρα του δημοσιογράφου που υπέγραφε ως… ‘’Φαντάζιο’’ κατακεραύνωνε και χλεύαζε τον Γυμνάσιο.

Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα η εφημερίδα να χάσει πολλούς συνδρομητές, οι οποίοι επέστρεφαν τα φύλλα της. Στην ευρύτερη περιοχή της Καβάλας ο Γυμνάσιος είχε αρχίσει να αποκτά φανατικούς υποστηρικτές, ενώ η φαντασία ορισμένων έδινε υπερφυσικές ιδιότητες στον καλόγερο- θεραπευτή.

Ορισμένοι επιτήδειοι άρχισαν να πουλάνε μαϊντανό, αγριάδα (χόρτο), φούντες από καλαμπόκι κλπ. ισχυριζόμενοι ότι προέρχονται από τον Γυμνάσιο. Οι ευκολόπιστοι ήταν πάρα πολλοί, τα βοτάνια γίνονταν ανάρπαστα και κάποιοι απατεώνες θησαύρισαν.

Σύντομα η φήμη του Γυμνάσιου εξαπλώθηκε σε όλη την Ελλάδα και εφημερίδες έστελναν σπουδαίους δημοσιογράφους στη Θάσο για να ενημερώσουν τους αναγνώστες τους τι ακριβώς συμβαίνει.

Έτσι, το «Ελεύθερο Βήμα» (το σημερινό «Βήμα»), στέλνει στη Θάσο τον διακεκριμένο δημοσιογράφο Α.Χ. Χαμουδόπουλο (27/7/1930) που αναλάμβανε κυρίως δημοσιογραφικές αποστολές στο εξωτερικό. Η «Ελληνική» της Αθήνας, στέλνει τον δημοσιογράφο Καλαΐτζή.

Tα «Μακεδονικά Νέα» της Θεσσαλονίκης, έχουν κι αυτά στις 27 Ιουλίου 1930, ημέρα Κυριακή, ένα πρωτοσέλιδο άρθρο του διευθυντή τους Β. Μεσολογγίτη ο οποίος πήγε στη Θάσο για να δει ακριβώς συμβαίνει με τον Γυμνάσιο. Και η «Μακεδονία» της Θεσσαλονίκης, δημοσιεύει άρθρα για τον καλόγερο από τις 29 Ιουλίου 1930. Το ίδιο συμβαίνει και με τις εφημερίδες «Φως» της Θεσσαλονίκης, «Φωνή», της Καβάλας, «Εστία» και «Πατρίς» της Αθήνας.
Ο «Κήρυκας» της Καβάλας, στο φύλλο 1364/29 Ιουλίου 1930 γράφει: «… η φήμη της θεραπευτικής δεινότητας του καλόγηρου εξηπλώθη εις ολόκληρον την Ελλάδα». Στο φύλλο, της επόμενης ημέρας, η εφημερίδα αναφέρει ότι «και από την Αμερική ομογενείς ζητούν πληροφορίες για τον Γυμνάσιο».

Ο Εισαγγελέας Καβάλας, ο Διοικητής της Χωροφυλακής, άλλοι αξιωματούχοι και πολλοί κάτοικοι της Καβάλας και της Ελευθερούπολης, έπαιρναν επιστολές από όλη την Ελλάδα που τους ζητούσαν πληροφορίες για τον καλόγερο.

Σύντομα, η κατάσταση ξέφυγε από κάθε έλεγχο. Κάποιοι διέδιδαν ότι ο Γυμνάσιος κάνει ακόμα και θαύματα!

Στον Θεολόγο, στην περιοχή γύρω από το εκκλησάκι «Παναγούδα», περισσότερα από 1.000 άτομα περίμεναν τον Γυμνάσιο. Μοιραία, άρχισαν να δημιουργούνται προβλήματα.

Ο Β. Μεσολογγίτης, γράφει στα «Μακεδονικά Νέα» (27/7/1930).

«Ένα πλήθος πολύχρωμον και πολύβοον, ετερογενές και ανόμοιον. Άνθρωποι του λαού και κύριοι του αστικού κόσμου, άνδρες και γυναίκες, κορίτσια και παιδιά, αλλά και βρέφη, Σαρακατσαναίοι και αξιωματικοί, καλόγηροι και δεσποινίδες, χωρικοί και λιμοκοντόροι. Σεγκούνια και μεταξωτά, κάπες και μαντά (μαντό=ελαφρό γυναικείο πανωφόρι),αλλά να και μια φουστανέλα από την Παλαιάν Ελλάδα, να και κάτι φερετζέδες από την Δυτικήν Θράκην, να και μια εβραϊκή κόφια από την Θεσ/νίκη».

Στον «Κήρυκα» της Καβάλας, στις 15 Ιουλίου 1930, γράφονται τα εξής: (Στο βαπόρι για την Θάσο) «το θέαμα ήταν αποκαρδιωτικό. Έβλεπε κανείς να φέρνουν με τις βάρκες στο βαπόρι παραλυτικούς πάνω στα φορεία, τρελούς, δεμένους χειροπόδαρα, νευρασθενικούς τρέμοντας διαρκώς, στραβούς και σημαδεμένους κι ένα σωρό παιδάκια πάσχοντα από πολλές και διάφορες ασθένειες…».

Ο δημοσιογράφος Τάκης Λαγουδάκης, γράφει στα «Μακεδονικά Νέα» στις 24 Ιουλίου 1930:
«Στην πλατεία Δόξης… αληθινή φρενίτις. Χωλοί, αόμματοι, κωφάλαλοι, λωβιασμένοι (χανσενικοί), παράλυτοι, άνθρωποι με μισή καρδιά, ασθενείς πάσης κατηγορίας και αθλιότητας τους οποίους συνόδευαν οι οικείοι τους».

Στις 15 Ιουλίου 1930, ο «Κήρυξ» γράφει: «πλήθος άλλο αρρώστων, σημαδεμένων, κωφαλάλων, πασχόντων εκ πολλών και διαφόρων παθήσεων, αναμένει ημέρες πολλές κάτω από τις ελιές, κάτω από πρόχειρα τσαντίρια μέσα στον ήλιο».

Λόγω της κοσμοσυρροής, ο πρόεδρος της κοινότητας Θεολόγου κύριος Κοντός και το Κοινοτικό Συμβούλιο, κατάρτισαν ένα πρόγραμμα (!) για τις θεραπείες του Γυμνάσιου. Το πρόγραμμα, που όμως δεν εφαρμόστηκε ποτέ, ήταν:

Δευτέρα και Τρίτη: Θεραπεία των ντόπιων ασθενών.

Τετάρτη – Πέμπτη – Παρασκευή: Θεραπεία των «ξένων ασθενών» 

Σάββατο: Συλλογή βοτάνων από τον καλόγερο.

Κυριακή: Εκκλησία και ανάπαυση.

Σύντομα, συγκεντρώθηκαν στον Θεολόγο 2.000 άτομα!

Οι συλλήψεις και οι περιπέτειες του Γυμνάσιου

Όπως ήταν φυσικό, στον πρόχειρο καταυλισμό που είχε δημιουργηθεί, υπήρχαν κίνδυνοι για επιδημίες, αρρώστιες, μολύνσεις κλπ. Ο τότε βουλευτής Καβάλας Τανταρίδης και ο δικηγόρος Αλέκος Σωτηριάδης πήγαν στον Θεολόγο για να δουν τι συμβαίνει.

Ο Νομάρχης Καβάλας, διέταξε τον Διοικητή Χωροφυλακής να συλλάβει τον ΓυμνάσιΟ. Μια δύναμη Χωροφυλακής, έφτασε στον Θεολόγο και παρά τις έντονες αντιδράσεις συνέλαβε τον καλόγερο και τον πήγε στην Καβάλα.

200 οπαδοί του με ιστιοφόρο έφτασαν στην Καβάλα. Μαζί με πολλούς Καβαλιώτες, διαμαρτυρήθηκαν έντονα για τη σύλληψή του.

Ο Γυμνάσιος παραπέμφθηκε στον Εισαγγελέα και δικάστηκε. Αφέθηκε όμως ελεύθερος με το σκεπτικό ότι «εφόσον δεν χρηματίζεται, δεν είναι παραβάτης του νόμου» και επέστρεψε στον Θεολόγο.

Εκεί, έμεινε για λίγο Ασθενείς άρχισαν να φτάνουν ξανά στη Θάσο. Ο Γυμνάσιος, δεν μπορούσε αυτή την κατάσταση. Έφυγε κρυφά για την Καβάλα και πήγε στο Παλιό Τσιφλίκι, στο κτήμα κάποιου Τσάκαλου. Σύντομα τον ανακάλυψαν και εκεί όμως πολλοί ασθενείς, παρά τις προσπάθειες των Αρχών να μην γίνει αντιληπτός. 

Ο νομίατρος Χρυσανθάκης, ανέφερε στο Λιμεναρχείο ότι έπρεπε να απαγορευτεί ο απόπλους κάθε πλεούμενου για το Παλιό Τσιφλίκι. Στις 2 Αυγούστου 1930, πήγαν στο κτήμα του Τσάκαλου ο νομίατρος Χρυσανθάκης, ο διευθυντής της Νομαρχίας Αναγνώστου και ο διοικητής του Τμήματος Ασφαλείας Πατσατζής, που ζήτησαν από τον Γυμνάσιο να μεταβεί στο Άγιο Όρος.

Ο Γενικός Διοικητής Θράκης Κακουλίδης, παρενέβη στην υπόθεση και διέταξε τον εκτοπισμό του Γυμνασίου στον Άθω, καθώς υπήρχε σχετικό διάταγμα που απαγόρευε στους Αγιορείτες μοναχούς να παραμένουν εκτός του Όρους για περισσότερες από 20 ημέρες.

Στο Άγιο Όρος, ο Γυμνάσιος υπέστη πολλές ταλαιπωρίες και κακομεταχείριση από τους άλλους μοναχούς, για λόγους αντιζηλίας αλλά και γιατί έφταναν στον Άθω πολλοί ασθενείς που τον αναζητούσαν. Είναι χαρακτηριστικό, ότι στη Μονή Εσφιγμένου, αφού τον χτύπησαν , τον έκλεισαν στην τουαλέτα (!) του μοναστηριού. Τελικά, η Ιερά Επιστασία στις 29 Αυγούστου 1930, διέταξε την απομάκρυνσή του από το Άγιο Όρος. Με το πλοίο «Αγγελική», έφτασε στην Καβάλα κι από εκεί, με εντολή του Διοικητή Κακουλίδη, στάλθηκε στον Πειραιά με το πλοίο «Μιαούλης».

Οδηγήθηκε στο Δρομοκαΐτειο, όπου εξετάστηκε από τον διευθυντή του Κωνσταντινίδη, μετά από παραμονή τριών ημερών. Βρέθηκε υγιέστατος. Μετά από παρέμβαση της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, οδηγήθηκε στην Ιερά Μονή Οσίου Μελετίου στον Κιθαιρώνα. Εκεί έμεινε για 33 μέρες. Τον επισκέφθηκαν εκατοντάδες Υπουργοί, Καθηγητές Πανεπιστημίου, κλινικάρχες, γιατροί, διάφοροι άλλοι επιστήμονες και φυσικά πλήθος πολλών ανθρώπων.

Μπροστά στο κελί του που βρισκόταν στο β’ όροφο της μονής, υπήρχε και αστυνομική φρουρά. Κάθε πρωί, ο Γυμνάσιος έριχνε από το τοίχωμα μικρά χαρτάκια, με αριθμούς προτεραιότητας από το 1 ως το 100(!) για να μην γίνονται επεισόδια.

Σύντομα, αυτοσχέδιος καταυλισμός σχηματίστηκε και έξω από τη Μονή Οσίου Μελετίου! Τελικά, με παρέμβαση του Υπουργού Εσωτερικών Σίδερη, ο Γυμνάσιος αφέθηκε να επιστρέψει στη Θάσο.

Λεπτομέρειες του ταξιδιού του (Πειραιάς-Χαλκίδα-Βόλος-Θεσσαλονίκη-Καβάλα-Θάσος), υπάρχουν στις εφημερίδες της εποχής, καθώς πολλοί δημοσιογράφοι τον ακολούθησαν στο ταξίδι του. Ο Γυμνάσιος, εγκαταστάθηκε στην Ποταμιά, όπου πέθανε το 1938. 

Ήταν θαυματοποιός ή τσαρλατάνος ο Πάτερ Γυμνάσιος;

Τελικά ο Πάτερ Γυμνάσιος έκανε όντως «θαύματα»; Όπως γράφει ο Νικόλαος Μιχαλόπουλος, μέσα από δημοσιεύματα εφημερίδων και προσωπικές μαρτυρίες ατόμων που γνώρισαν τον καλόγερο, ο Γυμνάσιος δεν ισχυρίστηκε ποτέ ότι είναι γιατρός, ούτε και ότι κάνει θαύματα.

Θεράπευε ορισμένες μόνο ασθένειες, κυρίως δερματολογικές παθήσεις, τραύματα, εξαρθρώσεις μελών του σώματος αλλά και πιο σοβαρές, όπως παθήσεις του στομαχιού, φυματίωση που θέριζε εκείνη την εποχή, άσθμα, ελονοσία κ.ά.

Στην Αθήνα, τον γνώρισε ο γιατρός, λογοτέχνης και ακαδημαϊκός Παύλος Νιρβάνας (πραγματικό ονοματεπώνυμο Πέτρος Κ. Αποστολίδης), ο οποίος σε ερώτηση δημοσιογράφου της εφημερίδας «Πατρίς», απάντησε: «Απ’ όσα άκουσα μέχρι τώρα οι συνταγές του είναι πρακτικότατες και όσα του έκαμαν ήσαν άδικα. Γιατί να τον διώκουν, αφού κατορθώνει να κάνει ιάσεις; Ο Γυμνάσιος είναι θαυμάσιος θεραπευτής και πολλάς υπηρεσίας μπορεί να προσφέρει εις τον κόσμον των πασχόντων».

Ενώ σε χρονογράφημά του, στην «Εστία» τον χαρακτηρίζει «θρυλικό θεραπευτή, θρυλικό καλόγηρο, απρόσιτο θαυματουργό, αγαθό άνθρωπο, άνθρωπο φαινόμενο».

Για την ιστορία, ο Παύλος Νιρβάνας υπήρξε στενός φίλος του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και αυτός έχει τραβήξει την περίφημη φωτογραφία του «κοσμοκαλόγερου των ελληνικών γραμμάτων».

Και ο Υπουργός Εσωτερικών Σίδερης, είπε στον Γυμνάσιο:

«Αναγνωρίζω, παππούλη μου, ότι είσαι ένας καλός και απαράμιλλος θεραπευτής…».
Ποτέ ο Γυμνάσιος δεν πήρε χρήματα για τις θεραπείες που έκανε. Δέχτηκε μόνο ορισμένα δώρα, όπως ένα ζευγάρι παπούτσια, από έναν νεαρό που γιάτρεψε και έναν σταυρό από τον Υπουργό Σίδερ

Πώς ο Γυμνάσιος απέκτησε θεραπευτικές ικανότητες

Ο καλόγερος, δεν είχε σπουδάσει ιατρική. Ήταν όμως άριστος βοτανολόγος. Είχε στην κατοχή του χειρόγραφες σημειώσεις του παππού του, πατέρα της μητέρας του, που προέρχονταν από ένα αγιορείτικο χειρόγραφο με θεραπευτικές συνταγές με βότανα. Στην Αγγλία, υπηρέτησε ως νοσοκόμος του γιατρού και βοτανολόγου Καξίς. Ο Τιμοσέιν, που γνώρισε εκεί, ήταν σπουδαίος βοτανολόγος και πρακτικός γιατρός που είχε σπουδάσει στην Ινδία.

Στην ιερά Μονή της Μέγιστης Λαύρας στο Άγιο Όρος, έμαθε πολλά από τον σπουδαίο γιατρό και μετέπειτα ηγούμενο της Μονής, Σπυρίδωνα Καμπανά. Αλλά και ο γιατρός Κωνσταντινίδης στη Θεσσαλονίκη, τον οποίο ο Γυμνάσιος υπηρέτησε ως νοσοκόμος, ήταν εξαίρετος βοτανολόγος. Το ίδιο και ο Μεχμέτ Αλή στην Ξάνθη, στην υπηρεσία του οποίου βρέθηκε ο Γυμνάσιος. Ο ίδιος, πίστευε ότι επειδή ήταν πολύ θρήσκος είχε και τη βοήθεια του Θεού.
Αυτή σε συνδυασμό με τα 2.000 βότανα που γνώριζε τον βοηθούσε στις θεραπείες.

Ορισμένοι επιτήδειοι, προσπάθησαν εκμεταλλευόμενοι τη φήμη του Γυμνάσιου να κερδίσουν χρήματα. Έτσι, κάποτε τύπωσαν ένα φυλλάδιο με συνταγές, δήθεν, του Γυμνάσιου και το πουλούσαν στην Καβάλα. Μόλις το έμαθε, ο καλόγερος εξοργίστηκε και ξεκαθάρισε ότι δεν είχε καμία σχέση με όλα αυτά. Και σήμερα, κυκλοφορούν βιβλία με συνταγές που προέρχονται από τον Γυμνάσιο. 

Καθώς όμως ο ίδιος δεν έγραψε ποτέ τις συνταγές του, ούτε τις είχε κωδικοποιημένες, παρά μόνο τις έλεγε προφορικά, πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί.

Μαρτυρίες για τις θεραπευτικές του ικανότητες, υπάρχουν πάντως, καθώς εκατοντάδες άτομα που αναφέρονται επώνυμα στις εφημερίδες της εποχής, μιλούν και για την πάθηση από την οποία γιατρεύτηκαν.

Αυτή ήταν η ιστορία του Πατέρα Γυμνάσιου, μέσα από ντοκουμέντα και επώνυμες μαρτυρίες της εποχής του.

Ούτε Θεός ήταν, ούτε θαύματα έκανε. Ένας καλοκάγαθος, θρήσκος άνθρωπος, που γιάτρευε με βότανα, τα οποία χρησιμοποιούνται και ευρέως στη φαρμακευτική σήμερα, ορισμένες ασθένειες, ήταν ο Πάτερ Γυμνάσιος, έστω κι αν κάποιοι τον χαρακτήριζαν αγύρτη και τσαρλατάνο.