Άλλη μια απώλεια θρηνεί η κρητική μουσική με τον χαμό του λυράρη Μιχάλη Συγλέτου.
Με καταγωγή από τον Αΐμονα Μυλοποτάμου και έχοντας σοβαρά προβλήματα υγείας το τελευταίο διάστημα, έφυγε την Πέμπτη από τη ζωή σε ηλικία 56 ετών.
Ο χαμός του σκόρπισε θλίψη τους οικείους του, αλλά και σε όσους τον γνώριζαν μέσα από τα εκατοντάδες γλέντια και την ενασχόληση με την κρητική μουσική.
Το βιογραφικό του
Γεννήθηκε στις 10 Μαΐου 1963 στον Αΐμονα, σύμφωνα με το aimonas.gr. Στην ηλικία των 12 ετών φοίτησε σε Γυμνάσιο των Χανίων. Αποφοίτησε από το Λύκειο των Ανωγείων, ενώ έπειτα ήρθε στο Ηράκλειο όπου αποφοίτησε από τη Σχολή Ηλεκτρονικών. Το 1976 έπαιξε για πρώτη φορά στο Κρητικό κέντρο «Λύρα» (το οποίο βρισκόταν τότε στη Λεωφόρο Κνωσσού) μαζί με το λαουτιέρη Στέλιο Μηναδάκη. Έχει παίξει πολλές φορές και ως λαουτιέρης με διάφορους καλλιτέχνες. Στις 21 Απριλίου 1982 έλαβε το πρώτο βραβείο από την τηλεοπτική εκπομπή «Να η ευκαιρία» (πρώτος κύκλος εκπομπών) για την κατηγορία Δημοτικό τραγούδι. Τα μέλη της κριτικής επιτροπής ήταν: Γρηγόρης Γρηγορίου, Γιώργος Κατσαρός, Σάσα Ντάριο, Λευτέρης Παπαδόπουλος και Ροζίτα Σώκου.
Έπαιξε σε Κρητικά κέντρα και εκδηλώσεις όχι μόνο στην Κρήτη αλλά και στο εξωτερικό σε όλες τις Ηπείρους εκτός την Αυστραλία. Στην Αμερική όπου ταξίδεψε πολλές φορές, ήταν ιδιαίτερα αγαπητός από τους ομογενείς. Έπαιξε σε γλέντια στη Βοστόνη, στη Νέα Υόρκη, στο Μόντρεαλ, στο Τορόντο, στο Νιου Τζέρσεϋ, στο Σπρινγκφίλντ και στο Λόουελ.
Το 2004 έπαιξε λύρα στο cd του συμπατριώτη Taki (Παναγιώτης) στην Αμερική με τίτλο A day in your life, που ήταν αφιερωμένο στους Δίδυμους Πύργους. Ήταν η πρώτη φορά που η Κρητική λύρα συμμετέχει σε μουσική των κόσμων (Music of the worlds). Ο Μιχάλης Συγλέτος εκτός από λύρα έπαιζε και μπουζούκι.
Στα χνάρια του πατέρα του βάδισε ο γιος του Δημήτρης Συγλέτος ο οποίος παίζει λαγούτο και έχει συνεργαστεί με τα κορυφαία ονόματα της κρητικής μουσικής.
Η κόρη του, Λίτσα Συγλέτου έγραψε για το χαμό του πατέρα της:
«Έφυγες και εσύ.... σαν βροχή που δεν στεγνώνει..... που πας όμορφε μου πατέρα.... για που το βάλεις καρδιά μου.... η δύναμη μου ήσουνα.... πεθαίνει κάποιος όταν ξεχαστεί... και γω δεν θα σε σβήσω από το μυαλό μου!!!!! Ούτε από την ψυχή μου.... σ’ αγαπώ πατέρα μου όμορφε... και θα σου πω... ποιος πόνος είναι ποιο βαρύς από το μισεμο σου... που φυγές και πως εγώ να αντέξω το χαμό σου!!!! Καλό ταξίδι πατέρα μου!!!!».
