Ο Henry Ford ήταν ένας Αμερικανός βιομήχανος και ιδρυτής της εταιρίας Ford Motor Company. Έτσι, έγινε ένας από τους πιο πλούσιους και πιο αναγνωρισμένους ανθρώπους παγκοσμίως.

Παρόλο που δεν ήταν αυτός ο εφευρέτης του αυτοκινήτου, ήταν ο πρώτος που κατασκεύασε ένα μοντέλο, που απευθυνόταν στους πολλούς, το περίφημο Model T, εισάγοντας το αυτοκίνητο ως εργαλείο για τη μεσαία τάξη και όχι πια ως αξεσουάρ για την ανώτερη τάξη των κροίσων και των μεγιστάνων.

Είναι ελάχιστα γνωστό ότι ο Henry Ford ασχολούνταν με τον πνευματισμό. Θεωρούσε ότι υπήρχε κάπου ένα Κυρίαρχο Πνεύμα, που αποστέλλει μηνύματα στους θνητούς. Το ονόμαζε συχνά Μυαλό της Ανθρωπότητας ή Μυαλό της Γης.

Οι πρωτόγονοι, εξηγούσε ο Ford, είχαν μια φυσική ροπή προς την αλήθεια. Οι Ινδιάνοι, για παράδειγμα, λάτρευαν μια αόριστη θεότητα, το Μέγα Πνεύμα, που καθόριζε, ως ένα βαθμό, τις πράξεις και τις σκέψεις τους.

«Δεν είμαστε πάντα οι οδηγοί της ψυχής μας. Η πίστη είναι απλώς το ρυτιδιασμένο ίχνος της προηγούμενης γνώσης. Οι πρόγονοί μας κατείχαν τη γνώση, που εμείς οι σύγχρονοι απωλέσαμε».

Ο Ford είχε προσχωρήσει και υιοθετήσει τη θεωρία της μετεμψύχωσης από την ηλικία των 24 ετών. Είχε διαβάσει τα βιβλία του φιλόσοφου Orlando Jay Smith, «A Short View of Great Questions» και «Eternalism», αποκτώντας μια άλλη οπτική για τα μεγάλα φιλοσοφικά ζητήματα, που τον στιγμάτισε για πάντα.

Η πίστη στην μετεμψύχωση τον έκανε να αισθάνεται πως ο χρόνος δεν ήταν πια περιορισμένος κι ότι υπήρχε καιρός για σχεδίαση και δημιουργία σε αυτήν, αλλά και στην επόμενη ζωή. Η μετεμψύχωση, ισχυριζόταν, δεν επηρέαζε τον χαρακτήρα του ατόμου, αλλά τον εξέλισσε. Η ζωή είναι αιώνια.

Επομένως, κάποια στιγμή, η ψυχή θα μπορούσε να εντοπιστεί και να μετρηθεί επιστημονικώς. Η ύλη και το πνεύμα, για αυτόν, ήταν ένα ενιαίο και αδιαίρετο σύνολο. Το υλικό ανθρώπινο σώμα απλώς αδυνατούσε να ενθυμηθεί την προηγούμενη πνευματική του υπόσταση. Ακόμα, συμφωνούσε με τον Άγιο Φραγκίσκο ότι έως και τα ζώα ήταν προικισμένα με το χάρισμα της ψυχής.

Ο Ford φρονούσε ότι το υποσυνείδητο πνεύμα είναι φορτωμένο με αναμνήσεις, τις οποίες οι άνθρωποι φαινομενικά έχουν λησμονήσει. «Απαιτείται ερέθισμα και πείρα, ώστε να ανασύρει κανείς στην επιφάνεια της συνείδησης σκηνές από τα βάθη, στα οποία κοιμούνται. Αυτές οι σκηνές είναι οπωσδήποτε εκεί και αποτελούν ουσιώδες τμήμα της ύπαρξής μας».

«Ο σκοπός της ζωής είναι να αποκτά ο άνθρωπος πείρα και από την επιτυχία, αλλά και από την αποτυχία, επειδή στα κιτάπια της ψυχής, η ζημιά καταχωρείται ως κέρδος. Είναι το κέρδος της γνώσης, της σοφίας, της εμπειρίας». Συνήθιζε να λέει ότι «ο κόσμος αποκτά την ισορροπία και το κέρδος του από τους έμπειρους ανθρώπους».

Ο Henry Ford εκλάμβανε την Αγία Γραφή όχι σαν ένα βιβλίο θρησκευτικής αποκάλυψης, αλλά σαν απαύγασμα κατασταλαγμένης και συγκεντρωμένης γνώσης. «Άλλωστε, όλοι θα λάβουμε στο τέλος εκείνο, του οποίου είμαστε άξιοι», συμπέρανε στωικά.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΕΜΠΡΟΣ», στις 12/11/1928…