Η ονομασία ήταν πέρα για πέρα ειρωνική, καθώς οι συγκεκριμένες γυναίκες δεν είχαν καμία σχέση με τον παράδεισο. Το αντίθετο.Ήταν ξακουστές σε όλη την Ουγγαρία για τους φόνους που είχαν διαπράξει.

Τζούλια Φαζέκας

Η ιστορία ξεκίνησε το 1911, όταν η μαία Τζούλια Φαζέκας εγκαταστάθηκε στο χωριό.

Έγινε γρήγορα γνωστή στις γυναίκες του χωριού, καθώς ήταν η μοναδική που μπορούσε να τις βοηθήσει να «ξεφορτωθούν» ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες.

Σταδιακά, η Φαζέκας έγινε η ανεπίσημη γιατρός του χωριού, αφού κανείς άλλος δεν είχε γνώσεις ιατρικής. Στην πράξη ήταν αυτό που στην Ελλάδα ονομάζουμε κομπογιαννίτης.

Το 1914, όταν ξέσπασε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, οι άντρες έφυγαν για το μέτωπο και γυναίκες του χωριού έμειναν μόνες τους.

Μετά από λίγο καιρό, στο χωριό έφτασαν και αιχμάλωτοι πολέμου, οι οποίοι ήταν αναγκασμένοι να εργάζονται στα χωράφια, αφού όλα τα αντρικά χέρια ήταν στο μέτωπο.

Κάποιες γυναίκες ήρθαν πολύ κοντά με τους νεαρούς στρατιώτες.

Άλλωστε τότε και στην Ουγγαρία, οι γάμοι δεν βασίζονταν στον έρωτα, αλλά σε συνοικέσια και ήταν ελάχιστες οι περιπτώσεις όπου το ζευγάρι ήταν πραγματικά αγαπημένο.

Με το τέλος του πολέμου όμως και την επιστροφή των συζύγων, οι σχέσεις των γυναικών με τους αιχμαλώτους διακόπηκαν απότομα.

Όσες γυναίκες δεν ήταν διατεθειμένες να εγκαταλείψουν τους εραστές τους απευθύνθηκαν στην «σοφή του χωριού», τη Φαζέκας, η οποία τους έδωσε τη λύση και αυτή ήταν μία. Δολοφονία.

Τις εφοδίαζε με αρσενικό, με το οποίο δηλητηρίασαν τους συζύγ

υς τους.

Σταδιακά το δηλητήριο έγινε τόσο δημοφιλές που άρχισαν να δηλητηριάζουν οποιονδήποτε τις ενοχλούσε.

Έπαιρναν εκδίκηση για αλκοολικός συζύγους που τις κακοποιούσαν για χρόνια, αλλά και «ξεμπέρδευαν» από πικρόχολες πεθερές, άρρωστους γονείς ακόμα και από τα ίδια τους τα ασθενικά παιδιά!.

Η Μαρί Καρντός, μία απ’ τις γυναίκες του χωριού, δηλητηρίασε τον σύζυγό της, τον εραστή της και τον 23χρονο γιο της.

Στην κατάθεσή της, περιέγραψε πως λίγο πριν πεθάνει ο γιος της, του ζήτησε να της τραγουδήσει.

Πριν προλάβει να τελειώσει το τραγούδι, είχε ήδη αρχίσει να σφαδάζει απ’ τους πόνους.

Παρά την απότομη αύξηση των θανάτων, κανείς δεν υποψιάστηκε την Φαζέκας.

Ο ξάδερφός της δούλευε στο ληξιαρχείο και ήταν υπεύθυνος για τις καταγραφές των θανάτων.

Έγραφε ότι όλοι είχαν πεθάνει από φυσικά αίτια ή ατυχήματα και καθώς δεν υπήρχε άλλος γιατρός πέρα απ’ τη Φαζέκας, κανείς δεν μπορούσε να τον αμφισβητήσει.

Συνολικά υπολογίζεται ότι πέθαναν περίπου 300 άτομα στα 15 χρόνια που έδρασε η Φαζέκας.

Σύμφωνα με άλλους υπολογισμούς, ο αριθμός είναι υπερβολικός και οι νεκροί από αρσενικό, δεν ξεπέρασαν τους 50.

Οι αρχές ερεύνησαν την υπόθεση και συνέλαβαν δεκάδες γυναίκες, απ’ τις οποίες καταδικάστηκαν οι 26

Οι «Άγγελοι του Ναγκίρεβ» αποκαλύφθηκαν το 1929.

Σύμφωνα με τη μία εκδοχή της ιστορίας, ένας φοιτητής ιατρικής ψάρεψε ένα πτώμα απ’ το ποτάμι και κατά τη διάρκεια της νεκροψίας, ανακάλυψε πως ο άνθρωπος είχε δηλητηριαστεί με αρσενικό.

Η παρατήρησή του οδήγησε σε περαιτέρω έρευνες στο νεκροταφείο, όπου εντοπίστηκε πως σχεδόν όλα τα πτώματα είχαν βρει τον θάνατο με τον ίδιο τρόπο.

Η δεύτερη εκδοχή αναφέρεται στην κυρία Ζάμπο, μία απ’ τους «Αγγέλους», η οποία πιάστηκε την ώρα που δηλητηρίαζε ένα απ’ τα θύματά της.

Οι αρχές ερεύνησαν την υπόθεση και συνέλαβαν δεκάδες γυναίκες, απ’ τις οποίες καταδικάστηκαν οι 26.

Οχτώ γυναίκες καταδικάστηκαν σε εκτέλεση, αλλά μόνο δύο έφθασαν στο απόσπασμα.

Οι υπόλοιπες πέρασαν την υπόλοιπη ζωή τους στη φυλακή.

Η Φαζέκας αυτοκτόνησε προτού καταδικαστεί.