Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους στην Ιστορία οι «Μαύροι Ιππότες». Από τον 13ο αιώνα, μέχρι σήμερα διασώζονται μύθοι και θρύλοι που αφορούν την προέλευση αλλά και τον σκοπό ύπαρξης τους. Η άποψη που επικρατεί, θέλει τους Μαύρους Ιππότες, υπερασπιστές του καλού, εκδικητές του κακού και τιμωρούς των άδικων ηγεμόνων.
Πολλοί από τους μύθους έχουν λογοκριθεί και απαγορεύτηκαν από την Εκκλησία κατά τη διάρκεια της μεσαιωνικής περιόδου. Παρόλα αυτά, η ιστορία του θρυλικού ιππότη Ashor είναι ίσως η μόνη που άντεξε στο πέρασμα των αιώνων.
Η προέλευση των «Μαύρων Ιπποτών» είναι στενά συνδεδεμένη με τον θρύλο του Ashor, που είχε μεγάλες αντοχές και δύναμη, παρά την προχωρημένη ηλικία του. Ο συγκεκριμένος ιππότης «ειδικευόταν» στις δολοφονίες των κακών βασιλέων και αρχόντων.
Ο μύθος του Αshor
Τον 13ο ή 14ο αιώνα υπήρχε ένας βασιλιάς που είχε έναν πολύ ισχυρό εχθρό, έναν άλλο βασιλιά που καταπίεζε και αδικούσε τους υπηκόοους. Ο καλός βασιλιάς, έστειλε ένα μήνυμα στον Ashor, που τον παρακαλούσε να παρουσιαστεί στην αυλή του. Το επόμενο βράδυ ξύπνησε τρομαγμένος και αντίκρισε μέσα στην κρεβατοκάμαρα του τον «Μαύρο Ιππότη». Ο Ashor, είχε μπει στο κάστρο κρυφά, χωρίς να γίνει αντιληπτός, αποδεικνύοντας έτσι τις ικανότητες του.
Αφού ο βασιλιάς εξήγησε στον ιππότη την αποστολή του, εκείνος του είπε ότι για να σκοτώσει τον αντίπαλο του, θα έπρεπε να διαπιστώσει ότι όντως επρόκειτο για έναν άδικο και κακό δυνάστη.
Ο Αshor μπήκε στο φρούριο της πόλης και διεπίστωσε ότι οι ιστορίες για τον κακό βασιλέα ήταν όλες αληθινές. Ανακάλυψε μάλιστα και έναν ιερέα, κλεισμένο σε μπουντρούμι, επειδή είχε εξεγερθεί κατά του βασιλιά.
Αφού δολοφόνησε τον βασιλιά, ο Ashor αποφάσισε να απελευθερώσει τον ιερέα από τη φυλακή. Μπήκε στο μπουντρούμι και τον βρήκε σε κακή κατάσταση. Ήταν αδύναμος και μετά βίας μπορούσε να σταθεί στα πόδια του. Δυστυχώς, ο ιερέας αποδείχθηκε «βάρος», για την γρήγορη απόδραση. Κατά την διάρκεια της προσπάθειας του Ashor να σώσει τον ιερέα, ο «Μαύρος Ιππότης» τραυματίσθηκε. Χωρίς να το σκεφτεί δεύτερη φορά, έβαλε τον ιερέα πάνω στο άλογο του και χάθηκαν μέσα στο δάσος.
Ο Μαύρος Ιππότης είχε απελευθερώσει την πόλη από τον κακό βασιλιά και ο ίδιος είχε διαφύγει. Ωστόσο ο κίνδυνος να τον συλλάβουν παρέμενε μεγάλος. Αν και τραυματισμένος, δεν είχε χρόνο να φροντίσει τις πληγές του. Κατέβηκε από το άλογο και έκατσε κάτω από τη σκιά ενός δέντρου. Έδωσε το άλογό του στον ιερέα και του είπε να φύγει για να σωθεί μόνος του. Ο ιερέας, το ευχαρίστησε, του συγχώρεσε όλες τις αμαρτίες και έφυγε.
O δαίμονας, ο άγγελος και ο Seperatio
Ο Ashor, περίμενε το τέλος του κάτω από το δέντρο. Λίγη ώρα μετά και αφού ο Μαύρος Ιππότης ξεψυχούσε, εμφανίστηκε ένας δαίμονας και του είπε πως του ανήκε η ψυχή του και είχε έρθει να την διεκδικήσει. Τότε, εμφανίστηκε ένας άγγελος, που διεκδικούσε και εκείνος την ψυχή του ιππότη.
Οι δυο οντότητες ήταν έτοιμες να συγκρουστούν με σκοπό να πολεμήσουν για την ψυχή του ιππότη. Τότε εμφανίστηκε και τρίτη οντότητα, με τη διαφορά ότι αυτή δεν είχε μορφή. Για να γίνει ορατή, είχε παρουσιαστεί ως μια φιγούρα με ένα μαύρο μανδύα. Είχε το όνομα Seperatio και υποστήριζε πως η ψυχή του δεν ανήκε ούτε στο καλό ούτε στο κακό, γιατί και ο ίδιος ο Μαύρος Ιππότης δεν ήταν ξεκάθαρο πού ανήκε. Ως εκ τούτου, ούτε ο δαίμονας, ούτε ο άγγελος μπορούσαν να παλέψουν γι’αυτόν και έτσι αποχώρησαν.
Ο Seperatio ή Anonymus, ήταν εκεί γιατί πίστευε πως η ψυχή ανήκε σε εκείνον. Στράφηκε προς τον ιππότη και του γιάτρεψε τις πληγές. Του είπε πως τώρα πια ήταν ελεύθερος και δεν ανήκε σε κανένα.
Ο Seperatio είπε στον Ashor ότι ήταν ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει, να ταξιδέψει όπου θέλει, ακόμα και σε άλλους πλανήτες και όταν βαριόταν, θα καλούσε πάλι τον Seperatio να του εξηγήσει τον σκοπό της ύπαρξης του.
Ο Ashor, του είπε πως, αφού δεν είναι πια μέρος ενός «συστήματος αξιών», οι πράξεις του δεν θα είχαν την ίδια σημασία για τον κόσμο. Εάν έκανε μόνο καλές πράξεις, άλλοι θα έκαναν μόνο κακές και το αντίθετο, κρατώντας έτσι την ισορροπία του σύμπαντος.
Σύμφωνα με το θρύλο ο Seperatio εξαφανίστηκε για πάντα, όταν ο ιππότης Ashor τελείωσε την εξήγηση του. Ο Μαύρος Ιππότης εξακολουθεί να είναι «ζωντανός», μέσα στους αιώνες, ακόμα και σήμερα. Λέγεται ότι έχει επιλέξει να κάνει μόνο καλές πράξεις, όπως θα έπρεπε να κάνει ένας ιππότης. Ο «Ashor ο Αθάνατος», παραμένει ακόμα και σήμερα το σημείο αναφοράς για την εικόνα του «Μαύρου Ιππότη».
