Ο θεσμός της χορηγίας εμφανίστηκε στην αρχαία Αθήνα στα τέλη του 6ου και τον 5ου π.Χ. αιώνα. Οι εύποροι κάτοικοι της πόλης αναλάμβαναν τα έξοδα των αθλητών ενόψει των αγώνων. Η χρηματοδότηση ήταν ένα ιερό καθήκον, καθώς οι αθλητικοί αγώνες συνδέονταν στενά με τη θρησκευτική ζωή των αρχαίων Ελλήνων.
Στους ιερούς χώρους συγκεντρώνονταν Έλληνες από διάφορες περιοχές, όχι μόνο για να δουν τους αθλητές αλλά και για να τιμήσουν τους θεούς και τους νεκρούς ήρωες.
Επίσης γίνονταν επιδείξεις σωματικής δύναμης, αφού η ρώμη ήταν σημαντική τόσο όσο και το υψηλό πνεύμα. Οι συγκεντρωμένοι θεατές ψυχαγωγούνταν με διάφορα αγωνίσματα. Η χορηγία ήταν μία από τις τέσσερις λειτουργίες -μαζί με την εστίαση, την τριηραρχία και την γυμνασιαρχία- που αποτελούσαν έμμεσο τρόπο φορολογίας των πλούσιων Αθηναίων.
Ο γυμνασίαρχος ήταν εκείνος που χρηματοδοτούσε μια λαμπαδηδρομία από όσες γίνονταν σε όλες τις μεγάλες γιορτές των Αθηναίων. Αναλάμβανε τα έξοδα για τη διατροφή και την εξάσκηση των αθλητών, για τη διακόσμηση και τον φωτισμό του χώρου, όπου θα γινόταν ο αγώνας, ακόμη και για το λάδι των λαμπάδων.
Είναι πολύ πιθανό η εισφορά αυτή να επεκτάθηκε αργότερα στα έξοδα λειτουργίας ενός μόνιμου χώρου άθλησης για τους νέους. Η εξάσκηση, κυρίως σε πολεμικά αθλήματα, όπως η πάλη και το παγκράτιο, έχτιζε γερά σώματα, τα οποία θαύμαζαν οι Αθηναίοι αλλά ήταν και πρώτης τάξης καθημερινή εκγύμναση για τις μελλοντικές πολεμικές αναμετρήσεις.
Συνδυάζοντας την άσκηση με την κοινωνικοποίηση, οι Αθηναίοι ήταν έτοιμοι για κάθε μάχη που θα τους εξασφάλιζε την ελευθερία, τη δόξα ή θα αύξανε την οικονομική δύναμη της πόλης.
Με τη χορηγία οι εύποροι Αθηναίοι εξασφάλιζαν τη χάραξη του ονόματός τους σε μαρμάρινες πλάκες αλλά σταδιακά η χορηγία έγινε υποχρεωτική με νόμο για τους 120 πιο εύπορους πολίτες κάθε μίας από τις 10 φυλές της Αθήνας. Ο ρόλος τους όμως στη θρησκεία και στον πολιτισμό ήταν ιδιαίτερα σημαντικός. Τελικά οι χορηγοί θεωρούνταν ιερά πρόσωπα, αφού χωρίς τη συνδρομή τους δεν θα γίνονταν αγώνες, τελετές και λειτουργίες που διασφάλιζαν τη δικαιοσύνη και την κοινωνική συνοχή.
Εννοείται ότι και οι αθλητές διεκδικούσαν τον πιο γενναιόδωρο χορηγό που θα στήριζε την προσπάθειά τους. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι η χορηγία που επινοήθηκε στην αρχαία Ελλάδα παραμένει ακόμη μια σημαντική βοήθεια για τους αθλητές υποκαθιστώντας πολλές φορές το κράτος που αδυνατεί να στηρίξει οικονομικά τους ολυμπιονίκες....
