Του Χρήστου Κονταρίδη*

Η Ελλάδα του 2018 είναι το τέλειο παράδειγμα αντί ευρωπαϊκής και αντί-ευνομούμενης χώρας και μια τέλεια περίπτωση μελέτης (case study) «νομιμοποιημένης ανομίας». Τα παραδείγματα άπειρα καθώς οι οργανώσεις «τύπου Ρουβίκωνα» ελέγχουν με την ανοχή όλων των Αρχών το πολιτικό και οικονομικό γίγνεσθαι αλλά ως τελευταία ενδιαφέρουσα περίπτωση έχουμε το διήμερο μπαράζ επιθέσεων σε αστυνομικά τμήματα, πανεπιστήμια και δημόσιους χώρους, επί αφορμή της μεταγωγής ενός αναρχικού που συνελήφθη, ως ύποπτος για την δολοφονική επίθεση εναντίον του Λουκά Παπαδήμου, ενώ ταυτόχρονα εκκρεμούσαν εις βάρος του εντάλματα σύλληψης για επιθέσεις με γκαζάκια και μολότοφ.

Την ίδια στιγμή, σήμερα, τριάντα άνθρωποι, πολλοί από τους οποίους σεσημασμένοι, έχουν καταλάβει την Πρυτανεία του Πανεπιστημίου και απαιτούν λευτεριά στον παρ’ ολίγο ή ακόμα και εν δυνάμει δολοφόνο, που μεταφέρεται από το ανάλγητο κράτος σε άλλες φυλακές.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας είναι ένα: Δεν λέμε την αλήθεια και προσπαθούμε να γίνουμε αρεστοί σε όλους και να μη θίξουμε κανέναν. Λοιπόν, αυτοί οι αντιεξουσιαστές που στόχο έχουν να τραβούν την προσοχή από όλα τα καίρια ζητήματα και να ξεφτιλίζουν τους θεσμούς που αδυνατούν να τους ελέγξουν, δεν είναι σημερινό φαινόμενο απλά ενισχύθηκαν από τους ανθρώπους της σημερινής κυβέρνησης, όσο από κανέναν άλλο. Είναι οι ίδιοι που τύγχαναν της υποστήριξης του συνόλου των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ όλα τα προηγούμενα χρόνια στα δικαστήρια. Είναι αυτοί που όταν στις διαδηλώσεις έκαναν επιθέσεις εναντίον αστυνομικών, έβρισκαν καταφύγιο στα μπλοκ του κόμματος της Κουμουνδούρου, που τους χαρακτήριζαν ακτιβιστές. Είναι αυτοί που έκαψαν την Αθήνα το 2008 και κανείς και τίποτα δεν σταματούσε τις καταστροφές και τους τραυματισμούς που επέφεραν, για να μην χαρακτηριστούν ως μη προοδευτικοί. Είναι αυτοί που έπαιρναν και παίρνουν παράδειγμα την αδυναμία των νομικών θεσμών να τιμωρήσουν παραδειγματικά όσους έχουν παρανομήσει και κυρίως όσων έχουν εγκληματίσει.

Σε μια χώρα που υποδέχεται ως ήρωα τον δολοφόνο έντεκα ανθρώπων Κουφοντίνα, αυτά είναι άμεσα επόμενα. Σε μια χώρα που στις δίκες των εγκληματιών της 17Ν, άνθρωποι όπως ο Στρατούλης, ο Αγγελόπουλος, τότε μέλη του ΣΥΡΙΖΑ ήταν μάρτυρες υπεράσπισης, όταν ο υπουργός Σκουρλέτης δηλώνει πως υπήρχε πολιτικό υπόβαθρο πίσω από τις δολοφονίες της εν λόγω οργάνωσης, όταν ο σύμβουλος του υπουργού Δικαιοσύνης Λάμπρου συνομιλεί με τους «Πυρήνες της Φωτιάς», όταν ο δολοφόνος Χ. Ξηρός είχε μάρτυρες υπεράσπισης στελέχη κομματικά του ΣΥΡΙΖΑ όπως τους Καρίμαλη, Μαρκατσέλη, Καρακώστα και Σαρρή, όταν ο Πρόεδρος της Βουλής θεωρεί ανεπίτρεπτο να οπλοφορεί «ο κάθε μπάτσος και ο κάθε μπράβος», και όταν αυτά δεν λέγονται τότε η χώρα λογικά οδηγείται στο γκρεμό.

Η λογική του ΣΥΡΙΖΑ να είναι κράτος αλλά να τα έχει καλά και με το παρακράτος δεν μπορεί να λειτουργήσει. Όπως λέγανε οι παλιοί δεν γίνεται και με τον Χωροφύλακα και με τον Αστυφύλακα!!!

* Ο κ. Χρήστος Κονταρίδης είναι αντιστράτηγος Αστυνομίας ε.α. και πολιτευτής της Νέας Δημοκρατίας στη Β’ Αθήνας.

Πηγή: liberal.gr