Αν ανακαλύψει το Hollywood τη ζωή του Θεόδωρου Βενάρδου, τότε σίγουρα η ταινία που θα βασιστεί στο βίο του, θα σπάσει ταμεία. Ο γοητευτικός ληστής τάραξε τα νερά της ελληνικής κοινωνίας, και έγινε σταρ μέσα από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων της εποχής.
Γεννήθηκε το 1949, στην Αθήνα. αλλά σε πολύ νεαρή ηλικία, η οικογένεια μετακομίζει στη Βραζιλία. Μετά από 3 χρόνια οι γονείς του χωρίζουν, η μητέρα μαζί με τα δύο παιδιά της επιστρέφει στην Ελλάδα. Η ζωή μετά την επιστροφή στην Ελλάδα είναι δύσκολη. Η μητέρα του Βενάρδου δυσκολεύεται να ζήσει τα παιδιά της, και ξαναπαντρεύεται. Η σχέση γιου - πατριού είναι οδυνηρή για το μικρό Θεόδωρο.
Ο Θόδωρος δεν γελούσε ποτέ. Πικραμένο παιδί αλλά ευγενικό και υπάκουο. Εγκαταλελειμμένο από πατέρα και στις αρχές κυνηγημένο από τον πατριό» θα δηλώσει η μητέρα του σε συνέντευξή της στην εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος» στις 14-15 Ιουλίου 1984.
Τη περίοδο της χούντας υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία. Κατηγορήθηκε ότι ανατίναξε μια αποθήκη με πυρομαχικά, φυλακίστηκε και βασανίστηκε. Λάτρης της μεγάλης ζωής και του ωραίου φύλου, ξεκίνησε τη καριέρα του ως ληστής, τη παραμονή της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Ντυμένος παπάς, και μία καραμπίνα κάτω από το ράσο, κλέβει ένα υποκατάστημα τραπέζης, με λεία 2.375.000 δραχμές, ένα τεράστιο ποσό για την εποχή.
Με τόσα χρήματα η Ελλάδα δεν μπορεί να του προσφέρει τη μεγάλη ζωή που ονειρεύεται. Ξεκινάει το ταξίδι του για την Ευρώπη. Παρίσι, Ρώμη, Μόντε Κάρλο. Νυχτερινά κέντρα, πανέμορφες παρουσίες δίπλα του, ακριβά ρούχα έχουν ως απότελεσμα να χρήματα να τελειώσουν μόλις σε 9 ημέρες.
Γυρίζει στην Ελλάδα. και αρχίζει να γίνεται γνωστός στην Αθήνα, γιατί πάντα κυκλοφορεί με εκατομμύρια στις τσέπες. Ερωτεύεται την πανέμορφη Μπελίντα. Η Μπελίντα όμως δεν γεννήθηκε γυναίκα, είναι από τις πρώτες τρανσeξουαλ στην Ελλάδα. Ο αρραβώνας διαλύεται.
Η κοσμική ζωή που κάνει τον οδηγούν στο στόχαστρο της αστυνομίας. Συλλαμβάνεται, αλλά πολύ σύντομα αποδρά με κινηματογραφικό τρόπο. Κάποια στιγμή και ενώ οι κρατούμενοι παίζουν ποδόσφαιρο στο προαύλιο της αυλής η μπάλα τους φεύγει. Έτσι ζήτησαν από τους φρουρούς να τους την πιάσουν. Εκείνη ακριβώς την στιγμή ο Βενάρδος ανεβαίνει την μάντρα και πηδάει από ύψος πέντε μέτρων. Είναι ξανά ελεύθερος.
Ξεκινάει τις ληστείες εντατικά. Είναι κάθε μέρα πρωτοσέλιδο. Οι μαρτυρίες πάντα οι ίδιες. Ένας γοητευτικός, ευγενικός άνδρας, κούκλος που πάντα προσέφερε στις γυναικές γλαδιόλες. Γίνεται ο πόθος όλων γυναικών. Για να καταλάβετε την μανία με τον Βενάρδο, οι εφημερίδες αύξησαν τον αριθμό των φύλλων, γιατί ξεπουλούσαν κάθε φορά που είχαν φωτογραφία του.
Επίσης κάτι απίστευτο που συνέβη εκείνη την εποχή, επειδή ο Βενάρδος λήστευε τράπεζες, οι γυναίκες υπάλληλοι άρχισαν να ντύνονται προσεγμένα και να βάφονται πιο θηλυκά. Τέτοια επιρροή είχε πάνω στο γυναικείο φύλο.
Φεύγει στις ΗΠΑ, για να διαφύγει την σύλληψη, αλλά εντοπίζεται από το πλήρωμα και εκδίδεται στην Ελλάδα. Στη δίκη του, το 1975, εμφανίστηκε με γούνα, παπιγιόν και γυαλιά ηλίου. Πόζαρε στο φακό σαν σταρ. Καταδικάστηκε σε 20 χρόνια. Δεχόταν καθημερινά ερωtικές επιστολές από γυναίκες, γuμνές φωτογραφίες τους, ενώ οι αιτήσεις για να τον επισκεφθούν στη φυλακή, ήταν χιλιάδες.
Όμως από τη φυλάκιση του και μετά, η μεγάλη ζωή έγινε κόλαση. Οι σωφρωνιστικοί υπάλληλοι στη φυλακή τον κακομεταχειρίζονται. Τα καψώνια είναι καθημερινότητα, ενώ καταλήγει πολλές φορές στο ιατρείο με σημάδια από ξυλοδαρμό. Οι συγκρατούμενοι του, τον σέβονταν, κανείς δεν τον πείραζε, όμως οι επιθέσεις από ''άγνωστους'' στο κελί του όλο και αυξάνονται.
Αρχίζει και αυτοτραυματίζεται, σταματάει να τρώει. Χτυπάει με μανία το κεφάλι του στους τοίχους. Κάνει τα πάντα για να βρεθεί εκτός κελιού. «Θέλω να νιώσω λίγο ελεύθερος» εξομολογείται ο ίδιος στην μητέρα του κατά την διάρκεια μίας εκ των δεκάδων νοσηλειών του. Συνολικά θα επιχειρήσει να αυτοκτονήσει 70 φορές.
5 φορές έκανε αίτηση για αποφυλάκιση. Υποστηρίζει ότι αναγκάστηκε να ομολογήσει τις ληστείες μετά από βασανιστήρια. Απορρίπτονται όλες. Το 1984 βρίσκεται κρεμασμένος στο κελί του. Η οικογένεια του ζητάει νεκροψία, γιατί στο κορμί του υπήρχαν μώλωπες, σημεία που έδειχναν ανθρώπινη παρέμβαση. Απορρίπτεται. Στη κηδεία του χιλιάδες γλαδιόλες συνοδεύουν το φέρετρο του.
Δύο περιστατικά που πρέπει να γνωρίζετε, κατά τη γνώμη μου. Αρνήθηκε να δικαστεί στις 21 Απριλίου ανήμερα της χουντικής επετείου, γιατί, όπως είπε, εκείνη την ημέρα «έπρεπε να δικαστεί η χούντα και όχι αθώοι άνθρωποι και άλλοι που δεν έκαναν κάποιο έγκλημα. Αν το κάνετε θα κάνω ότι μπορώ για να ματαιώσω τη δίκη μου»
Και δεύτερον στη κηδεία του, ένα εντυπωσιακό στεφάνι έγραφε:«Από τα αήττητα παιδιά της 17 Νοέμβρη»! Ο Βενάρδος χρηματοδοτούσε τον αγώνα κατά της χούντας, με τα χρήματα από τις ληστείες του.
