Τι ελπίζετε να κάνετε στα 80 σας; Οι περισσότεροι άνθρωποι φαντάζονται τον εαυτό τους να κινείται σε αργούς, ίσως πολύ αργούς ρυθμούς και να απολαμβάνουν όλα όσα έχουν κάνει, αγκαλιά με τα εγγόνια τους. Αυτό όμως δεν ισχύει για την Μπέτι Χόουιτ. Στα 80 της ξεκίνησε μια νέα καριέρα – έγινε μοντέλο.

«Είναι συγκλονιστικό» λέει η Μπέτι. «Πάντα ονειρευόμουν να γίνω μοντέλο. Φυσικά εξεπλάγην που κάποιος μπορεί να ήθελε να δει το γερασμένο πρόσωπό μου. Αλλά δεν σκεφτόμουν ποτέ τον εαυτό μου ως γριά, πάντα ζούσα την στιγμή. Τώρα, μόλις άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή μου».

Αλλά η μοίρα μπορεί να παίξει ένα περίεργο παιχνίδι, αποδεικνύοντας πολλές φορές πως «ποτέ δεν είναι αργά» και η Μπέτι είχε μια τέτοια στιγμή ενώ είχε βγει για ψώνια πέρυσι στην Οξφόρδη.

Τώρα, δέκα χρόνια αφότου συνταξιοδοτήθηκε από την δουλειά της ως δασκάλα, υπέγραψε με ένα πρακτορείο μοντέλων του Λονδίνου. Κι ενώ αυτή η νέα επιτυχία μπορεί να έφτασε λίγο αργά, είναι η πραγματοποίηση μιας φιλοδοξίας που είχε σε όλη της τη ζωή: Η Μπέτι είχε ονειρευτεί να δουλέψει ως μοντέλο πριν από 65 χρόνια, στην δεκαετία του 50, όταν ήταν ακόμη έφηβη.

Το παιδικό όνειρο έγινε πραγματικότητα

«Ήθελα πάντα να γίνω μοντέλο όταν ήμουν νέα» λέει. «Δεν είχαμε πολλά χρήματα και έπρεπε να φτιάχνω τα δικά μου ρούχα. Το New Look ήταν τότε της μόδας και το αγαπημένο μου μοντέλο ήταν η Μπάρμπαρα Γκοάλεν. Παρακολουθούσα την δουλειά της και έκοβα όλα τα άρθρα που μπορούσα να βρω σε περιοδικά ή εφημερίδες και τα έβαζα σε ένα βιβλίο. Κοιτούσα τις φωτογραφίες της όπου φορούσε Dior και ονειρευόμουν πότε θα έρθει η ώρα να βγάλω τα δικά μου λεφτά για να φοράω όμορφα ρούχα όπως εκείνη».

Η Γκοάλεν, που θεωρείται το πρώτο βρετανικό σούπερ μόντελ, ήταν εξαιρετικά επιτυχημένη στα τέλη της δεκαετίας του ‘40 και στις αρχές της δεκαετίας του ‘50. Ήταν το υψηλότερα αμειβόμενο μοντέλο και ήταν διεθνώς διάσημη, κάνοντας το μοντέλο για τους οίκους Dior και Balenciaga.

Σχεδόν 7 δεκαετίες μετά, η Μπέτι, όπως ήταν εύλογο, υπέθεσε ότι η πόρτα της καριέρας μοντέλου, είχε κλείσει για την ίδια. Λίγοι άνθρωποι ξεκινούν καριέρα μοντέλου στην ένατη δεκαετία της ζωής τους.

Η τύχη της άλλαξε σε μια στιγμή

«Συνέβη τελείως τυχαία» λέει η Μπέτι, χήρα με δύο παιδιά και τέσσερα εγγόνια. «Είχα πάει για ψώνια στην Οξφόρδη τον Οκτώβριο, ψάχνοντας για ένα δώρο για την ανιψιά μου και βρήκα ένα υπέροχο κατάστημα με μεταξωτές πασμίνες. Την ώρα που πλήρωνα, ο διευθυντής του καταστήματος με ρώτησε αν θα ήθελα να πάρω μέρος σε μια φιλανθρωπική επίδειξη μόδας. Ήμουν λίγο νευρική, αλλά μου άρεσε πάρα πολύ η ιδέα να βρεθώ σε μια πασαρέλα».

Σε αυτή την επίδειξη, μια σχεδιάστρια, η Μπιάνκα Έλγκαρ, την πρόσεξε και την ρώτησε αν θα ήθελε να γίνει μοντέλο στην ιστοσελίδα της, για μεταξωτές πασμίνες.

«Είχα αρκετή αυτοπεποίθηση στην πρώτη μου φωτογράφηση» λέει το 80χρονο μοντέλο. «Βέβαια, με βοήθησε πολύ ο φωτογράφος με τις πόζες και την υπομονή του. Κατάλαβα τα κόλπα πολύ γρήγορα και στην επόμενη φωτογράφηση μου είπαν πως δεν θα μου λένε τι να κάνω καθώς το είχα. Η Μπιάνκα με αποκαλεί μούσα της από τότε».

Οι φωτογραφίες ήταν τόσο καλές που η Μπιάνκα και η βοηθός της, η Σόφι, έβαλαν κρυφά την Μπέτι σε έναν διαγωνισμό μοντέλων για άτομα πάνω από 40 ετών που πραγματοποιούσε το περιοδικό Goldie.

Όπως λέει η Μπέτι: «Έμαθα γι’ αυτό όταν απάντησα στο τηλέφωνο μια μέρα και η Σόφι μου είπε: ‘Κερδίσαμε!’». Το βραβείο ήταν ένα συμβόλαιο με το πρακτορείο μοντέλων MOT Models και ένα εξώφυλλο στο περιοδικό Goldie.

«Το να είσαι στο εξώφυλλο ενός περιοδικού είναι απίστευτο, ποιος δεν θα ήθελε να είναι στο εξώφυλλο ενός περιοδικού; Όλοι όσοι το είδαν μου είπαν ότι ήταν πολύ ωραίο και η 13χρονη εγγονή μου πιστεύει ότι είμαι μια πολύ κουλ γιαγιά».

Το συμβόλαιο με το πρακτορείο μοντέλων ήταν ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη. «Όταν είσαι 80, είναι πραγματικά πολύ περίεργο. Ήθελα να κάνω κάτι και αναρωτιόμουν τι θα ήταν αυτό. Είχα μιλήσει στο Θεό και του έλεγα: ‘Έχω όλη αυτή την ενέργεια, σε παρακαλώ, άνοιξέ μου μια ακόμη πόρτα’»

Η εκδότρια του περιοδικού Goldie, Ρεμέκα Γουίφ Σμιθ είπε: «Η Μπέτι θα μπορούσε να είναι στο εξώφυλλο κάποιου περιοδικού σε οποιαδήποτε φάση της ζωής της, αλλά οι συνθήκες την οδήγησαν τελικά να το κάνει τώρα».

«Μια επανάσταση συμβαίνει αυτή αυτή την περίοδο στον κόσμο της μόδας» λέει η Κέιτ Ρίλεϊ, διευθυντής του πρακτορείου μοντέλων, με το οποίο υπέγραψε η Μπέτι. «Πολλές εταιρείες θέλουν να δείξουν ποικιλομορφία στην ηλικία. Κι έτσι πρέπει. Όπως συνέβη στην περίπτωση του 45χρονου πάστορα που εγκατέλειψε την εκκλησία για να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Να γίνει, δηλαδή, μοντέλο.»

Η ιστορία της Μπέτι – Τα δύσκολα παιδικά χρόνια

Η Μπέτι ήταν μόλις 10 ετών όταν έφτασε στην Αγγλία με τον δίδυμο αδερφό της ως πρόσφυγες από την Γερμανίας. Ο πατέρας της είχε σκοτωθεί πολεμώντας με τον γερμανικό στρατό στο Στάλινγκραντ το 1942. Στην συνέχεια, το 1945, η οικογένειά της αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σπίτι της στο γερμανικό κράτος της Ανατολικής Πρωσίας, υπό τον φόβο της ρωσικής επίθεσης.

«Απλά πήραμε τις τσάντες μας και ξεκινήσαμε να περπατάμε προς τα δυτικά» λέει η Μπέτι. «Μερικές φορές, έπρεπε να κοιμηθούμε σε τάφρους και σε αχυρώνες». 

Τελικά, έφτασαν στην μεσαιωνική γερμανική πόλη Γκόσλαρ, που βρισκόταν υπό βρετανική κατοχή. «Θυμάμαι τους Βρετανούς στρατιώτες να μας δίνουν σοκολάτες και πορτοκάλια καθώς λιμοκτονούσαμε» λέει. «Δεν είχαμε τίποτα. Ήμασταν απόβλητοι χωρίς παπούτσια και χωρίς φαγητό. Καταλήξαμε να ζούμε στο σπίτι ενός αγνώστου – η μητέρα μου, η γιαγιά μου, εμείς τα δίδυμα και η θεία μου – πέντε άτομα σε δύο μικροσκοπικά δωμάτια».

Μετά τον πόλεμο, η μητέρα της Μπέτι, ανήμπορη να ταΐσει τα παιδιά της, το 1948, τα έστειλε στην Αγγλία. «Η μητέρα μου μου έκανε ένα τεράστιο δώρο όταν με έστειλε μακριά» λέει η Μπέτι. «Στην Αγγλία βρήκα την ελευθερία που αναζητούσα, καθώς επίσης και την εκπαίδευση. Ήταν η γη της επαγγελίας».

Η Μπέτι υιοθετήθηκε από τον Πίτερ και την Μαίρη Μπράουν, την αδερφή του πατέρα της, που ζούσε στα περίχωρα του Χερτφόρντ. «Ο Πίτερ ήταν παλιομοδίτης και ήθελε να με κάνει μια κομψή κυρία, επομένως έπρεπε να μάθω να ζωγραφίζω και να παίζω πιάνο. Το πιο σημαντικό γι΄αυτόν ήταν οι καλοί τρόποι. Συνήθιζα να περπατάω μέσα στο σπίτι με ένα βιβλίο πάνω στο κεφάλι μου». Η Μπέτι όμως πιστεύει ότι αυτό ήταν που την βοήθησε να έχει μια πολύ σωστή στάση του σώματος, εντυπωσιάζοντας τους φωτογράφους. «Μου έχουν πει ότι περπατάω εξαιρετικά. Τα σύγχρονα μοντέλα δεν ξέρουν πώς να περπατούν»

Οι θετοί γονείς δεν ήθελαν με τίποτα να ακούσουν για μόντελινγκ

Αλλά όταν ανέφερε το μόντελινγκ στους θετούς γονείς της, δεν ήθελαν καν να το ακούσουν. «Θεώρησαν ότι το μόντελινγκ ήταν ένα πολύ επισφαλές επάγγελμα και πως χρειαζόμουν ένα σταθερό εισόδημα. Είχα σκεφτεί να γίνω και αεροσυνοδός, καθώς μου φαινόταν πολύ γκλαμουράτο. Αλλά και πάλι είπαν όχι. Ο Πίτε με ενθάρρυνε να γίνω δασκάλα. Είπε ότι ήμουν κατάλληλη γι’ αυτό και θα ταίριαζε με την οικογενειακή μας ζωή».

Έτσι, η Μπέτι πέρασε την ζωή της διδάσκοντας σε δημοτικά σχολεία της περιοχής. «Ήμουν πολύ χαρούμενη και ήταν μια καριέρα που μου άρεσε» λέει. «Αγαπώ τα παιδιά» .

Το 1959, στο πάρτι ενός φίλου η Μπέτι γνώρισε τον σύζυγό της, τον Κλοντ. Ο Κλοντ, μηχανικός στο επάγγελμα, είχε ένα συνεργείο αυτοκινήτων. Παντρεύτηκε την Μπέτι 8 μήνες μετά και μετακόμισαν στο Ντάτσγουορθ, όπου και έκαναν τρία παιδιά, την Τάνια, την Λυδία και τον Νάιτζελ.

Ο θάνατος της κόρης της

Αλλά το 1978, η Τάνια, σε ηλικία 18 ετών, κατέρρευσε στον δρόμο και πέθανε 11 μήνες μετά. Ο Κλοντ δεν μπορούσε να αντέξει την απώλεια. «Έγινε κομμάτια» λέει η Μπέτι. «Αλλά οι γυναίκες δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να προχωρήσουν. Ως μητέρα δεν μπορούσα να θρηνήσω για το παιδί που έχασα. Είχα μια 16χρονη κόρη και έναν 14χρονο γιο να φροντίσω. Δεν έπρεπε να τα παραμελήσω. Ήμουν πρόσφυγας, έφυγα από την Ρωσία με βόμβες να πέφτουν γύρω μου. Πολύς θάνατος, καταστροφή και τραυματισμοί. Ο σύζυγός μου δεν είχε βιώσει τίποτε από όλα αυτά γιατί ζούσε σε ένα χωριό. Καταλαβαίνω πως ο θάνατος είναι μέρος της ζωής».

Καθώς ο Κλοντ δεν ήταν σε θέση να εργαστεί, η Μπέτι συνέχισε να εργάζεται ως δασκάλα με μερική απασχόληση και ανέλαβε την οικογενειακή επιχείρηση με έναν φίλο. «Αλλά ο Κλοντ δεν μπορούσε να το δεχτεί αυτό. Ήταν τόσο απορροφημένος από την απώλεια που πίστευε πως δεν τον αγαπούσα και έφυγε».

Αγαπώντας πάντα την Γαλλία, ο Κλοντ μετακόμισε στην Αβινιόν το 1990. «Με πείραξε πάρα πολύ αυτό αλλά έπρεπε να τον αφήσω» λέει η Μπέτι, που παρέμεινε στην Αγγλία, συνεχίζοντας να εργάζεται ,αλλά ταξίδευε τακτικά για να τον δει μέχρι τον θάνατό του το 2007.

Όντας χήρα, η Μπέτι σκέφτηκε ξανά την καριέρα του μοντέλου, καθώς ήταν ψηλή και αδύνατη. «Σκέφτηκα: ‘ίσως ήρθε η ώρα’» λέει. «Πολλοί συχνά μου έλεγαν ότι μου πήγαινε ότι κι αν φορούσα. Αλλά δεν ήξερα πώς να ασχοληθώ με το μόντελινγκ. Δεν είχα καμία σχέση».

Το 2016, μετακόμισε στην Οξφόρδη, όπου «υπάρχουν πολλά πράγματα, διαλέξεις, κινηματογράφοι, τα πάντα.

Τώρα, πλέον το πρόγραμμά της είναι γεμάτο και το τηλέφωνό της χτυπά διαρκώς για νέες φωτογραφήσεις. «Μου αρέσουν οι νέες εμπειρίες. Πλέον πρέπει να ποζάρω σε διαφορετικές στάσεις ή να αγκαλιάζω έναν άνδρα με πολύ μακριά γένια και μακριά μαλλιά που φτάνουν μέχρι την μέση. Ποτέ δεν έχω ξαναδεί τόσο τριχωτό άνδρα».

Η ζωή της άλλαξε τελείως από μια απροσδόκητη στροφή της μοίρας και πλέον, ακόμη και στα 80 της, η Μπέτι κάνει αυτό που πάντα ονειρευόταν. Έγινε μοντέλο.