Αρθρογράφος: Θεόφραστος Ανδρεόπουλος

O Aμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν μετά το πολιτικό του δόγμα «Δημοκρατίες κατά αυταρχικών» παρουσίασε και το οικονομικό του δόγμα «Ανάπτυξη από κάτω προς τα πάνω και επιστροφή της μεσαίας τάξης» (κάτι το οποίο ακούγεται πολύ όμορφο για να είναι αληθινό) ανακοινώνοντας ότι την χρηματοδότηση θα την κάνουν οι πλούσιοι και οι επιχειρήσεις.

Ότι συμβαίνει στις ΗΠΑ είναι πολύ σημαντικό καθώς θα αναγκαστούν να το πράξουν οι κυβερνήσεις και στις υπόλοιπες δυτικές χώρες συμπεριλαμβανομένου και της Ελλάδας.

Μπάιντεν: Η μεσαία τάξη θα ζήσει ξανά

Δηλαδή, θα αγνοηθούν τα «γαλαξιακά χρέη» ολονών, θα «κοπεί» χρήμα που θα δοθεί στα κατώτερα στρώματα, θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και για ένα διάστημα 10 έως 20 ετών «οι φτωχοί και οι καταφρονεμένοι» του πλανήτη θα έχουν την ευκαιρία να ανασάνουν, μέχρι τον επόμενο κύκλο του νεοφιλελευθερισμού, γιατί όλα αυτά είναι προσωρινά και δουλεύουν σε κύκλους και να είναι όλοι σίγουροι για αυτό.

Κάποιος θα πει γιατί ο πρόεδρος Μπάιντεν αποφάσισε ξαφνικά να βοηθήσει την μεσαία τάξη παγκοσμίως; Είναι δική του απόφαση; Όχι βέβαια, είναι των κύκλων που βρίσκονται από πίσω του και δεν θα γίνει γιατί μας αγαπούν αλλά γιατί είναι απαραίτητο για να προχωρήσουν απρόσκοπτα οι σχεδιασμοί τους.

Τι κοινό έχει η σημερινή εποχή με την εποχή μετά τον Β’ ΠΠ και την εφαρμογή του Σχεδίου Μάρσαλ για την ανοικοδόμηση των κρατών, τότε;

Τα πάντα, θα τρομάξετε από τα πόσα κοινά σημεία θα βρεθούν.

Τα νέα σχέδια Μάρσαλ

Η πανδημία του κορωνοϊού έχει προκαλέσει παρόμοιας έκτασης οικονομικές καταστροφές όπως είχε προκαλέσει ο Β’ ΠΠ.

Όπως τότε δόθηκε το Σχέδιο Μάρσαλ για την ανοικοδόμηση των κατεστραμμένων δυτικών κοινωνιών έτσι και τώρα δίνεται το… Ταμείο Ανάκαμψης με το οποίο η Ελλάδα και οι υπόλοιποι θα «εκτοξευθούν» στην δεκαετία που θα διανύσουμε, βέβαια προς ποια κατεύθυνση και με ποιο σκοπό θα το δούμε όλοι περί το 2030, όταν και θα έχει αποκαλυφθεί γιατί γίνεται ότι γίνεται.

Άλλο κοινό σημείο; Ο νέος Ψυχρός Πόλεμος, έχουμε πάλι Δύση και Ανατολή, για τον μικρό λαό, για όσους ξέρουν και καταλαβαίνουν πρόκειται απλά για δύο σημεία στην πυξίδα και τίποτε παραπάνω.

Για τους υπόλοιπους ο κόσμος θα χωριστεί σε δύο στρατόπεδα και για να γίνει αυτό, ο «στρατιώτης» πρέπει να πιστεύει ότι πολεμάει τον σωστό εχθρό και να είναι ευχαριστημένος.

Ποιο είναι το μεγάλο δώρο που μπορούμε να τους προσφέρουμε;

Το νέο όνειρο που όλοι θέλουν να ζήσουν

Η μεσαία τάξη, να μπορεί δηλαδή να έχει το αυτοκίνητό του, το σπίτι του και την οικογένειά του (αν και ως προς το θέμα των γεννήσεων λόγω του ότι φτάσαμε τα 8 δισ. κατοίκους πολύ αμφιβάλουμε ότι θα είναι εντελώς ελεύθερες μετά το 2030, καθώς ο κινεζικός περιορισμός του ενός παιδιού, παίζει να επιβληθεί και στην Δύση τουλάχιστον σε δύο παιδιά το πολύ, να δικαιούται να έχει μία οικογένεια, όσο κι αν φαίνεται «extreme» όταν έρθει η ώρα θα το περάσουν όπως πρέπει).

Όσοι έζησαν από κοντά την δεκαετία του ’80 την λάτρεψαν, γιατί είχαν ανέμελη ζωή, λεφτά και καθόλου άγχος, ο βασικός παράγοντας όμως για όλα αυτά ήταν τα δύο στρατόπεδα.

Αν δεν είχαμε ικανοποιημένη την κοινωνία, τότε θα άκουγε τις «σειρήνες» του άλλου συστήματος.

Η πτώση της μεσαίας τάξη μετά την πτώση του υπαρκτού Σοσιαλισμού

Πότε ξεκίνησε η πτώση της μεσαίας τάξης; Μετά το 1990 όταν κατέρρευσε το αντίπαλο στρατόπεδο της Σοβιετικής Ένωσης και ο κόσμος έγινε μονοπολικός.

«Αυτήν τη χώρα δεν την έκτισε η Wall Street. Την έκτισε η μεσαία τάξη. Και την μεσαία τάξη την έκτισαν τα συνδικάτα… Είκοσι εκατομμύρια Αμερικανοί της μεσαίας και της εργατικής τάξης έχασαν τις δουλειές του στην πανδημία, την ίδια ώρα που 650 δισεκατομμυριούχοι στην Αμερική έβλεπαν την καθαρή αξία της περιουσίας τους να αυξάνεται πάνω από ένα τρισεκατομμύριο δολάρια».

«Τα “trickle-down economics” (μείωση των φόρων στις επιχειρήσεις και τους πλούσιους με την προοπτική ότι δημιουργούν περισσότερες θέσεις εργασίας), δεν δούλεψαν ποτέ».

Και πρόσθεσε: «Ήρθε η ώρα να αναπτύξουμε την οικονομία από τα κάτω προς τα πάνω. Οι κοινωνικές δαπάνες θα αυξηθούν, αλλά αυτή τη φορά δεν θα τις πληρώσει η μεσαία τάξη, θα τις πληρώσουν οι πιο πλούσιοι. Είναι καιρός οι εταιρείες και το 1% των πιο πλούσιων Αμερικανών να αρχίσουν να πληρώνουν το μερίδιο που δίκαια τους αναλογεί», τόνισε ο Μπάιντεν καλώντας το Κογκρέσο να εγκρίνει τον διπλασιασμό του κατώτατου ωρομισθίου σε 15 δολάρια.

«Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη στιγμή στην ιστορία. Πρέπει να κάνουμε περισσότερα για την ανοικοδόμηση. Πρέπει να ανοικοδομήσουμε καλύτερα», προειδοποίησε ο Αμερικανός Πρόεδρος.

«Build Back Better»

Οι Ρεπουμπλικάνοι ανταπάντησαν στο δόγμα Μπάιντεν «Το καλύτερο μέλλον δεν θα έλθει από τα… σοσιαλιστικά όνειρα του», ήταν η επίσημη απάντηση τους.

Έχει σημασία ότι η απάντηση δόθηκε μέσω του μοναδικού αφροαμερικανού γερουσιαστή του κόμματος, Τιμ Σκοτ για να δείξουν πως δεν είναι θέμα «χρώματος» η οικονομία.

Σε αντίθεση με το δόγμα Ρέιγκαν και το δόγμα Τραμπ

Η πολιτική Μπάιντεν έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την πολιτική του αείμνηστου Ρόναλντ Ρέιγκαν (του πιο επιτυχημένου Αμερικανού προέδρου ever και το προέδρου που κέρδιζε τις εκλογές με… περιπάτους), ο οποίος στην αντίστοιχη ομιλία που είχε κάνει στο Κογκρέσο όταν εξελέγη πρόεδρος το 1981 είχε πει: «Η κυβέρνηση δεν είναι η λύση στο πρόβλημά μας, η κυβέρνηση είναι το πρόβλημα».

Ο Ν.Τραμπ σχετικά με τον σοσιαλισμό είχε πει: «Γεννηθήκαμε ελεύθεροι και θα μείνουμε ελεύθεροι. Απόψε, ανανεώνουμε την αποφασιστικότητά μας ότι η Αμερική δεν θα γίνει ποτέ σοσιαλιστική χώρα».

Γιατί αυτό σκοπεύει να πράξει ο Τ.Μπάιντεν να κάνει την Αμερική (επισήμως ΗΠΑ, αλλά όλοι Αμερική την ξέρουν) μια σοσιαλιστική χώρα, κάτι το οποίο είναι πρωτοφανές για την αμερικανική Ιστορία.

Αυτό όμως το επαναλαμβάνουμε, θα το δούμε από εδώ και στο εξής και στις υπόλοιπες χώρες που θα ακολουθήσουν την ίδια γραμμή.

Πάντως για να εφαρμοστεί μία σοσιαλιστική πολιτική, χρειάζονταν μία μεγάλη καταστροφή όπως αυτή της πανδημιας.

με την κατεύθυνση Μπάιντεν γιατί και αυτοί θέλουν να πάρουν «ανάσα» καθώς χτυπήθηκαν από την πανδημία και έχουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα.

Η αλήθεια είναι ότι η πολιτική Ρήγκαν και η πολιτική Τραμπ, οικονομικά αποδείχτηκαν ότι δουλεύουν στην πράξη, για την πολιτική Μπάιντεν θα το δείξει η «νεκροψία» σε τρία χρόνια από σήμερα.

Μια περίοδο από τα τέλη της δεκαετίας του ’40 μέχρι το μέσον της δεκαετίας του ’70 όπου όπως είχε πει ο δολοφονηθείς πρόεδρος Τ.Κένεντι «ένα υψωμένο κύμα σήκωσε όλες τις βάρκες» και στην επόμενη περίοδο όπους εφαρμόστηκε το trickle-down.

Στην προηγούμενη περίοδο το μέρισμα μοιράστηκε ισότιμα σε όλες τις ομάδες. Αυτοί που βρίσκονταν στο 10% των πιο κερδοφόρων έγινα πλουσιότεροι με τον ίδιο ρυθμό εκείνων που βρίσκονταν στο 10% των πιο χαμηλών κερδών, των πιο φτωχών δηλαδή.

Από τα μέσα του ’70 όμως τα μεσαία εισοδήματα εξανεμίστηκαν μόλις μπήκε στην εξίσωση ο πληθωρισμός, ενώ τα περισσότερα κέρδη εκείνης της περιόδου πήγαν στην κορυφή.

Ξέρετε ο πληθωρισμός έχει μια ιδιοτροπία. Κερδίζει εκείνος που βγάζει χρήμα πρώτος και το χρησιμοποιεί ΑΜΕΣΑ.

Στους επόμενους το χρήμα που φτάνει έχει χάσει πλέον την αξία του. Κι αυτό γιατί το ΧΡΗΜΑ δεν είναι μια σταθερά όπως σκέφτεται ο μέσος πολίτης με τον μισθό του ο οποίος είναι σταθερός.

Το ΧΡΗΜΑ είναι προϊόν και ως τέτοιο κερδίζει ή χάνει αξία.

Είναι μάλιστα ένα πολύ ιδιότροπο προϊόν καθώς με αυτό αποκτάμε άλλα προϊόντα.

Το μεγαλύτερο έγκλημα που έγινε ποτέ ήταν η κατάργηση του κανόνα του Χρυσού. Έκτοτε τριγυρνούν στον πλανήτη άπερια «φανταστικοτρισεκατομμύρια» και μια «φανταστική» οικονομία υπάρχει όσο υπάρχει στο μυαλό αυτών που την βλέπουν.