Η ακμή και οι διακρίσεις του, ο Τιμασίθεος και ο Τίτορμος, ο κύκλος του Πυθαγόρα, ο Δημοσίδης, και ο παράδοξος θάνατός του.
Τον 6ο πΧ αιώνα υπήρχε μια ελληνική αποικία στη Νότιο Ιταλία στο νοτιότερο άκρο της Ιταλικής χερσονήσου, ο Κρότων (Κρότωνας την σημερινή εποχή).

Αυτή η πόλη ήταν ξακουστή πάνω από όλα για τους γιατρούς της, τη γαστρονομία της (το πρώτο γνωστό βιβλίο μαγειρικής προέρχεται από αυτή την πόλη), και για την παραγωγή πολλών γενεών από νικητές στους Ολυμπιακούς Αγώνες και σε άλλους Πανελλήνιους αγώνες. Αυτά τα "τρία λιοντάρια" του τόπου, με κάποιο τρόπο είχαν γίνει ένα σε μια αρχαία παροιμία. Η παροιμία αυτή χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει την καλή υγεία κάποιου: "είναι τόσο υγιής όσο ένας Κροτονιάτης".

Το 540 πΧ στους Ολυμπιακούς Αγώνες των παίδων στο αγώνισμα της πάλης εμφανίστηκε ένας ταλαντούχος αθλητής από τον Κρότωνα. (Στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν Ολυμπιακά Αθλήματα και για τους παίδες -στους δρόμους μικρών αποστάσεων, στην πυγμαχία και στην πάλη.) Ο μικρός Μίλων, δώδεκα ετών, κέρδισε τους αγώνες και οι Κροτονιάτες προέβλεψαν ένα λαμπρό μέλλον για αυτόν.

Όταν ο Μίλων ενηλικιώθηκε, έφτασε στην Ολυμπία με έναν ταύρο! Ενώ τα άλλα αγωνίσματα βρίσκονταν σε εξέλιξη στο στάδιο της Ολυμπίας, ο Μίλων εμφανίστηκε με το ταύρο του στην είσοδο (τα παλαιστικά αγωνίσματα διεξάγονταν μόνο την τρίτη ημέρα). Σήκωσε το ζώο, το έβαλε γύρω από το λαιμό του και το κουβάλησε, διασχίζοντας κατά μήκος το στάδιο ως το βωμό του Δία, όπου και θυσίασε το καημένο το ζωντανό για χάρη του κυρίαρχου Θεού. Σκότωσε τον ταύρο με ένα μόνο χτύπημα της γροθιάς του. Σαν δεύτερο μέρος της διαδικασίας της θυσίας, έφαγε μόνος του όλη τη χρήσιμη σάρκα του ταύρου καθισμένος στην πέτρα του πεζοδρομίου και παρακολουθώντας την μάχη των αθλητών στην αρένα (Υπολογίζεται ότι ο Μίλων έτρωγε 9 κιλά κρέας, την ίδια ποσότητα σε ψωμί και έπινε 10 λίτρα κρασί κάθε μέρα). Μετά από αυτό, κέρδισε το κλαδί της ελιάς, εκείνη τη χρονιά στους αγώνες των ανδρών. Κέρδισε τους Ολυμπιακούς Αγώνες πέντε συνεχόμενες φορές; Συνολικά ήταν πρωταθλητής έξι φορές στους ανδρικούς αγώνες (τα έτη 536/532/528/524/520/516 πΧ).

Μίλων - Ο μεγαλύτερος παλαιστής όλων των εποχών!Ωστόσο η τελευταία του απόπειρα απέτυχε. Ο νέος Τιμασίθεος, ένας συμπατριώτης του Κροτονιάτης αθλητής τον κέρδισε: διαρκώς κινούνταν μη αφήνοντάς τον να πραγματοποιήσει καμία λαβή και στο τέλος τον κούρασε τόσο, που ο φημισμένος πρωταθλητής αναγκάστηκε να υποχωρήσει από τον αγώνα. Στους άλλους μεγάλους Πανελλήνιους αγώνες, ο Μίλων επίσης κατέκτησε επιτυχίες. Οι νίκες του περιλαμβάνουν έξι θριάμβους στα Πύθια, (στους Δελφούς) εννέα στη Νεμέα και δέκα στα Ίσθμια (στα τελευταία νίκησε και ο φιλόσοφος Πλάτων περισσότερο από έναν αιώνα αργότερα).

Μολονότι ο Μίλων νικήθηκε μια φορά στην Ολυμπία, στην πραγματικότητα συνάντησε κάποιον άνθρωπο που ήταν πραγματικά δυνατότερος από αυτόν σε μια άλλη περίσταση. Ήταν ο Τίτορμος από την Μυζία (σημερινή ορεινή Αιτωλία), ο βοσκός με την τεράστια δύναμη. Ο Μίλων έχασε από αυτόν σε μια ιδιόμορφη μονομαχία. Μετά την ήττα είπε: "Ω! Δία μας έδωσες έναν νέο Ηρακλή!".

Τον ίδιο καιρό με το Μίλωνα, ο Πυθαγόρας, ο μεγάλος φιλόσοφος ζούσε επίσης στον Κρότωνα. Άφησε το σπίτι του στη Σάμο, όταν ένας τύραννος ανέβηκε στην εξουσία εκεί. Ο Μίλων ανήκε στους εξέχοντες μαθητές και ακολούθους του. Ανήκε δηλαδή στον επονομαζόμενο "κύκλο του Πυθαγόρα". Οι πυθαγόρειοι ήταν είδος θρησκευτικής και επιστημονικής ομάδας ταυτόχρονα. Θεωρούσαν ότι οι αριθμοί ήταν η θεμέλια λίθος όλων των πραγμάτων. Πίστευαν στην αρμονία η οποία επηρεάζει τα πάντα και στην ισορροπία που εκδηλώνεται με τους αριθμούς. Φρονούσαν ότι οι μαθηματικές αρχές είναι καθολικές και εμπεριέχονται σε όλα τα πράγματα, άρα τίποτα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τους αριθμούς. Οι πυθαγόρειοι, που ήταν γοητευμένοι από το μυστήριο των αριθμών και της αρμονίας πρέπει να είδαν τον Μίλωνα σαν ένα ζωντανό παράδειγμα ο οποίος ενσάρκωνε την αρμονία τόσο στο μυαλό όσο και στο σώμα. Πρέπει να είχε υπάρξει πολύ κοντινός φίλος του Πυθαγόρα καθώς γνωρίζουμε ότι ο δάσκαλος πέθανε στο σπίτι του Μίλωνα.

Ωστόσο δεν πρέπει να θεωρήσουμε ότι ο Πυθαγόρας και οι ακόλουθοί του, συμπεριλαμβανομένου και του Μίλωνα, ήταν απλώς εκκεντρικοί μαθηματικοί. Οι δραστηριότητές τους στην πραγματικότητα ήταν η αυγή για το ξεκίνημα της δυτικής φιλοσοφίας. Ένας από τους μεγαλύτερους φιλόσοφους του 20ου αιώνα ο Bertrand Russell έγραψε για τον Πυθαγόρα: "... Δεν γνωρίζω κανένα άλλο άνθρωπο που μπορεί να έχει ασκήσει τόση επίδραση όπως αυτός, στον τομέα της σκέψης. Η όλη σύλληψη της ιδέας ενός αιώνιου κόσμου, που αποκαλύπτεται στην διάνοια αλλά όχι στις αισθήσεις προέρχεται από αυτόν. Χωρίς αυτόν, οι Χριστιανοί δε θα μπορούσαν να έχουν σκεφτεί τον Χριστό ως Παγκόσμιο. Χωρίς αυτόν, οι θεολόγοι δεν θα είχαν αναζητήσει λογικές αποδείξεις για τον Θεό και τη αθανασία. Αλλά μέσα σε αυτόν (στις δικές του διδαχές δηλαδή), όλα αυτά είναι ακόμα σιωπηρά. Το πως θα έρθουν στην επιφάνεια, θα φανεί αργότερα στην ιστορία της δυτικής φιλοσοφίας ...".

Μίλων - Ο μεγαλύτερος παλαιστής όλων των εποχών!Έχουμε ήδη αναφερθεί, στο ότι ο Κρότων ήταν επίσης ξακουστός για τους γιατρούς του. Ένας από τους καλύτερους γιατρούς της εποχής του ήταν ο Δημοσίδης από τον Κρότωνα, ο οποίος δεν δούλευε για κανέναν άλλον, εκτός από τον βασιλιά της Περσίας Δαρείο, (που νικήθηκε από τους Έλληνες στον Μαραθώνα). Ο Ηρόδοτος, ο πατέρας της ιστορίας, κατέγραψε ότι όταν ο Πέρσης βασιλιάς Δαρείος (ο "βασιλιάς των βασιλιάδων" όπως τον αποκαλούσαν) ηγήθηκε στον πόλεμο εναντίον των Ελλήνων, ο Δημοσίδης απέδρασε από το στρατόπεδό του, αφήνοντας πίσω του την πολυτελή ζωή και επέστρεψε στην πατρίδα του τον Κρότωνα. Μισώντας τον για την προδοτική του μεταπήδηση, ο Δαρείος ήθελε να τον φέρει πίσω για να τον τιμωρήσει αλλά άλλαξε γνώμη και δεν το έκανε, μόνο όταν έμαθε ότι ο Δημοσίδης του έστειλε μήνυμα ότι επρόκειτο να παντρευτεί την κόρη του μεγάλου Μίλωνα. Όπως το έθεσε ο Ηρόδοτος, "... ο Δαρείος θεωρούσε το όνομα του Μίλωνα του παλαιστή μεγάλη τιμή ...". Από το απλό γεγονός του ιδιόρρυθμου αυτού γάμου, προήλθε το ότι απέκτησε μεγάλη υπόληψη στα μάτια των συμπολιτών του και αυτό άλλαξε την αρχική πεποίθηση του Πέρση βασιλιά.

Αυτή η διήγηση του Ηρόδοτου, προφανώς αποκαλύπτει ότι ο Μίλων έχαιρε ιδιαίτερης εκτίμησης σε ολόκληρο το εύρος του τότε αρχαίου κόσμου. Στη δύση της ζωής του, εξελέγη αρχηγός του στρατού στην γενέτειρα πόλη του και υπέστη μια συντριπτική ήττα από τη κοντινή πόλη Σύβαρις. Ήταν όμως πάντα, στην πρώτη γραμμή στις μάχες. Ως εκ τούτου συμπεραίνουμε πως ο μεγαλύτερος παλαιστής των αρχαίων χρόνων συνεχώς προσπαθούσε να επιβεβαιώνει τον εαυτό του ως ικανό να καταφέρνει άθλους. Όχι μόνο στη σφαίρα του αθλητισμού αλλά και στην ζωή του ως πολίτης. Ίσως αυτή είναι η αιτία που το όνομά του πάντα αναφερόταν με το μεγαλύτερο σεβασμό όχι μόνο στην πατρίδα του αλλά και στην αυλή του βασιλιά της αντίπαλης αυτοκρατορίας.

Πέθανε με έναν ιδιόμορφο θάνατο, ίδιο με την ιδιόμορφη ζωή του. Στην πραγματικότητα η ακατανίκητη επιθυμία του για άθλους προκάλεσε το θάνατό του. Όπως ο μύθος περιγράφει, καθώς περιπλανούνταν στο κοντινό δάσος, είδε έναν κορμό δέντρου που μόλις είχε κοπεί και βάζοντας σφήνες μέσα του ξεκίνησε να το ανοίγει. Προσπάθησε να σκίσει το κομμένο δέντρο στα δύο αλλά όταν κουράστηκε, οι σφήνες πετάχτηκαν έξω και το δέντρο κατέρρευσε πάνω στο χέρι του παγιδεύοντάς τον (το χέρι του παγιδεύτηκε). Αδυνατώντας να ελευθερώσει τον εαυτό του, φαγώθηκε από τα άγρια θηρία, κατά τη διάρκεια της νύχτας. Πιθανών από λύκους, ο πληθυσμός των οποίων ήταν αυξημένος στην περιοχή. Οι θεοί ίσως ήθελαν να δώσουν τέλος στη ζωή του με αυτόν τον τρόπο, μόνο και μόνο για το ότι ένας άνθρωπος δεν θα ήταν ποτέ σε θέση να τον σκοτώσει. Οι ασυνήθιστες συνθήκες του θανάτου του, η μεγαλειώδης ζωή του και το τραγικό τέλος του, ανέπνευσαν πολλούς καλλιτέχνες ανά τους αιώνες.

Ανάμεσα στους παλαιστές, ο Μίλων το πρώτο και βασικό ορόσημο. Όπως ακριβώς ήταν και ο Όμηρος για τη λογοτεχνία: δηλαδή "ο αρχαιότερος και ο επιφανέστερος"!

(Μετάφραση από το περιοδικό: FILA News, International Federation Of Associated Wrestling Styles που αφορά ομιλία του τέως μέλους του ΔΣ της FILA, Θ. Χαμάκου, βασισμένη σε αποσπάσματα από τον Παυσανία και τον Πίνδαρο.)

Υπόμνημα:

Τίτορμος ο Αιτωλός: Στα Αιτωλικά βουνά δίπλα στον ποταμό Εύηνο, ζούσε ο βοσκός Τίτορμος. Η δύναμή του ήταν πανελλήνια γνωστή. Δεν εγκατέλειπε όμως το μέρος που γεννήθηκε και φυσικά δεν συμμετείχε στους αγώνες που γίνονταν. Αναγκάστηκε να τον επισκεφτεί ο πέντε φορές Ολυμπιονίκης Μίλωνας Κροτωνιάτης, επειδή οι φίλαθλοι φώναζαν μετά από κάθε νίκη του σε αγώνες ότι αν ήταν εδώ ο Τίτορμος, δεν θα ήσουν εσύ ο νικητής. Στην συνάντηση λοιπόν που είχαν οι δυο δυνατοί άντρες εκείνης της εποχής, ο Τίτορμος για να δείξει την δύναμή του στον Μίλωνα πήδηξε μέσα στο ποτάμι σηκώνοντας έναν βράχο και τον πέταξε αρκετά μέτρα μακριά. Το ίδιο προσπάθησε να κάνει και ο Μίλωνας, αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφερε. (Βαγενάς Θ. - 1968) Παραδέχθηκε την ανωτερότητα του Τίτορμου αναφέροντας στη φράση του την έκφραση: "... ούτος άλλος Ηρακλής! ...", η οποία πέρασε ως το σύγχρονο λόγο και μαζί με τη μορφή του Αιτωλού γίγαντα, κοσμεί σήμερα, το λάβαρο του αθλητικού σωματείου του Παναιτωλικού

ΠΗΓΗ: Palema.gr