Η Mary Bateman μπορεί δίκαια να διεκδικήσει τον τίτλο της «τελευταίας μάγισσας του πολιτισμένου κόσμου».

Το πατρικό της όνομα ήταν Harker και γεννήθηκε το 1768 στο Asenby του North Yorkshire της Αγγλίας. Η οικογένειά της δεν είχε καμμία σχέση με τη μαγεία. Οι γονείς της, φτωχοί αγρότες, ήταν εντιμότατοι και αξιοσέβαστοι άνθρωποι.

Από τα πρώτα χρόνια της ζωής της, η Mary παρουσίασε έναν τρομερό και συνάμα ανήθικο χαρακτήρα. Όταν έγινε εικοσιτεσσάρων ετών, παντρεύτηκε τον John Bateman, ο οποίος έπειτα από λίγο καιρό τρόμαξε τόσο με το ηθικό ποιόν της γυναίκας του, ώστε τρεις μήνες αργότερα την εγκατέλειψε και κατετάγη στον στρατό.

Τότε, η Mary έφυγε από την γεννέτειρά της κι εγκαταστάθηκε στο Leeds, όπου άρχισε να κερδίζει το ψωμί της λέγοντας την τύχη. Παρουσιαζόταν ως γλυκομίλητη, με συμπαθητικό εμφάνιση και δεν άργησε ν’ αποκτήσει μεγάλη πελατεία, στην οποία άρχισε να προμηθεύει φυλαχτά και ξόρκια.

Μία μέρα, την επισκέφθηκε κάποια κυρία Stead, προκειμένου να μάθει την τύχη της. Η Bateman της είπε πως ο σύζυγός της, που τότε έλειπε σε ταξίδι, της ήταν άπιστος. Η εύπιστη γυναίκα τη ρώτησε πώς θα μπορούσε να τον ξανακερδίσει.

Η Mary της υποσχέθηκε να τη βοηθήσει και όρισε την αμοιβή της. Η κυρία Stead πούλησε τα περισσότερα από τα έπιπλά της, για να την πληρώσει, μιας και θεώρησε ότι άξιζε τον κόπο μία τέτοια θυσία. ‘Οταν ο άντρας της γύρισε στο σπίτι, ήταν πιστός όπως πάντα.

Αλλά λίγο αργότερα, ίσως γιατί ο κύριος Stead δεν έβρισκε καρέκλα να καθίσει στο σπίτι του, αποφάσισε να καταταγεί στον στρατό. Η Mary επισκέφθηκε τη γυναίκα του και τη βεβαίωσε ότι μπορούσε να γητέψει τους αξιωματικούς του, ώστε να τον προβιβάσουν. Η κυρία Stead πούλησε και τα υπόλοιπα έπιπλά της.

Όταν πέρασε αρκετός καιρός, ο στρατιώτης Stead προβιβάστηκε σε δεκανέα. Κατάπληκτη από τις ικανότητες της Mary, η κυρία Stead δε δίστασε να πιστέψει τις προφητείες της μάγισσας, που την ειδοποίησε ότι η κόρη της θα γεννούσε ένα παράνομο παιδί και θα αυτοκτονούσε. Έπρεπε να ληφθούν σοβαρά μέτρα, ώστε να προληφθεί η καταστροφή.

Τα μέτρα αυτά φυσικά περιελάμβαναν ένα σεβαστό χρηματικό ποσό, που θα καταβαλλόταν στην Bateman, η οποία θα προμήθευε στην νεαρή Stead ένα ασημένιο φυλαχτό.

Και πάλι η κυρία Stead είχε την ευκαιρία να θαυμάσει τις ικανότητες της μάγισσας, γιατί όχι μόνο η κόρη της διέφυγε τον τρομερό κίνδυνο, αλλά όταν πέρασε η κρίσιμη περίοδος και έβγαλε το φυλαχτό, βρέθηκε ότι το ασήμι, «απορροφώντας» την κατάρα, είχε μετατραπεί σε κασσίτερο.

Όταν μία συγγενής της κυρίας Stead εγκαταλείφθηκε από τον εραστή της, η απλοϊκή γυναίκα έσπευσε πάλι στην «προστάτιδά» της. Η Mary έκανε πάλι το «θαύμα» της. Έδωσε στη νέα μία σκόνη, που την έριξε τόσο βαριά άρρωστη, ώστε ο εραστής της την λυπήθηκε και γύρισε στην αγκαλιά της. Το γεγονός ότι η νέα πέθανε λίγες ώρες αργότερα, δεν έκανε καμιά εντύπωση στους εύπιστους θαυμαστές της Bateman.

Με αυτά τα μέσα, η Mary Bateman κέρδισε, όχι μόνο σημαντική περιουσία, αλλά και μεγάλη φήμη μάγισσας. Αν είχε σταματήσει σ’ αυτό το σημείο, ίσως κανείς δεν θα την υποπτευόταν ποτέ. Αλλά, όταν συνάντησε ένα μεγαλύτερο «κορόιδο» από την κυρία Stead, αποχαλινώθηκε τελείως.

Το νέο θύμα ήταν ο William Perigo, που ζούσε με τη γυναίκα του στο Bramley, κοντά στο Leeds. Ο William ήταν το ίδιο εύπιστος όσο και η γυναίκα του, η οποία υπέφερε από μία καρδιακή πάθηση. Έτσι, ο William εμπιστεύθηκε τη σύζυγό του στα χέρια της Bateman.

Η Mary άρχισε τη συστηματική απομύζηση. Σε σύντομο χρονικό διάστημα, τους είχε αποσπάσει 70 χρυσές γκινέες, για να τους δώσει διάφορα μαγικά φίλτρα. Τους ζητούσε επίσης να αγοράσουν διάφορα αντικείμενα, που θα βοηθούσαν να λυθούν τα μάγια.

«Θα με υποχρεώνατε αν μου αγοράσετε ένα κρεβάτι και στρώμα και μία κουβέρτα με δύο σεντόνια και μία μαξιλαροθήκη. Τρεις νύχτες κοιμάμαι στο πάτωμα, γιατί η θέση των πλανητών είναι απειλητική για την υγεία της συζύγου σας και μου απαγορεύει να κοιμηθώ στο δικό μου κρεβάτι», έγραφε η Bateman στον αφελή Perigo.

Ο κύριος Perigo έβγαλε από το πουγκί του άλλες 16 γκινέες και αγόρασε ότι του ζητούσε η μάγισσα. Αλλά, εν τω μεταξύ, είχε αρχίσει να ανησυχεί κάπως, γιατί ενώ οι οικονομίες του εξανεμίζονταν, η υγεία της γυναίκας του δεν είχε καλυτερεύσει. Έτσι, όταν η Mary του ζήτησε και άλλα χρήματα, της έγραψε μία ευγενική, αλλά αρνητική επιστολή. Η Bateman κατάλαβε τότε ότι ή έπρεπε να παραδεχτεί την ήττα της, ή να λάβει δραστικά μέτρα.

Αποφάσισε να μην υποχωρήσει και έτσι έγραψε στο ζεύγος Perigo, πληροφορώντας τους ότι οι Μοίρες την είχαν ειδοποιήσει πως μία σοβαρή ασθένεια θα έπληττε και τους δύο. Αν ήθελαν να αποφύγουν τον θάνατο, έπρεπε να την επισκεφθούν και να πάρουν επτά πακέτα με μία λευκή σκόνη. Το περιεχόμενο των έξι πακέτων έπρεπε να το αναμείξουν με πουτίγκα και να το φάνε σε έξι διαδοχικές ημέρες. Το έβδομο πακέτο έπρεπε να το αδειάσουν σε ένα δοχείο με μέλι και να το φυλάξουν για ώρα ανάγκης.

Ο κύριος Perigo πήγε και πήρε τα πακέτα και η γυναίκα του έφτιαξε τις πουτίγκες. Οι πέντε πρώτες είχαν κανονική γεύση, αλλά η έκτη ήταν τόσο απαίσια, που ο κύριος Perigo έφαγε μόνο δύο μπουκιές. Η γυναίκα του ήταν περισσότερο πεισματάρα. Έφαγε και το μερίδιο του συζύγου της. Εκείνη τη νύχτα αρρώστησαν και οι δύο βαριά.

«Το μέλι, γρήγορα φέρε το μέλι», μόλις κατόρθωσε να ψελλίσει μέσα στο ψυχομαχητό της η κυρία Perigo. Ο άντρας της, ο οποίος είχε αρχίσει να χάνει την εμπιστοσύνη του στη μάγισσα, αρνήθηκε να το αγγίξει. Η κυρία Perigo, όμως, εύπιστη μέχρι τέλους, σύρθηκε και άνοιξε το δοχείο μόνη της και κατάπιε το περιεχόμενό του. Ήταν το τελευταίο πράγμα που έκανε στη ζωή της. Σε λίγα λεπτά ήταν νεκρή.

Ο William Perigo άρχισε να σκέφτεται πως η Mary Bateman μπορούσε να τους είχε φερθεί καλύτερα. Της έγραψε ένα γράμμα και της εξέθεσε τα παράπονά του. Η Bateman του απάντησε οργισμένη πως η κυρία Perigo δεν έπρεπε να αγγίξει το μέλι. Αυτό προοριζόταν για άλλου είδους κατάστασης ανάγκης. Κάνοντας του κεφαλιού της, είχε ξυπνήσει την οργή των πνευμάτων.

Η απάντηση καθησύχασε τον απλοϊκό κύριο Perigo. Τουλάχιστον για τον πρώτο καιρό. Αλλά πέντε μήνες αργότερα, ήταν ένας από εκείνους τους ανθρώπους που χαρακτηρίζονται ως βραδύνοες, σκέφτηκε κάτι εκπληκτικό. Μήπως η Mary Bateman ήταν τσαρλατάνος;

Τρομοκρατημένος, έτρεξε στο κρεβάτι της μακαρίτισσας της γυναίκας του και άνοιξε κάτι μεταξωτά σακούλια, που τους είχε δώσει η μάγισσα την εποχή της θεραπείας, βεβαιώνοντάς τους πως είχαν μέσα τα χρήματα που της έδιναν. Φυσικά η εντολή της Bateman ήταν να μην ανοιχθούν προτού περάσει πολύς καιρός, αλλά ο κύριος Perigo δε μπορούσε να συγκρατηθεί. Ξέσκισε τα σακκούλια και είδε ότι το χρυσάφι του είχε μεταβληθεί σε παλιοσίδερα.

Έτρεξε στην αστυνομία. Σε λίγο η Mary Bateman συνελήφθη. Η ανάκριση αποκάλυψε ότι η σκόνη που είχε ετοιμάσει για τις πουτίγκες και το μέλι ήταν ένα δραστικότατο δηλητήριο.

Έπειτα από σύντομη δίκη, η Mary Bateman καταδικάστηκε σε θάνατο. Απαγχονίστηκε στις 20 Μαρτίου του 1809. Η σορός της εκτέθηκε στο κοινό με εισιτήριο 3 πέννες για μία ματιά. Οι τριάντα λίρες που συγκεντρώθηκαν υπέρ του τοπικού νοσοκομείου, ήταν το μόνο καλό που έκανε αν όχι στη ζωή της, τουλάχιστον με τον θάνατό της.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΕΜΠΡΟΣ», στις 04/10/1958…