Γράφει ο Ιωάννης Αμπατζόγλου

Τις τελευταίες ώρες γινόμαστε μάρτυρες μιας συστηματικής τρομοκράτησης των μαθητών στην περιοχή της Δράμας, προκειμένου να μην υπάρξουν καταλήψεις σχολείων για το θέμα της Μακεδονίας.

Το καθεστώς των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εφαρμόζει πρακτικές Κόκκινου Φασισμού και καταπιέζει τα ελληνόπουλα στερώντας σε αυτά την ελευθερία της έκφρασης και μάλιστα για ένα εθνικό θέμα, για ένα θέμα που αποτελεί κομμάτι της ψυχής του κάθε Έλληνα, της κάθε Ελληνίδας.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με καταγγελίες μαθητών Γυμνασίου από τον Άγιο Αθανάσιο Δράμας, κατά τη διάρκεια κατάληψης του σχολείου από τους μαθητές, εισήλθαν σε αυτό αστυνομικοί με πολιτικά αφού πρώτα έκοψαν με “κόφτες” τις αλυσίδες που είχαν τοποθετήσει οι μαθητές στην πόρτα του σχολείου. Εκεί, προσπάθησαν να βγάλουν τους μαθητές εκτός σχολείου, συλλαμβάνοντας μάλιστα έναν 15χρονο μαθητή τον οποίον οδήγησαν μέσα στο περιπολικό. Κράτησαν αυτόν τον μαθητή για μισή ώρα στο περιπολικό λέγοντάς του ότι θα τον οδηγήσουν στα κρατητήρια με χειροπέδες αν ξαναεπιχειρήσουν να κάνουν κατάληψη. Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, τα παιδιά προτίθενται να καταγγείλουν δημόσια το περιστατικό την ερχόμενη Δευτέρα.

Ωραία συμπεριφορά κύριοι της κυβερνήσεως. Ενώ πριν πάρει την εξουσία ο κ. Τσίπρας, προέτρεπε τους πολίτες να προβούν σε καταλήψεις δημόσιων κτιρίων και μάλιστα δεν δίσταζε να χαρακτηρίζει φασίστες αυτούς που τολμούσαν να τρομοκρατούν μαθητές, τώρα όχι μόνον τρομοκρατεί τους Έλληνες μαθητές, αλλά τους συλλαμβάνει δημιουργώντας τους ψυχολογικά τραύματα. Με αυτό τον τρόπο προσπαθεί να τους υποτάξει, να τους διασύρει και να τους εξευτελίσει!

Μάλλον οι κυβερνώντες του καθεστώτος αυτού δεν γνωρίζουν καλά τον Έλληνα. Θα προσπαθήσω να τους τον περιγράψω εν συντομία, ώστε να μην προκαλούν την τύχη τους αυτοί οι ελεεινοί προσωρινοί διαχειριστές της χώρας μας.

Ο Έλληνας λοιπόν μπορεί να άγεται και να φέρεται με μη γραμμικό και μη κανονικό τρόπο, επιτρέποντας αρκετές φορές να τον εκμεταλλεύονται, είναι όμως ταυτόχρονα πολύ αντιδραστικός και δύστροπος, πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα αποφασισμένος όχι απλά να συγκρουστεί, αλλά να το φτάσει ακόμα και μέχρι τα άκρα, όταν βλέπει ότι του στερούν την ελευθερία, όταν βλέπει ότι του συμπεριφέρονται με αντιδημοκρατικό και φασιστικό τρόπο.

Φυσικά αυτές οι μεθοδεύσεις δεν θα κάμψουν τους μαθητές μας που έχουν ξεσηκωθεί για το εθνικό μας θέμα και θα γίνουν χείμαρρος που θα διαλύσει κάθε βρωμιά, κάθε ανθελληνική συμπεριφορά και κάθε φασιστική πρακτική. Σε αυτούς του μαθητές θεωρώ ότι ταιριάζουν τα λόγια του Ίωνα Δραγούμη όταν αναφερόμενος στον Παύλο Μελά, στο βιβλίο του «Μαρτύρων και Ηρώων Αίμα», έγραφε:

«Ο Παύλος Μελάς σκοτώθηκε στη Στάτιστα της Μακεδονίας ένα βράδυ το φθινόπορο του 1904. Και οι Έλληνες ξύπνησαν. Γιατί ξύπνησαν τώρα μόνο; Επειδή είναι τυφλοί οι άνθρωποι και οι περισσότεροι γεννήθηκαν για να είναι και μικροί. Σπίθες κοντές είναι οι στιγμές που ξυπνούν και νοιώθουν τη μετριότητα που βαρύνει επάνω τους… Τέτοια μιά σπίθα τους άναψε ο Παύλος Μελάς. Όσοι συνηθίζουν να συλλογίζονται, ας στοχασθούν πόσο μεγαλύτερος από τους άλλους Έλληνες έπρεπε να είναι ο Παύλος Μελάς για να καταφέρει να τους ανάψει… Σε σας στρέφομαι, παιδιά του Ελληνισμού, αγαπημένα Ελληνόπουλα, και σας εξορκίζω – αν έχετε να ξοδέψετε ενέργεια ας είναι και μέτρια, αν έχετε να κάψετε τίποτε περισσότερο από σπίθες απλές ενθουσιασμού – μη λησμονείτε ποτέ το θάνατο του Παλληκαριού, αλλά προπάντων μη λησμονείτε τη ζωή του, τον ενθουσιασμό του δηλαδή και τη δύναμη και την τόλμη, μη λησμονείτε και την ιδέα που για εκείνη δούλεψε και υπέφερε, ούτε την πανώρια χώρα όπου εσκοτώθη, γιατί και η ιδέα εκείνη και η χώρα θέλουν πολλούς ακόμα Ήρωες. Να ξέρετε πως αν τρέξουμε να σώσουμε τη Μακεδονία, η Μακεδονία θα μας σώσει… Αν τρέξουμε να σώσουμε τη Μακεδονία, εμείς θα σωθούμε».

Τα παιδιά αυτά λοιπόν, οι Έλληνες μαθητές που ξεσηκώνονται μέρα με τη μέρα, με πορείες και καταλήψεις των σχολείων τους, για το μεγάλο εθνικό θέμα της Μακεδονίας, είναι αυτά τα «παιδιά του Ελληνισμού» τα «αγαπημένα Ελληνόπουλα»που αναφέρει ο Ίωνας Δραγούμης και τα εξορκίζει να κατευθύνουν τις σπίθες τους, να ξοδέψουν την ενέργειά τους εκεί όπου την ξόδεψε ο Παύλος Μελάς, το Παλληκάρι μας.
Οι μαθητές αυτοί αποδεικνύουν μέρα με τη μέρα ότι τίθενται στη διάθεση της ελληνικής ιστορίας και δεν θα διστάσουν να αποτελέσουν τους Ήρωες στους οποίους επίσης αναφέρεται ο Ίωνας Δραγούμης «γιατί και η ιδέα εκείνη και η χώρα θέλουν πολλούς ακόμα Ήρωες».

Τέλος, οφείλω να ομολογήσω ότι συγκινούμαι όταν ακούω από τους μαθητές αυτούς να φωνάζουν το σύνθημα: «ΓΕΡΑ-ΓΕΡΑ ΣΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΤΟΥ ΜΕΛΑ».