Όλοι μας είχαμε σαν παιδιά τα αγαπημένα φαγητά αλλά και αυτά που δεν πλησιάζαμε ποτέ. Είτε λόγω γεύσης, είτε λογω μυρωδιάς ή ακόμα και λόγω εμφάνισης. Κανείς όμως δεν μπορούσε να αντισταθεί σε ένα σακουλάκι λαχταριστά σνακ. Εκεί όλα τα παιδιά και όχι μόνο είμαστε ενωμένοι.
Συνήθως μπουκώναμε το στόμα με μία χούφτα από αυτά, οι πιο ανυπόμονοι, και τα αφήναμε να λιώνουν. Άλλοι τα προτιμούσαμε τραγανά να κάνουν κρατς κρατς σε κάθε μπουκιά.
Τα χέρια μονίμως λερωμένα από τα σνακ, έπρεπε να τα γλείψεις για να πάρεις και την τελευταία γεύση, ειδικά όσων σνακ είχαν θρυμματιστεί στο κάτω μέρος της σακούλας. Η σακούλα δεν πετιόταν ποτέ αν δεν είχε αδειάσει τελείως.
Διαβάστε τη συνέχεια στο
