Αγκόλα, 1920. Ένας άνδρας με επιβλητική εμφάνιση, δύο μέτρα ύψος, γεμάτος τατουάζ και ψυχρά γκρίζα μάτια φτάνει στην περιοχή με ένα πλοίο που το είχε σκάσει για να κάνει εμπόριο.

Μόλις έφτασε στον Κόλπο του Λομπίτο προσέλαβε έξι ντόπιους οδηγούς στο κυνήγι κροκοδείλου να του κάνουν μια περιήγηση. Στο μυαλό του όμως, αυτοί ήταν τα θηράματα. Μόλις το κανό τους έφτασε στην άκρη του ποταμού τους πυροβόλησε όλους και έριξε τα άψυχα κορμιά τους στους κροκόδειλους.

Αυτό ήταν μόνο ένα από τα πολλά εγκλήματα που διέπραξε, μεταξύ των οποίων 21 φόνοι και αναρίθμητοι βιασμοί ανδρών και αγοριών που ομολόγησε.

Ο Πάνζραμ ήταν κυνικά ειλικρινής στις ομολογίες του. Στην αυτοβιογραφία που έγραψε στο κελί του ανέφερε: «Δεν έχω την παραμικρή ανάγκη συγγνώμης για όλα αυτά που έκανα. Μισώ το σύνολο της κολασμένης ανθρώπινης φυλής συμπεριλαμβανομένου του εαυτού μου.»

Οι ειδικοί που μελέτησαν την περίπτωσή του επιβεβαίωσαν αυτή τη σκληρότητα και την απέδωσαν στα βιώματα της παιδικής του ηλικίας. Είχε γεννηθεί το 1891 σε μια φτωχή αγροτική οικογένεια στη Μινεσότα από γονείς Πρώσους μετανάστες και ο πατέρας του τους εγκατέλειψε όταν ο Καρλ ήταν 8 ετών.

Άρχισε τις μικροκλοπές και κατέληξε σε ένα αναμορφωτήριο που λεγόταν «Red Wing» και φιλοξενούσε ατίθασα παιδιά και εφήβους. Εκεί μυήθηκε ουσιαστικά στον σαδισμό γιατί η πρακτική του σχολείου ήταν οι σκληρές τιμωρίες με ξυλοδαρμούς και βιασμούς που τον έκαναν κυνικό.

«Στο μυαλό του Καρλ αυτός ο κόσμος ήταν άθλιος και ο δικός του ρόλος ήταν να του σπείρει τον όλεθρο», υποστηρίζουν κορυφαίοι εγκληματολόγοι. Αφού κακοποιήθηκε αμέτρητες φορές, άρχισε να υποδύεται τον ήσυχο νέο ώστε να εξασφαλίσει καλύτερες συνθήκες διαβίωσης.

Δεν ξεχνούσε όμως, όπως μαρτυρά μια φράση από τα κείμενά του στην οποία αναφέρεται σε εκείνη την περίοδο: Έγραψε: «είχα διδαχτεί από τους χριστιανούς την υποκρισία. Είχα μάθει περισσότερα για τα ψέματα, τις κλοπές, το μίσος, τους σκοτωμούς. Είχα μάθει πως το πέος ενός μικρού αγοριού μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για άλλα πράγματα, εκτός από την ούρηση. Είχα μάθει πως ο πρωκτός έχει και άλλες χρήσεις».

Αφού αποφοίτησε, περιφερόταν και κοιμόταν χρόνια σε εμπορευματικές αμαξοστοιχίες. Κατά τη διάρκεια μιας διαδρομής υπέστη ομαδικό βιασμό από τα μέλη μιας συμμορίας. Το περιστατικό αυτό, έγραφε ο ίδιος, τον έκανε ένα πιο θλιμμένο και άρρωστο αγόρι, αλλά και σοφότερο!

Το 1915 ταξίδεψε στο Αϊντάχο, την Καλιφόρνια και άλλες πολιτείες κατά μήκος του ποταμού Κολούμπια. Έκαψε σπίτια, έκανε κλοπές και βίασε αμέτρητους νεαρούς άνδρες και αγόρια. Συνελήφθη για διάρρηξη και καταδικάστηκε σε επτά χρόνια φυλάκιση στο Όρεγκον.

Για να τιμωρήσουν την ανυποταξία του, οι φύλακες τον κρέμασαν για ώρες από τα δοκάρια για ώρες και τον γύριζαν με ένα λάστιχο, ενώ τον άφησαν εβδομάδες στην απομόνωση να τρέφεται με κατσαρίδες.

Στις φυλακές συστηματικά κακοποιούσε σεξουαλικά άλλους κρατούμενους . Η σωματική του διάπλαση δεν άφηνε πολλά περιθώρια άμυνας. Έγραψε ο ίδιος: «άρχιζα το πρωί, συνέχιζα εντατικά όλη μέρα και, πολλές φορές και τη μισή νύχτα».

Το 1918 απέδρασε και λίγο καιρό μετά έκανε τον πρώτο του φόνο. Βρισκόταν στη Νέα Υόρκη, όπου είχε προσλάβει ναυτικούς να εργαστούν σε ένα σκάφος το οποίο είχε αγοράσει με λεφτά από τις ληστείες. Τους μέθυσε με αλκοόλ και μόλις οι δέκα άτυχοι άνδρες αποκοιμήθηκαν τους εκτέλεσε όλους.

Στη συνέχεια απέπλευσε για την Αγκόλα όπου βίασε και δολοφόνησε ένα αγόρι. Μετά εκτέλεσε εν ψυχρώ τους έξι οδηγούς στο κυνήγι κροκοδείλου. Μετά από ένα χρόνο, κρύφτηκε σε πλοίο από τη Λισαβόνα όπου διαπίστωσε ότι η αστυνομία τον αναζητούσε γιατί γνώριζε τα εγκλήματά του στην Αφρική. Κατάφερε τελικά να το σκάσει με ένα πλοίο και να επιστρέψει στις ΗΠΑ.

Το 1928 ο Panzram συνελήφθη εκ νέου για σειρά διαρρήξεων και φυλακίστηκε στην Ουάσιγκτον. Προσπάθησε να αποδράσει αλλά τον αντιλήφθηκε ένας φρουρός. Οι δεσμοφύλακες του πέρασαν χειροπέδες και τον ξυλοκόπησαν μέχρι αναισθησίας.

Ένας από αυτούς, ο 26χρονος Χένρυ Λέσερ, τον λυπήθηκε και του έδωσε ένα δολάριο για να αγοράσει τροφή και τσιγάρα. «Ποτέ άλλοτε κανείς δεν του είχε δείξει καλοσύνη», υποστηρίζει ο σκηνοθέτης John Borowski, που έχει γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ για τον Πάνζραμ με τίτλο: «Carl Panzram: The Spirit of Hatred and Vengeance» (Καρλ Πάνζραμ. «Το πνεύμα του μίσους και της εκδίκησης»).

Με τον καιρό, ο Πάνζραμ ανέπτυξε φιλικές σχέσεις με τον δεσμοφύλακα, ο οποίος του έδινε κάθε μέρα χαρτί και μολύβι και τον έπεισε να γράψει την αυτοβιογραφία του.

To εξώφυλλο του «Killer» αφιερωμένο στον Πάνζραμ Ο Πάνζραμ καταδικάστηκε σε 25 χρόνια κάθειρξη στις φυλακές του Κάνσας. Εκεί συνέθλιψε το κρανίο του υπεύθυνου των πλυντηρίων, Robert Warnke κι έτσι κατέληξε στην πτέρυγα των μελλοθάνατων. Αρνήθηκε να δεχθεί κάθε βοήθεια από τις οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που επιχείρησαν να τον γλιτώσουν από την αγχόνη. Ο Πάνζραμ εκτελέστηκε τον Σεπτέμβριο του 1930.

Είναι χαρακτηριστική η ατάκα που είπε στον δήμιό του λίγα δευτερόλεπτα προτού τον εκτελέσουν: «Τέλειωσέ το μπάσταρδε από την Ινδιάνα. Θα μπορούσα να έχω σκοτώσει 10 ανθρώπους όση ώρα χαζολογάς»!

Ο Lesser φύλαξε τα γραπτά του Πάνζραμ, αλλά οι εκδότες δεν αναλάμβαναν να τυπώσουν ένα βιβλίο με τέτοιο περιεχόμενο. Έτσι, δημοσιεύθηκε μετά από 40 χρόνια, το 1970, σε ένα περιοδικό που είχε εγκληματολογική  θεματολογία.

Η δράση του Πάνζραμ μελετήθηκε από πολλούς εγκληματολόγους που ασχολούνται με βάναυσους κατά συρροή δολοφόνους. Επιπλέον, η αυτοβιογραφία του με όλα τα στοιχεία για την εκτεταμένη κακοποίηση που υπέστη ο ίδιος, αποτελούν ένα πολύ χρήσιμο παράδειγμα προκειμένου τα συστήματα σωφρονισμού να μη δημιουργούν ανθρώπινα τέρατα όπως εκείνος.