Η βασική απειλή προέρχεται από την Τουρκία, αλλά η ιστορία και η γεωγραφία έχουν επιβαρύνει τη χώρα μας με διεκδικήσεις και από άλλους γείτονες: στο παρελθόν η Ανατολική Μακεδονία και η Θράκη υπέφεραν τα πάνδεινα από τον βουλγαρικό εθνικισμό, ενώ σήμερα ο αλβανικός εθνικισμός διατηρεί διεκδικήσεις κατά της Ηπείρου - Δυτ. Μακεδονίας, ενώ ο νεοπαγής ψευτο-μακεδονικός εθνικισμός των σλαβικής καταγωγής πολιτών των Σκοπίων προσπάθησε να υποκλέψει και να σφετερισθεί, τους αρχαιοτάτους ελληνικούς όρους που απορρέουν από την μακεδονική πτυχή της ελληνικής εθνικής, πολιτιστικής και γεωγραφικής ταυτότητας, που έχει ιστορικότητα, μοναδικότητα και βέβαια ελληνικότητα! Για 3.000 χρόνια και μέχρι σήμερα!

Η επαίσχυντη Συμφωνία της Πρέσπας (Ιούνιος 2018) επιβάρυνε δραματικά τα ελληνικά δίκαια και δημιούργησε μία νομική «θηλιά» γύρω από τη Ελλάδα, καθώς  αυτοβούλως (!) η τότε Κυβέρνηση δέχθηκε να παράσχει νομιμότητα στην παράνομη «χρησικτησία» της γειτονικής χώρας επί του ονόματος του κράτους της, της εθνοτικής ονομασίας και της γλώσσας του λαού της. Το σοβαρό ολίσθημα της τότε Κυβέρνησης Τσίπρα βρήκε αντίθετο τον ελληνικό λαό στην μεγάλη πλειοψηφία του και την τότε Αξιωματική Αντιπολίτευση, που σήμερα είναι στη διακυβέρνηση της χώρας. Ο κ. Μητσοτάκης είχε καταγγείλει στη Βουλή με σκληρότατη γλώσσα, στις 24 Ιανουαρίου 2019, κυρίως την εκχώρηση της εθνοτικής και γλωσσικής ονομασίας «Μακεδόνες», «Μακεδονική», στη γειτονική Σλαβοαλβανική χώρα.

Ο ίδιος, ως Πρωθυπουργός πλέον, επέλεξε να εφαρμόσει την Συμφωνία της Πρέσπας που κυρώθηκε στις 25.01.2019 στη Βουλή με ελάχιστη πλειοψηφία, καθώς είχε δημιουργηθεί διεθνής συμβατική δέσμευση της χώρας μας. Προφανώς όμως δεν θέλησε να συγκρουσθεί και με τον «διεθνή παράγοντα», ο οποίος υποστήριζε και είχε επενδύσει πολλά στη Συμφωνία, για την σταθερότητα των Σκοπίων. Η οικονομική εξάρτηση της ελληνικής οικονομίας από τους δανειστές (κυρίως τη Γερμανία) και ο στόχος μίας αναδιαπραγμάτευσης τους χρέους μας, των όρων και του χρόνου αποπληρωμής του, περιόριζε τις δυνατότητες πίεσης της Ελλάδος για μία αναδιαπραγμάτευση των δυσμενών ή αμφίσημων όρων της απαράδεκτης Συμφωνίας της Πρέσπας. Ο Πρωθυπουργός είχε βεβαίως υπόψη του και τον ανερχόμενο κίνδυνο ελληνοτουρκικής εμπλοκής για τις Θαλάσσιες Ζώνες και το μεταναστευτικό, ως υψηλότερη προτεραιότητα της εξωτερικής μας πολιτικής...

Είναι βέβαια δεδομένο ότι η Ελλάδα έχει πολλά ανοικτά μέτωπα από το παρελθόν λόγω βλέψεων των γειτόνων της, που παραμένουν έως σήμερα. Αυτό όμως δεν μας δίνει την πολυτέλεια να «κλείνουμε» όπως-όπως ένα θέμα (όπως το Μακεδονικό) για να διαχειριστούμε και να αντιμετωπίσουμε ένα άλλο (π.χ. Τουρκικές διεκδικήσεις)!.

Δυστυχώς, η Συμφωνία της Πρέσπας έπληξε τα συμφέροντα του Ελληνισμού, αλλά ανέδειξε, επίσης, την αδυναμία της χώρας μας να επιλύσει θετικά μία διμερή διαφορά της με ένα μικρό και ανίσχυρο Κράτος, εξαρτώμενο πολλαπλά από αυτήν (που είχε βέβαια πανίσχυρους υποστηρικτές), και το οποίο επεδίωκε πάση θυσία να ενταχθεί στους Διεθνείς Οργανισμούς (ΝΑΤΟ, Ευρωπαϊκή Ένωση), όπου η Ελλάδα μετείχε με δικαίωμα veto! Άρα, η διεθνής μας εικόνα, ακτινοβολία και εθνική ισχύς, υπέστη δεινό πλήγμα, παρά τον εξωραϊσμό που επιχειρήθηκε, για συμβολή στην ειρήνη, την περιφερειακή συνεργασία και την καλή γειτονία!

Ίσως, επιπλέον, κάποιοι να θεώρησαν ότι το κρατικό όνομα «Βόρεια Μακεδονία» είναι επαρκής αντιπαροχή των Σκοπίων για την εκχώρηση σ’ αυτά από την Ελλάδα του εθνοτικού ονόματος και της ιθαγένειας «Μακεδόνες» και της γλώσσας, «Μακεδονική»! Τα δύο τελευταία αυτά όμως τα είχε καταγγείλει στη Βουλή ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με ιδιαίτερη έμφαση και ένταση, ως ανεπίτρεπτες παραχωρήσεις, της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ζητώντας ως πατριωτικό καθήκον των Βουλευτών όλων των Κομμάτων, την καταψήφιση της Συμφωνίας της Πρέσπας.

Στην πραγματικότητα και το «Βόρεια Μακεδονία» αποτελεί ελληνική υποχώρηση! Γιατί, λόγω της κεκτημένης ταχύτητας των Σκοπίων να ονομάζονται «Μακεδονία», κυρίως από το 1991 και μετά, αυτό προοιωνίζεται την de facto μετατροπή του σε σκέτο «Μακεδονία» στην πορεία του χρόνου, και αχρησία στην πράξη του «Βόρεια Μακεδονία». Η ιδιοποίηση από τους γείτονες του ονόματος του λαού και της γλώσσας του, ως «Μακεδόνων» και «Μακεδονικής», θα οδηγήσει σε αποκλειστικότητα υπέρ αυτού, σταδιακά, όλου του πακέτου των όρων περί την Μακεδονία. Άλλωστε αυτοί θα έχουν την μοναδική κρατική ονομασία και εκπροσώπηση παγκοσμίως του μακεδονικού ονόματος (έστω ως Βόρεια Μακεδονία).

Αυτό μάλιστα, μολονότι η Ελλάδα και ο Ελληνισμός έχουν αδιάσειστους ιστορικούς, πολιτιστικούς, γεωγραφικούς και πληθυσμιακούς τίτλους επί της Μακεδονίας και επί των συναφών όρων, που η κάκιστη Συμφωνία αλλοτριώνει υπέρ των γειτόνων (άρθρο 1, άρθρο 7, κ.λπ.)!

Το βουλγαρικό veto

Η στάση της Βουλγαρίας είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, ιδίως αν συγκριθεί με την ελληνική αδράνεια, για την υπεράσπιση των συμφερόντων του ελληνισμού.

Η Σόφια, τον Νοέμβριο του 2020, δήλωσε απερίφραστα ότι θα θέσει veto στην πρόοδο της ενταξιακής πορείας των Σκοπίων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, απαιτώντας την προσθήκη Πραρτήματος στην διμερή Συμφωνία Βουλγαρίας-Σκοπίων (01.08.2017) για φιλία και καλή γειτονία. Στο Παράρτημα θα πρέπει να περιλαμβάνεται η δήλωση των Σκοπίων ότι οι σλαβικοί πληθυσμοί τους έχουν ρίζες βουλγαρικές, η γλώσσα που ομιλούν («Μακεδονική») είναι κλάδος της βουλγαρικής και το κρατικό τους όνομα «Βόρεια Μακεδονία» δεν αποτελεί όχημα αλυτρωτισμού προς την βουλγαρική Μακεδονία του Πιρίν και τον πληθυσμό της. Επίσης να αποσαφηνιστούν πολλές διαφωνίες μεταξύ των δύο πλευρών για ιστορικά γεγονότα και πρόσωπα.

Πράγματι, παρά τις προσπάθειες της γερμανικής Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο Συμβούλιο Κορυφής του Δεκεμβρίου εφέτος, δεν περιλήφθηκε θέμα προόδου της ένταξης των Σκοπίων!

Αν δεν υπήρχε το βουλγαρικό veto, ποια θα ήταν άραγε η θέση της Ελλάδος; Θα αποδεχόταν την έναρξη της διαδικασίας ένταξης, χωρίς να την διασυνδέσει με την υλοποίηση των δεσμεύσεων των Σκοπίων που καρκινοβατούν και ενώ είναι πάμπολλες οι περιπτώσεις που τα Σκόπια και ιδιωτικοί αλλά και κρατικοί φορείς τους  διατηρούν τη χρήση του όρου «Μακεδονία», «Μακεδονικός», με πρώτο τον Πρωθυπουργό Zaef που τον χρησιμοποιεί αδιαλείπτως! Την ίδια ώρα που η Σόφια επιμένει, ασκώντας μάλιστα veto, στην εξασφάλιση των δικών της συμφερόντων, που είναι ασύγκριτα λιγότερα από τα ελληνικά, σε σχέση με το μακεδονικό κεκτημένο! Δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε τους ελληνικούς τίτλους στο όνομα και τους συναφείς όρους της Μακεδονίας, από ιστορική, πολιτιστική, γλωσσική, γεωγραφική και πληθυσμιακή άποψη...

Αν η Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ αποδεχθούν τις βουλγαρικές απαιτήσεις, τι θα κάνει τότε η Ελλάδα που είναι η κύρια πληττόμενη χώρα και λαός; Πολιτιστικά, τουριστικά, στον τομέα των εμπορικών σημάτων και επωνυμιών και βέβαια και γεωπολιτικά; Μήπως περιμένουμε να μας σώσει από τα αδιέξοδα η βουλγαρική αντίδραση στην Συμφωνία της Πρέσπας; Ή μήπως να αποσχισθεί η μεγάλη αλβανική συνιστώσα του λαού των Σκοπίων (πάνω από το 25% του πληθυσμού και συνεχώς αυξανόμενη) που ήδη επί δύο δεκαετίες στηρίζει κοινοβουλευτικά τις Κυβερνήσεις των σλαβικών κομμάτων και απαιτεί πλέον, όχι μόνο Αλβανούς Υπουργούς αλλά και τη θέση του Πρωθυπουργού; Και βέβαια οι Αλβανοί των Σκοπίων κάθε άλλο παρά αποποιούνται την αλβανική εθνική τους ταυτότητα, αλλά την προωθούν ως ισότιμη με την σλαβική («Μακεδονική») χωρίς να νοιάζονται για την ονομασία της δεύτερης, αλλά κυρίως για τα οικονομικά και πολιτικά ωφελήματα από την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αν βέβαια,  η προωθούμενη ενοποίηση του αλβανικού χώρου (από τον Έντι Ράμα) επιτευχθεί, τότε πιθανότητα και αυτοί θα επιζητήσουν την ένταξη των περιοχών τους στην  διευρυμένη ένωση Αλβανίας-Κοσόβου.

Τέλος, παρά την Συμφωνία της Πρέσπας και την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, συνεχίζεται (παρά τις αντίθετες προσδοκίες κάποιων στην Ελλάδα) ο τουρκικός εναγκαλισμός των Σκοπίων, στην οικονομία και τους εξοπλισμούς. Ήδη βέβαια η Τουρκία εγκατέστησε ναυτική βάση και  στο Δυρράχιο της Αλβανίας και έχει πολλαπλές στρατιωτικές σχέσεις με την τελευταία. Πλήρης η περικύκλωση της Ελλάδας, λοιπόν! Το δε ΝΑΤΟ αποτελεί τον κύριο παράγοντα πολιτικής στήριξης της Τουρκίας και αποτροπής των επαπειλούμενων οικονομικών κυρώσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ΗΠΑ εναντίον της, λόγω της επιθετικότητας του ανατολικού μας «πονηρού και πλεονέκτη» γείτονα!

Σε κάθε περίπτωση πάντως, η ριζική αναθεώρηση της Συμφωνίας της Πρέσπας, στο πλαίσιο της μελλοντικής ένταξης των Σκοπίων στην Ε.Ε (και αν χρειαστεί και με τη χρήση ελληνικού veto) είναι μονόδρομος για την ελληνική εξωτερική πολιτική και οφειλή προς τον λαό μας...