Μια φορά κι έναν καιρό γαλαζοαίματοι, ιερείς και πλούσιοι ιδιοκτήτες συνήθιζαν να συνδέουν πολύτιμα αντικείμενά τους με θρύλους για κατάρες προκειμένου να τα προφυλάξουν από τους κλέφτες και τους τυμβωρύχους.

Με την πάροδο του χρόνου η πρακτική σταμάτησε κι οι περισσότεροι έχουν πάψει να ανησυχούν.

Υπάρχουν όμως κι εκείνοι που επιμένουν ότι ορισμένα ιστορικά τεχνουργήματα, που έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη, συνδέονται με κατάρες που θέτουν σε κίνδυνο όποιον τα πλησιάζει...

Η μούμια που «βύθισε» τον Τιτανικό

Η «άτυχη μούμια» -στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα φέρετρο μέσα στο οποίο είχε τοποθετηθεί στην αρχαιότητα μια μούμια- ανακαλύφθηκε τον 19ο αιώνα στην Αίγυπτο και συνδέεται με εξωφρενικές ιστορίες.

Λέγεται ότι τη μετέφερε στη Βρετανία κάποια «πασίγνωστη επιφανής λαίδη», αλλά σύμφωνα με ένα ρεπορτάζ του Pearson’s Magazine του 1909, προκάλεσε τρόμο στη συνοδεία της.

«Στο ταξίδι της επιστροφής ένα από τα μέλη της συνοδείας της δέχθηκε κατά λάθος πυρά στο χέρι από τον υπηρέτη του μ’ ένα όπλο που εκπυρσοκρότησε χωρίς προφανή αιτία. Το χέρι ακκρωτηριάστηκε. Ένα άλλο μέλος πέθανε μέσα στη φτώχεια μέσα σ’ ένα χρόνο. Ένα τρίτο πυροβολήθηκε.

Ο ιδιοκτήτης του φερέτρου της μούμιας φθάνοντας στο Κάιρο ανακάλυψε ότι είχε χάσει μεγάλο μέρος της περιουσίας του και πέθανε λίγο αργότερα».

Σύμφωνα με κάποιες εκδοχές η «άτυχη μούμια» βρέθηκε στον Τιτανικό και έφερε γρουσουζιά στο υπερωκεάνιο πριν καν αρχίσει το παρθενικό -και τελευταίο, όπως αποδείχθηκε- ταξίδι του, αλλά φυσικά όλα αυτά τα αμφισβητούν οι αρχαιολόγοι.

Η κατάρα του διαμαντιού Hope

Παρά το μικρό του βάρος, που φθάνει τα 45,52 καράτια το διαμάντι Hope είναι ένα από τα διασημότερα του κόσμου, λόγω της φήμης για τις κακοτυχίες που φέρεται να προκάλεσε στους κατά καιρούς κατόχους του.

Σύμφωνα με μια εκδοχή ένας ιερέας έκλεψε το διαμάντι από έναν ινδουιστικό ναό και τιμωρήθηκε μ’ έναν αργό, βασανιστικό θάνατο για το έγκλημά του. Μια άλλη εκδοχή λέει ότι το απέκτησε ο Γάλλος έμπορος Ζαν Μπατίστ Ταβερνιέ τον 17ο αιώνα και λίγο αργότερα τον κατέλαβε σοβαρός πυρετός που τον έστειλε στον άλλο κόσμο, ενώ το σώμα του το καταβρόχθισαν λύκοι.

Αργότερο το πολύτιμο πετράδι κατέληξε στο στέμμα του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΔ, που πέθανε από γάγγραινα.

Άλλοι διάσημοι ιδιοκτήτες του καταραμένου διαμαντιού βρήκαν ανάλογα τέλη, κάποιοι αποκεφαλίστηκαν, άλλοι εκτελέστηκαν δημόσια. Κάποιοι πιστεύουν όμως ότι η ιστορία της κατάρας επινοήθηκε για να τονώσει το ενδιαφέρον για το διαμάντι Hope στη διάρκεια μιας δημοπρασίας.

Η τρομπέτα που προκάλεσε τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο

Ορισμένοι πιστεύουν ότι κάποιες ξύλινες, μπρούτζινες και ασημένιες τρομπέτες που βρέθηκε στον τάφο του Αιγύπτιου φαραώ Τουταγχαμών έχουν τη μαγική ιδιότητα -ή την κατάρα- να προκαλούν πολέμους.

Οι τρομπέτες αυτές ήρθαν στο φως το 1922 και οι Βρετανοί άκουσαν τον ήχο μιας απ’ αυτές μέσω του ραδιοφώνου τους το 1939. Λίγους μήνες αργότερα ξέσπασε ο Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος, με αποτέλεσμα να κυκλοφορήσουν φήμες ότι τον προκάλεσε η τρομπέτα.

Σύμφωνα με τον αιγυπτιολόγο Χάλα Χασάν ένα μέλος του προσωπικού του μουσείου του Καϊρου ξανάπαιξε την τρομπέτα το 2011 και μόλις μια εβδομάδα αργότερα ξέσπασαν οι ταραχές της Αραβικής Άνοιξης στην Αιγυπτιακή πρωτεύουσα...

Το καταραμένο δαχτυλίδι που ενέπνευσε τον Τόλκιν

Το 1785 φέρεται να ανακαλύφθηκε στο Σίλτσεστερ της Αγγλίας -εκεί που κάποτε βρισκόταν η ρωμαϊκή πόλη Calleva Atrebatum, το δαχτυλίδι του Senicianus, ένα χρυσό δακτυλίδι 12 γραμμαρίων που έφερε την επιγραφή «Ο Senicianus, ζει καλά ακολουθώντας το νόμο του Θεού».

Το δακτυλίδι του Senicianus

Αρκετά χρόνια αργότερα βρέθηκαν σε άλλο αρχαιολογικό χώρο στο Γκλόστερσιρ ρωμαϊκές πινακίδες με αναφορές στο εν λόγω τεχνούργημα, που επεσήμαναν ότι ο θεός Nodens -κελτική θεότητα- είχε ενημερωθεί ότι το δακτυλίδι είχε κλαπεί.

Μάλιστα ο πρώην ιδιοκτήτης του είχε ρίξει βαριά κατάρα σ’ όποιον το έκλεβε να αρρωστήσει βαριά, μέχρι να το επιστρέψει.

Ο θρύλος της κατάρας έλαβε τέτοιες διαστάσεις που ενέπνευσε αργότερα τον Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν να ξεκινήσει τη συγγραφή του «Χόμπιτ» και αργότερα του «Άρχοντα των Δακτυλιδιών»

Το Μάτι του Βράχμα

Ένα σπάνιο μαύρο διαμάντι, το Μαύρο Ορλόφ Μάτι του Βράχμα, ήταν τοποθετημένο σε άγαλμα της θεότητας σε ναό στην Ινδία. Ο Βράχμα θεωρείται θεός της δημιουργίας από τους ινδουϊστές, με απίστευτες δυνάμεις και εξουσίες στον κόσμο.

Αλλά παρά την μεγάλη του σημασία για τον ντόπιο πληθυσμό, ένας ιησουίτης μοναχός φέρεται να έκλεψε το διαμάντι, που κατέληξε στα χέρια μιας Ρωσίδας πριγκίπισσας, ονόματι Νάντια Ορλόφ.

Αφού το κράτησε στην κατοχή της για αρκετά χρόνια, μετά από μια σειρά κακοτυχιών η πριγκίπισσα το πούλησε σ’ έναν έμπορο διαμαντιών. Κάθε φορά που το αγόραζε κάποιος, το διαμάντι του έφερνε πολλές κακοτυχίες.

Κάποια στιγμή αποφάσισαν να το κόψουν σε τρία κομμάτια με την ελπίδα να ξεφορτωθούν για πάντα την κατάρα του. Το Μάτι του Βράχμα έχει εκτεθεί στα μουσεία Φυσικής Ιστορίας στη Νέα Υόρκη και στο Λονδίνο.