Στο κέντρο της Ρώμης δεσπόζει το ανεξάρτητο κράτος του Βατικανού, το θρησκευτικό κέντρο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Πρόκειται για τον προσωπικό παράδεισο του εκάστοτε Πάπα και Καρδιναλίων, οι οποίο απολαμβάνουν την πολιτική ανεξαρτησία τους αποκομμένοι από τα καθημερινά προβλήματα των απλών ανθρώπων. Εκεί εκπέμπει ένας από τους ισχυρότερους θρησκευτικούς προπαγανδιστικούς ραδιοφωνικούς πομπούς του κόσμου.

Στα υπόγειά του βρίσκονται πανίσχυροι υπολογιστές με τους οποίους οι αξιωματούχοι ιερείς του Βατικανού παρακολουθούν τις εξελίξεις ανά τον κόσμο, επεξεργάζονται δεδομένα και χαράσσουν στρατηγικές για τους επόμενους αιώνες.

Στις τεράστιες υπόγειες βιβλιοθήκες εκατοντάδες μελετητές εντολοδόχοι της Καθολικής Εκκλησίας, χρονολογούν παπύρους, περγαμηνές, σπάνια συγγράμματα που πολλοί ερευνητές θα έκαναν τα πάντα για να τα αποκτήσουν.

Πέρα απ’ όλα αυτά, όμως, μέσα στις υποχρεώσεις των αξιωματούχων του Βατικανού είναι και να διαχειρίζονται την τεράστια εκκλησιαστική περιουσία και ενίοτε να δολοπλοκούν …

Το υπέργειο Βατικανό σε έκταση είναι μικροσκοπικό και χρειάζεται να διαθέσεις το πολύ μία ώρα για να περπατήσεις γύρω από τα όριά του. Ναοί, μουσεία και βιβλιοθήκες κοσμούν την επιφάνειά του. Αρκετά από αυτά τα κτήρια έχουν τις πόρτες τους ανοιχτές στους τουρίστες και προσκυνητές που τα επισκέπτονται.

Πολλά άλλα, όμως, μοιάζουν με πυλωμένα στόματα, αγέρωχα και μυστηριώδη. Κανείς -πλην ορισμένων πολιτών του Βατικανού- δεν εισέρχεται σε αυτά και κανείς δεν γνωρίζει πραγματικά τι συμβαίνει, τι περιέχεται και τι συζητείται στα κλειστά δωμάτια …

Το μυστήριο μεγαλώνει ακόμη περισσότερο αν λάβει κανείς υπόψη του ότι το Βατικανό κάτω από τη γη είναι κούφιο. Είναι μια μεγάλη υπόγεια πολιτεία με δαιδαλώδεις στοές και κρυφά περάσματα. Σε κάποια από αυτές τις περιοχές, σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο κάτω από τη Βασιλική του Αγίου Πέτρου, εκτείνεται η νεκρόπολη των πάπων, αφού εκεί τοποθετούνται τα φέρετρα όλων των αποδημούντων πάπων.

Βέβαια, η συνήθεια αυτή, να τοποθετούνται τα σκηνώματα των νεκρών σε στοές κάτω από τη γη είναι ετρουσκική. Επιβίωσε, όμως, στις θρησκευτικές συνήθειες των Πρωτοχριστιανών και υιοθετήθηκε και από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία.

Το συνήθειο ταφής του νεκρού σε χώρο προσβάσιμο για τους ζωντανούς, εξυπηρετούσε την ανάγκη που ένιωθαν οι άνθρωποι να επισκέπτονται τους αγαπημένους τους και να τους μεταφέρουν σκέψεις, καθημερινά προβλήματα, αγωνίες τους κλπ.

Οι Πρωτοχριστιανοί μάλιστα, διάλεγαν υπόγειους τόπους κοντά στους οποίους είχαν μαρτυρήσει άγιοι, ώστε οι δικοί τους να βρίσκονται σε ιερό χώρο. Σε εκείνους του τόπους κατόπιν χτίστηκαν κάποιοι από τους σημαντικότερους ναούς της Ρώμης.

Ένας από αυτούς είναι και η Βασιλική του Αγίου Πέτρου, όπου εικάζεται ότι βρίσκονται τα οστά του θεμελιωτή της Καθολικής Εκκλησίας.

Σε εκείνον τον ναό, λοιπόν, χιλιάδες πιστοί συρρέουν καθημερινά για να προσκυνήσουν. Ακριβώς από κάτω βρίσκεται ένα μικρό ναΐδιο αφιερωμένο στον άγιο. Εκεί κοντά είχαν θαφτεί τα πρώτα χρόνια και πολλοί Πρωτοχριστιανοί, έχοντας απλωθεί έτσι μια νεκρόπολη Πρωτοχριστιανών στο εσωτερικό της γης.

Μνεία στη συγκεκριμένη νεκρόπολη κάνει και ο διάσημος πια Dan Brown στο βιβλίο του Illuminati. Αναφέρει μάλιστα ότι εκεί υπάρχουν δεκάδες τρύπες, τις οποίες ο ανυποψίαστος μπορεί να περάσει για «τρύπες φιδιών». Στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για σωλήνες σπονδών:

«Οι πρώτοι Χριστιανοί πίστευαν στην ανάσταση των νεκρών, κι έτσι χρησιμοποιούσαν τις τρύπες αυτές κυριολεκτικά για να «ταΐζουν τους πεθαμένους», χύνοντας μέλι και γάλα στις κρύπτες κάτω από το έδαφος», σημειώνεται στο βιβλίο.

Όμως κάτω από το Βατικανό δεν υπάρχει μόνο νεκρόπολη πάπων και νεκρόπολη Χριστιανών, αλλά καινεκρόπολη Εθνικών. *Η ανακάλυψη αυτή έγινε πρώτη φορά το 1624, όταν ο πάπας διέταξε μια έρευνα για την εύρεση των οστών του Απόστολου Πέτρου, που υποτίθεται ότι βρίσκονταν κάτω από τη Βασιλική.

Αξίζει να αναφέρουμε ότι η μόνη ιστορική αναφορά για τον τόπο του μαρτυρίου του Αγίου Πέτρου προέρχεται από τον Γαΐο και ανάγεται στα 200 μ.Χ., από την οποία παίρνουμε την πληροφορία ότι «το τρόπαιον» του Αποστόλου Πέτρου βρισκόταν στο Βατικανό. Η λέξη τρόπαιον μάλλον εννοεί κάποιο μνημείο που είχε αναγερθεί στον τόπο της νίκης (δηλαδή του μαρτυρίου) του Πέτρου.

Πολλοί πίστεψαν, λοιπόν, ότι το μνημείο αυτό ήταν το ναΐδιο του αγίου στον λόφο του Βατικανού και έχοντας και ο Μεγάλος Κωνσταντίνος αυτή την πεποίθηση, ανέγειρε σε εκείνη την περιοχή τη Βασιλική του Αγίου Πέτρου.

Πάντως οι έρευνες του 1624 για την ανεύρεση των οστών του Απόστολου Πέτρου

δεν κράτησαν πολύ, διότι άρχισαν να συμβαίνουν περίεργα πράγματα: Παρατηρήθηκαν δηλαδή μυστηριώδεις θάνατοι εργατών, αρρώστησε ο Πάπας Ουρβανός VIII και άρχισαν να έρχονται στο φως απομεινάρια από τα οστά χιλιάδων ανθρώπων. Από τότε για 300 περίπου χρόνια σταμάτησαν οι οποιεσδήποτε ανασκαφές στην περιοχή, αφού κυριαρχούσε η δοξασία ότι κάποια κατάρα θα έπεφτε σε εκείνον που θα τολμούσε να ταράξει την ησυχία του αγίου.

Το 1939, όμως, το θέμα ανακινήθηκε και ανατέθηκε στον πατέρα Φερούα να κάνει εκτεταμένες ανασκαφές αναζητώντας τα διαπιστευτήρια του θανάτου του αγίου. Παρ’ όλες τις προσπάθειές του, ο Φερούα το μόνο που ανακάλυψε ήταν το τεράστιο σε έκταση αρχαίο νεκροταφείο Εθνικών, καθώς και πολλές τοιχογραφίες, νεκρικά σκεύη και άλλα αρχαιολογικά ευρήματα. Η Καθολική Εκκλησία βέβαια προσπάθησε να αντιστρέψει τα γεγονότα φοβούμενημήπως η καλοδομημένη ιστορία για τον μαρτυρικό θάνατο του Πέτρου καταρρεύσει.

Έτσι ανέθεσε εκ νέου έρευνες στη σκληροπυρηνική καθολική, Μαργαρίτα Γκουαρντούτσι (Margherita Guarducci) αυτή τη φορά. Εκείνη, μετά από συστηματική έρευνα στα υπόγεια του Βατικανού, υποστήριξε τότε ότι ανακάλυψε επιγραφές και τοιχογραφίες που μνημόνευαν τον Πέτρο, ότι αποκρυπτογράφησε έναν μυστικό κώδικα με βάση τον οποίο ήταν γραμμένα πολλά μηνύματα που αφορούσαν τον Πέτρο και ότι τελικά ανακάλυψε τα οστά του Αποστόλου μέσα σε ένα ξύλινο κουτί!

Τελικά η ιστορία εξελίχθηκε σε σίριαλ, πολλοί κατηγόρησαν την Καθολική Εκκλησία και την Γκουαρντούτσι για παράθεση ψεύτικων στοιχείων, η Γκουαρντούτσι κατηγόρησε τον νέο τότε πάπα Ιωάννη Παύλο ΙΙ ότι δεν έδειξε την απαιτούμενη φροντίδα για τα οστά του Πέτρου και υπαινίχθηκε ότι οι δυνάμεις του σκότους, με αντιπρόσωπο επί της Γης τον Φερούα, επιβουλεύτηκαν την «αποστολή» της και διέκοψαν το έργο της. Τελικά, το θέμα έκλεισε και δεν ξαναμίλησε ποτέ κανείς γι’ αυτό …

Εκτός απ’ τα παραπάνω, πάντως, υπάρχουν κι άλλες ιστορίες που συνοδεύουν τη φήμη των υπόγειων διακλαδώσεων και δωματίων του Βατικανού: Πρώτα απ’ όλα είναι γεγονός ότι στα υπόγεια υπάρχουν τεράστιες βιβλιοθήκες έκτασης πολλών χιλιομέτρων – ένας παράδεισος κάθε μανιακού βιβλιόφιλου.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν, λοιπόν, πως εκεί κρύβεται ένας τεράστιος θησαυρός αρχαίων βιβλίων, άγνωστα για τον υπόλοιπο κόσμο. Ίσως, λένε, όλη η αρχαία γνώση, που νομίζουμε πως χάθηκε για πάντα, να βρίσκεται συγκεντρωμένη στις μυστικές βιβλιοθήκες του Βατικανού.

Λένε πως καλόγεροι με πορφυρά ενδύματα μελετούν με πάθος τα άγνωστα για μας αρχαία και λατινικά συγγράμματα στα οποία περιέχονται οι μεγαλύτερες αλήθειες, τα μυστικά των μυστικών (!) Παρ’ όλ’ αυτά οι επανειλημμένες εκκλήσεις πνευματικών ανθρώπων ανά τον κόσμο για να ανοίξουν οι βιβλιοθήκες του Βατικανού και να καταγραφούν τα χειρόγραφα, έχουν μείνει χωρίς απόκριση εδώ και πάρα πολλά χρόνια …

Επίσης, υπάρχει ακόμη μια ενδιαφέρουσα εκδοχή για το τι μπορεί να κρύβεται κάτω από το Βατικανό. Προέρχεται από τον συγγραφέα Τομ Ρόμπινς και περιέχεται στο πρώτο του βιβλίο,Another Roadside Attraction – που αποδόθηκε στα Ελληνικά με τον αποτυχημένο τίτλο Αμάντα, το Κορίτσι της Γης. Σύμφωνα με αυτό το βιβλίο ένας άντρας μεταμφιεσμένος σε Ιησουΐτη κατορθώνει να εισβάλει στο Βατικανό, όπου ανακαλύπτει το νεκρό σώμα του Ιησού.

Πολλοί στηριζόμενοι σε αυτή την πληροφορία λένε ότι ο Ιησούς δεν αναστήθηκε, αλλά ότι οι μαθητές του κατόρθωσαν να κλέψουν το νεκρό του σώμα το οποίο και μετέφεραν στη Ρώμη.

Όπως και να ‘χει, τι υπάρχει στις κλειστές εισόδους του υπο-χθόνιου Βατικανού, μάλλον δεν θα το μάθουμε σύντομα, ίσως και ποτέ. Όποιος, όμως, επιθυμεί να περπατήσει στο υπόγειο Βατικανό δεν έχει παρά να επισκεφτεί την αιώνια πόλη. Καθημερινά οργανώνονται γκρουπάκια τουριστών που με τη συνοδεία ξεναγού περιδιαβαίνουν στοές ανοιχτές για το κοινό. Όμως μην ξεχνάτε, η αλήθεια για αυτά τα μυστήρια ίσως να βρίσκεται λίγες στοές πιο πέρα. Τολμάτε να το ακολουθήσετε;

*Περί αρχαίας λατρείας στο Βατικανό:

Ήταν η Ελληνική θεότητα Ρέα – Κυβέλη, Ρέα στην Ελληνική μυθολογία κόρη της ήταν η Νικαία.Αντίστοιχη της η Φρυγική και Λυδική θεότητα η καλούμενη Κυβήβη και Άγδιστις, Η Κυβέλη ήταν θεά γενικά της άγριας φύσης και των δημιουργικών δυνάμεων της Γης και της γονιμότητας. Ο Πίνδαρος την προσφωνεί «Κυβέλα, μάτερ θεών» (Διθύραμβου απόσπασμα 80).

Από τους σχετικούς με τη θεά μύθους γνωστότερος ήταν ο του Άττι, του νεαρού ευνοούμενού της, που για να κατασιγάσει τη βασανιστική ζηλοτυπία της θεάς έφθασε στο σημείο να αυτοευνουχισθεί. Η Κυβέλη στη συνέχεια μέσα σε θρήνους έθαψε αλλά και αργότερα τον ανάστησε. Κύρια πατρίδα της λατρείας της ήταν οι Ελληνικές πόλεις των Μικρασιατικών παραλίων (Έφεσος, Σμύρνη. Μίλητο κλπ) αλλά και στη κυρίως Ελλάδα «μητέρα ανθρώπων τε θεών» η Ρέα είχε δικούς της Ναούς κυρίως στη Θήβα, Αθήνα, Ολυμπία, Φυγαλεία κ.ά.

Λατρεύονταν επίσης στην πόλη Πεσσινούντα στην Άνω Φρυγία κοντά στο Σαγγάριο ποταμό. Εκεί και επί του όρους Δίδυμο υπήρχε ιερός βράχος με το όνομα Άγδος εξ ού και το όνομά της Άγδιστις. Στο ίδιο όρος υπήρχε και το ιερό «άντρο» της θεάς, το αρχαιότερο όλων, όπου βρισκόταν αντί ομοιώματός της λατρευτικός λίθος ακατέργαστος (πιθανώς αερόλιθος),ο οποίος το 204 π.Χ. μεταφέρθηκε στη Ρώμηόπως επίσης και ο τάφος του αγαπημένου της εραστή Άττιου, όπου οι Ρωμαίοι διατήρησαν τη λατρεία της ακριβώς όπως την μετέφεραν από την Μικρά Ασία.

Στο Βατικανό. Εκεί όπου δημιουργήθηκε και το περίφημο τσίρκο του Νέρωνα. Εκεί ήταν και το ιερό της Κυβέλης το οποίο κατέστρεψε ο Κωνσταντίνος ο λεγόμενος Μέγας και έκανε μια χριστιανική Βασιλική με την πρόφαση ότι εκεί (δήθεν) βρέθηκαν τα αστά του Αγίου Πέτρου.

Στην ετρουσκική μυθολογία, η Βαντ ή Βανθ (Vanth) είναι ένας θηλυκός δαίμονας που ζούσε στον Άιτα, τον Κάτω Κόσμο. Με τα μάτια που είχε στα φτερά της έβλεπε και γνώριζε τα πάντα. Ήταν ο προάγγελος του θανάτου και βοηθούσε τους ασθενείς στο νεκροκρέβατό τους. Παρακινούσε τους ανθρώπους να είναι βίαοι και ελκόταν από ανοικτούς τάφους και τύμβους.

Σύμβολά της είναι το φίδι, ο δαυλός και το κλειδί της πύλης που οδηγεί στον άλλο κόσμο, με τα οποία απεικονίζεται συχνά στην τέχνη.

Συνήθως φαίνεται να ακολουθεί το θεό Χαρούν.

Λένε ότι από αυτή τη Θεά πήρε το όνομα του το Βατικανό…