Μια νέα ταινία με πρωταγωνιστή τον Λεονάρντο ΝτιΚάπριο θα εξερευνά πώς ο Τζιμ Τζόουνς ενορχήστρωσε τη μεγαλύτερη μαζική αυτοκτονία στην Ιστορία στο Τζόουνσταουν, μέσα στη ζούγκλα της Γουιάνα, προκαλώντας 918 θανάτους τον Νοέμβριο του 1978.

Η εν λόγω υπόθεση απασχόλησε έντονα την κοινή γνώμη και η κάλυψή της από τα ΜΜΕ συναγωνίστηκε εκείνη της ιαπωνικής επίθεσης στο Περλ Χάρμπορ. Μάλιστα θεωρείται η δεύτερη μεγαλύτερη απώλεια Αμερικανών πολιτών εν καιρώ ειρήνης κι όχι από φυσική καταστροφή, μετά από τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου.

Ο Τζόουνς ξεκίνησε ως λειτουργός στην προτεσταντική εκκλησία «Disciples of Christ», (Μαθητές του Χριστού) στην Ιντιάνα. Οι πιστοί τον θεωρούσαν «χαρισματικό» κι άκουγαν με ευλάβεια τα κηρύγματά του, ενώ θεωρούσαν ότι ο ίδιος είχε την ικανότητα να προβλέπει το μέλλον και να θεραπεύει αρρώστους. Εκμεταλλευόμενος λοιπόν τη γοητεία που ασκούσε στα πλήθη, ίδρυσε τον «Ναό του Λαού» στο Σαν Φρανσίσκο το 1956. Ευαγγελιζόμενος μια κοινωνία ισότητας και δικαιοσύνης καταρχάς αγκάλιασε ανθρώπους κατώτερων τάξεων, φτωχούς, έγχρωμους, αλλά και ιδεαλιστές, που ασπάζονταν τις ιδέες του.

Στόχος του τα πρώτα χρόνια, όπως τουλάχιστον έλεγε, ήταν μια ουτοπική κοινωνία, όπου όλα τα μέλη της θα ήταν ισότιμα και θα ζούσαν σε ευημερία. Η φήμη του άρχισε να εξαπλώνεται και να δημιουργούνται παραρτήματα της αίρεσης σε διάφορες μεγάλες πόλεις. Μάλιστα, η Πρώτη Κυρία των ΗΠΑ, Έλινορ Ρούσβελτ, παρέστη στα εγκαίνια ενός «Ναού», ενώ συνέχισε να αλληλογραφεί μαζί του, ανταλλάζοντας μαζί του απόψεις. Επίσης, ο πρώτος ανοιχτά ομοφυλόφιλος πολιτικός, ο Χάρβεϊ Μιλκ, δήλωνε θαυμαστής του, ενώ ο Αμερικανός αντιπρόεδρος ζήτησε προεκλογικά τη στήριξή του.

Η σέκτα πλέον μετρούσε πάνω από 5000 άτομα και η περιουσία της ανερχόταν  γύρω στα 26 εκατομμύρια δολάρια. Ο Τζόουνς είχε πια στα χέρια του απεριόριστη δύναμη. Κέρδιζε την αγάπη του κόσμου με το φιλανθρωπικό του έργο -οργάνωνε γεύματα για άστεγους, φρόντιζε ηλικιωμένα άτομα κ.λπ. -αλλά σταδιακά αποδείχτηκε τυραννικός και μεγαλομανής, ασκώντας την εξουσία του με απάνθρωπο τρόπο. Τα ΜΜΕ άρχισαν να δημοσιεύουν άρθρα εναντίον του, πρώην μέλη της σέκτας εξομολογούνταν δημόσια ότι είχαν υποστεί κακοποιήσεις και πώς οι καταχρήσεις ναρκωτικών ουσιών ήταν σύνηθες φαινόμενο.

Το 1973, ο Τζόουνς μετακόμισε τα μέλη του Ναού στη Γουιάνα (βόρεια ακτή της Νότιας Αμερικής), κυρίως για να ξεφύγει από την αμερικανική νομοθεσία. Λέγεται πως χρησιμοποιούσε παράνομα τα εισοδήματα των μελών του και τους υποχρέωνε να τον αποκαλούν «ο Προφήτης». Στη νέα του βάση, χωρίς να του ασκείται κανένας έλεγχος, απέκτησε παντοδυναμία και έφτασε στο σημείο να εξουσιάζει ακόμα και τη ζωή των οπαδών του.

Αφού κατάσχεσε τα διαβατήρια όλων, καθώς και τα χρήματά τους -μιλάμε για εκατομμύρια δολάρια- άρχισε να ασκεί βία και απειλές. Στην αυστηρά φυλασσόμενη κοινότητα, δύσκολα μπορούσε να έχει κάποιος πρόσβαση. Εκείνος, κάνοντας πλύση εγκεφάλου στους οπαδούς του, τους χειραγωγούσε απόλυτα. Από τα μεγάφωνα που είχε εγκαταστήσει σε όλη την περιοχή, ακούγονταν συχνά τα κηρύγματα και οι ομιλίες του, ακόμα και την ώρα του ύπνου. Τα παντρεμένα ζευγάρια που έμπαιναν στη σέκτα καθ’ υπόδειξή του έπρεπε να χωρίσουν, απαγόρευε σε όλους να έχουν την οποιαδήποτε επαφή με τον έξω κόσμο, τους υποχρέωνε σε σκληρές χειρωνακτικές εργασίες και έλεγχε τη διατροφή τους. Φυσικά, κανείς δεν μπορούσε να φύγει από τον «Ναό του Λαού», ακόμα κι αν το επιθυμούσε.

Η δε κυβέρνηση της Γουιάνας του επέτρεπε να εισάγονται εμπορεύματα χωρίς δασμούς, ενώ η διακίνηση όπλων και ναρκωτικών εντός της κοινότητας ήταν καθημερινό φαινόμενο. Ο Τζόουνς πλέον είχε μετατραπεί σε έναν αδίστακτο δικτάτορα, έχοντας μάλιστα την απόλυτη υποστήριξη του πρωθυπουργού της χώρας, του οποίου η σύζυγος ήταν φανατική θαυμάστρια των ιδεών του.

Πρώην όμως οπαδοί του αρχίζουν να καταγγέλλουν περιστατικά απίστευτης βίας και τότε ο γερουσιαστής των ΗΠΑ Ράιαν, που ήταν φίλος με τον πατέρα του Μπομ Χιούστον, ενός νεαρού μέλους της οργάνωσης που είχε βρεθεί διαμελισμένος τον Οκτώβριο του 1976, προσπάθησε να αποκαλύψει το σκάνδαλο. Έτσι, στις 14 Νοεμβρίου του 1978 έφτασε στην Γουιάνα με την ομάδα του και δημοσιογράφους.

Μετά από αρκετές προσπάθειες, κατάφερε να συναντηθεί με τον Τζόουνς. Σε εκείνη τη συνάντηση ένα από τα μέλη της «Ναού», ονόματι Βέρνον, πέρασε ένα μυστικό σημείωμα στους δημοσιογράφους, ενημερώνοντάς τους για την πραγματική κατάσταση που επικρατούσε στη σέκτα. Τέσσερις μέρες αργότερα, ο Ράιαν έπεισε φαινομενικά τον Τζόουνς να επιτρέψει σε δεκαπέντε άτομα να φύγουν μαζί του, υποσχόμενος ότι θα συντάξει μια αναφορά που θα περιγράφει πόσο ευτυχισμένα είναι τα μέλη της κοινότητάς του.

Την ίδια μέρα όμως ο Τζόουνς ανακοίνωσε από τα μεγάφωνα το σχέδιο του Ράιαν. Η αποστολή του γερουσιαστή μαζί με τα άτομα που ήθελαν να ξεφεύγουν από την κυριαρχία του αδίστακτου ηγέτη προσπάθησαν να επιβιβαστούν σε ένα αεροπλάνο, όμως ο Τζόουνς τους δολοφόνησε στον αεροδιάδρομο.

Τα γεγονότα που ακολούθησαν ήταν τραγικά. Θεωρώντας ότι η δολοφονία ενός πολιτικού, θα πυροδοτούσε αντιδράσεις, σχεδίασε τη μαζική αυτοκτονία των οπαδών του. Τα μωρά και τα παιδιά σκοτώθηκαν πρώτα, αφού τους έχυσαν το δηλητηριασμένο χυμό στο στόματά τους. Έπειτα ακολούθησαν οι ενήλικες, που ήπιαν ανθρακούχο αναψυκτικό με κυάνιο. Όσοι αρνήθηκαν να ακολουθήσουν την εντολή του αρχηγού, εκτελέστηκαν από τους υπόλοιπους, ενώ ο ίδιος ο Τζόουνς σκοτώθηκε από μια σφαίρα, ίσως από αυτοπυροβολισμό. Άλλοι λένε ότι μπορεί να τον σκότωσε η νοσοκόμα του, πριν αυτοκτονήσει και η ίδια.

Μεγαλωμένος από δύο γονείς που μάλλον αδιαφορούσαν γι’ αυτόν, ο Τζόουνς ήταν ένα παιδί με ψυχολογικά προβλήματα. «Δεν ένιωσα καμία αγάπη, δεν ξέρω τι στην ευχή είναι η αγάπη» θα έλεγε αργότερα στο ποίμνιό του. Άρχισε να μελετάει τις ιδέες του Γκάντι, του Στάλιν, αλλά και του Χίτλερ, σημειώνοντας με προσοχή τις αδυναμίες τους και τα προτερήματά τους. Αρχικά τάχθηκε κατά του ρατσισμού, επηρεάστηκε από τον Τζορτζ Μπέικερ, έναν μαύρο ιεροκήρυκα που αυτοαποκαλούταν «Θεός» και μαζί με τη σύζυγό του υιοθέτησαν πολλά παιδιά, τα περισσότερα εκ των οποίων δεν ήταν λευκά. Γι' αυτό και το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού στην Τζορτζτάουν ήταν μαύροι. Ο ίδιος έλεγε πως οι οπαδοί του και εκείνος ήταν οι πιο αγνοί κομμουνιστές που υπάρχουν και ονόμασε την οικογένειά του «ένα ουράνιο τόξο».

Το ζήτημα ήταν πως ο Τζόουνς εκμεταλλεύτηκε μια γενικότερη τάση της εποχής του, που αναζητούσε την ελευθερία και τη ρήξη με τα στερεότυπα, για να συντηρήσει ουσιαστικά τη δική του ακόρεστη επιθυμία για εξουσία. Μέχρι σήμερα, το αν τα γεγονότα της Τζόρτζταουν ήταν αυτοκτονία ή δολοφονία αποτελεί θέμα προς συζήτηση στις ΗΠΑ. Ο γιος του Τζόουνς πάντως υποστηρίζει πως ήταν μια καθαρή δολοφονία, με ηθικό αυτουργό τον πατέρα του...