Η σημαία ως εθνικό σύμβολο δεν είναι και μια τόσο παλιά υπόθεση. Συμπίπτει χρονικά με την κατασκευή των εθνών-κρατών στα τέλη του 17ου και αρχές του 18ου αιώνα.
Mε τις πρώτες χρήσεις σημαίας να φτάνουν πίσω στον 6ο αίωνα π.Χ. στην Αρχαία Αίγυπτο. Το κοινό με τις σημερινές σημαίες και τη χρήση τους είναι πως όλες χρησιμοποιήθηκαν και χρησιμοποιούνται ως τρόποι συμβολικής υπενθύμισης μιας ταυτότητας.
Είτε αυτή έχει να κάνει με μια λεγεώνα, με μια δυναστεία ή αργότερα με ένα έθνος.
Η σημαία ως εθνικό σύμβολο δεν είναι και μια τόσο παλιά υπόθεση. Συμπίπτει χρονικά με την κατασκευή των εθνών-κρατών στα τέλη του 17ου και αρχές του 18ου αιώνα. Mε τις πρώτες χρήσεις σημαίας να φτάνουν πίσω στον 6ο αίωνα π.Χ. στην Αρχαία Αίγυπτο. Το κοινό με τις σημερινές σημαίες και τη χρήση τους είναι πως όλες χρησιμοποιήθηκαν και χρησιμοποιούνται ως τρόποι συμβολικής υπενθύμισης μιας ταυτότητας. Είτε αυτή έχει να κάνει με μια λεγεώνα, με μια δυναστεία ή αργότερα με ένα έθνος.
Yπάρχει κάτι ιδιαίτερο που συμβαίνει με τις σημαίες των χωρών. Το γεγονός ότι συνήθως δεν είναι ιδιαίτερες. Και αυτό είναι κάτι εν μέρει παράδοξο με δεδομένο ότι δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος κανόνας για το πώς να φτιάχνεις τη σημαία σου. Οι περισσότερες σημαίες έχουν παρόμοια χρώματα (κυριαρχούν το μπλε και το κόκκινο) και παρόμοια σχήματα (αστέρια, σταυροί, ήλιος). Επίσης είναι όλες ορθογώνιες. Σχεδόν όλες. Για την ακρίβεια, όλες εκτός από του Νεπάλ.
Η καθιέρωση των σημαιών ως εθνικών εμβλημάτων γίνεται, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, κατά τα μέσα του 19ου αιώνα. Οι σημαίες δεν ήταν εξαρχής σε ορθογώνιο σχήμα. Πολλές φορές τα λάβαρα του πολέμου, και ιδίως σε περιοχές της Ασίας, ήταν σε τριγωνικό σχήμα. Ωστόσο, άρχισαν να εγκαταλείπονται με την ευρωπαϊκή κυριαρχία στο εμπόριο και τη ναυτιλία κατά τον 18ο και 19ο αιώνα, ώστε όλες οι ασιατικές χώρες να υιοθετήσουν τις ορθογώνιες σημαίες.
Η σημαία του Νεπάλ είναι φτιαγμένη από δύο τριγωνικά λάβαρα, το ένα κάτω από το άλλο. Η χρωματική βάση είναι το κόκκινο, ίδιο με το χρώμα του εθνικού λουλουδίου της χώρας, του ροδόδενδρου, με ένα μπλε πλαίσιο που συμβολίζει την ειρήνη και τη γαλήνη. Μέσα στα λάβαρα απεικονίζονται ο ήλιος και η σελήνη, σαν μια ευχή ότι το Νεπάλ θα υπάρχει όσο υπάρχουν ο ήλιος και η σελήνη.
Η ιδέα της σημαίας που συναποτελείται από διπλά λάβαρα έρχεται από τότε που ο βασιλιάς Prithivi Narayan Shah (κανείς δεν περίμενε δισύλλαβο όνομα) ένωσε το Νεπάλ. Πρακτικά, κατά μια θεωρία, τα δύο τρίγωνα αρχικά συμβόλιζαν τις κορυφές των Ιμαλαϊων. Ωστόσο, σύμφωνα με τον σημερινό συμβολισμό που προωθείται ως ανάγνωση και από τη σημερινή κυβέρνηση, τα δύο τρίγωνα συμβολίζουν τις δύο κυρίαρχες θρησκείες της χώρας, τον Ινδουϊσμό και τον Βουδισμό.
Κανείς δεν ξέρει τον δημιουργό της ούτε τον τρόπο και τον χρόνο που ο σχηματισμός της τυποποιήθηκε. Πριν τον 19ο αιώνα, άλλωστε, οι σημαίες δεν είχαν όλο αυτό το συμβολικό βάρος που έχουν σήμερα, με αποτέλεσμα να αλλάζουν ή να έχουν διαφορετικές εκδοχές.
Αυτό άλλαξε, όταν το 1962 στο ίδιο το Σύνταγμα του Νεπάλ ένα ολόκληρο εδάφιο αφιερώθηκε στις ακριβείς μαθηματικές αναλογίες της σημαίας. Το συμβολικό βάρος μιας σημαίας το 1962 είναι τελείως διαφορετική ιστορία από αυτό που συνέβαινε το 1810. Ταυτόχρονα, για να μοιάζει πιο σύγχρονη, ό,τι και αν σημαίνει αυτό, άλλαξε με το να σβήσουν τα πρόσωπα.
Όσο ασήμαντη παρέμβαση και αν φαίνεται αυτή αλλαγή, πρόκειται για κάτι εντυπωσιακό. Ενώ είναι ακατανόητο φαινομενικά το πώς άλλες βαρετές ή κακόγουστες σημαίες μένουν ακόμα αναλλοίωτες.Φαινομενικά μόνο. Σκεφτείτε απλά πώς θα αντιμετωπιζόταν η παραμικρή αλλαγή στη σημαία της χώρα μας. Οι πολίτες του Νεπάλ έχουν έναν τελείως ασήμαντο λόγο για να είναι υπερήφανοι. Η σημαία του είναι πράγματι μοναδική.
