Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος υπήρξε μεγάλη στρατιωτική μορφή της Επανάστασης του 1821!
Η πιο σπουδαία μάχη που έδωσε ήταν στο Χάνι της Γραβιάς. σώζοντας την επανάσταση από βέβαιο κίνδυνο, καθώς ο Ομέρ Βρυώνης με 8.000 άνδρες βάδιζε ακάθεκτος προς την εξεγερμένη Πελοπόννησο.
Και τι με αυτό;;; Ο ρουμελιώτης οπλαρχηγός ακολούθησε την μοίρα των υπολοίπων άξιων Ελλήνων έπεσε θύμα της εμφύλιας διαμάχης και εξοντώθηκε. Στα βράχια της Ακρόπολης βρήκαν το άψυχο σώμα του.
Αρχικά η δολοφονία του παρουσιάστηκε ως δυστύχημα. Η αλήθεια αποκαλύφθηκε πολλά χρόνια αργότερα. Ωστόσο, λιγότερο γνωστή παραμένει η ιστορία του παιδιού του.
Ο Λεωνίδας γεννήθηκε το 1824 στην σπηλιά της Βελίτσας από την Ελένη Καρέλη. Η σπηλιά ήταν γνωστή και ως «Μαύρη Τρούπα του Παρνασσού». Πήρε το όνομα «Λεωνίδας», βαπτιζόμενος από τον οπλαρχηγό της Άμφισσας, Πανουργιά.
Σε ηλικία ενός έτους έμεινε ορφανός λόγω της δολοφονίας του πατέρα του. Η μητέρα του τον έκρυβε, κάνοντας τα πάντα για να προστατέψει το παιδί της, αν και χωρίς πολλά χρήματα, καθότι ο Ανδρούτσος είχε δώσει την περιουσία του στον Αγώνα.
Τελικά ο πατέρας του Όθωνα, Λουδοβίκος Α’ παρενέβη και έθεσε υπό την προστασία του τον μικρό Λεωνίδα. Το 1833, όταν ο Όθων ήρθε στην Ελλάδα, ο νεαρός Ανδρούτσος στάλθηκε στο Μόναχο της Βαυαρίας.
Και εκεί όμως χτυπήθηκε από την δυστυχία! Η επιδημία χολέρας που θέριζε τα ευρωπαϊκά εδάφη του πήρε την ζωή. Πέθανε στις 11 Δεκεμβρίου του 1836, σε ηλικία μόλις 12 ετών.
Ο Λουδοβίκος Α’ φρόντισε η ταφή του να γίνει με τιμές, καταθέτοντας, εκτός των άλλων, ένα γενναίο ποσό στην τράπεζα. Έδωσε έπειτα εντολή οι τόκοι των χρημάτων να δαπανούνται για την συντήρηση του τάφου, όπερ και εγένετο.
Ο τάφος του Λεωνίδα Ανδρούτσου διατηρείται μέχρι και σήμερα στο παλιό νεκροταφείο του Μονάχου, βρισκόμενος απέναντι από τον τάφο του Ηλία Κατσάκου Μαυρομιχάλη, εξίσου αγωνιστή της ελληνικής επανάστασης.
Φέρει δε την επιγραφή του Γερμανού φιλέλληνα και ουμανιστή Ειρηναίου Θείρσιου, στα ελληνικά και στα γερμανικά:
«Ειμί θάλος πολυανθές, υπ’ ανδρών βλαστέν αρίστων,οίτινες αντ’ αρετής έργ οδυνηρά πάθον.Τον δε πάππον ελών νηλεώς εφόνευσ ο τύραννος,ου βία αλλά δολω, φάρμακα λυγρά διδούς.Τον δ ου γεννητήρα, τον εν πολέμοις αδάμαστον,εχθροδαποί πύργον κρήμνισαν εκ μεγάλου.Μήτηρ δε, η Παρνασσού ενί σπηλαίοις μ’έτικτεν,ενθάδε δωδεκάτη κλαύσεν αποφθίμενον»…
