''Ένας απ' τους πιο κοινούς πειρασμούς που οδηγεί σε μεγάλες συμφορές είναι ο πειρασμός των λέξεων: ‟Όλοι έτσι κάνουν”, έλεγε ο Λέων Τολστόι. Κι αυτή η θλιβερή διαπίστωση ταιριάζει απόλυτα στον ωχαδελφισμό των Ελλήνων της εποχής μας, που συνεργούν άθελά τους στη διάχυση και διαιώνιση της εθνικής παρακμής με όπλο τον μιθριδατισμό τους.
Θλιβερά δείγματα της έλλειψης ατομικής ευθύνης και του ωχαδελφισμού των Ελλήνων είδαμε κατά κόρον την τελευταία πενταετία, αρχής γενομένης απ' την πολιτική στήριξη στους άθεους εθνομηδενιστές, την έλευση των οποίων ξεκίνησαν να γιορτάζουν στο Σύνταγμα το 2015 και ολοκλήρωσαν ένα χρόνο αργότερα (την νύχτα του δημοψηφίσματος) επιβραβεύοντας πανηγυρικά τους νεοεκλεγέντες που είχαν μετατρέψει εν ριπή οφθαλμού το ''ΟΧΙ'' σε ''ΝΑΙ''...
Από εκείνη τη στιγμή και ύστερα, παράλληλα με την βύθιση της ελληνικής οικονομίας χάρη στις ευρεσιτεχνικές πρακτικές των πολιτικών σαλτιμπάγκων του 3ου μνημονίου, άρχισαν να όζουν πραγματικά όλα τα αρνητικά χαρακτηριστικά της 40ετούς ζωής μας.
Άρχισαν να γίνονται ασήκωτα εθνικά βάρη ο εθισμός μας στη διαφθορά και την εξαπάτηση του κράτους (νοοτροπία τζαμπατζή και κάλυψη δια της σιωπής των πάσης φύσεως παρανομιών που υποπίπτουν στην αντίληψή μας), η αδιαφορία μας για τα εθνικά θέματα και τα θέματα Παιδείας, η έλλειψη στοιχειώδους συναίσθησης για ανάληψη των ατομικών ευθυνών προς όφελος του κοινωνικού συνόλου και του συμφέροντος της πατρίδας μας.
Όλα αυτά (παλιά και νέα αμαρτήματα), μαζί με τον επιλεκτικό μιθριδατισμό μας, μετέτρεψαν τη χώρα μας σε μη κανονική, με πολίτες... ''καναπεδάτους'', αραχτούς και αδιάφορους, απλούς παρατηρητές των πραγμάτων.
Πολίτες που ενοχλούνται όταν τους λες ότι βρισκόμαστε σε πρωτόγνωρη εθνική κρίση και μετά τις Πρέσπες θα έρθει κάτι πολύ πιο επώδυνο για την πατρίδα και τους Έλληνες - αν το επιτρέψουμε - αφού θα πλήξει τον Αιγαιακό Ελληνισμό, τα κυριαρχικά δικαιώματά μας στο Αιγαίο...
Πολίτες που δυσπιστούν όταν ακούν για το όργιο προπαγάνδας των φιλοσκοπιανών στην Μακεδονία και των τουρκόφιλων στη Δυτική Θράκη. Για το κράτος εν κράτει των ''Γκρίζων Λύκων'' της μουσουλμανικής Μειονότητας (που γέμισαν τα τζαμιά και τα σπίτια τους με τις σημαίες της ''Ανεξάρτητης Δυτικής Θράκης'') και την... υποκατάσταση της ΕΥΠ από την τουρκική ΜΙΤ στα Πομακοχώρια.
Πολίτες που βλέπουν τον εκάστοτε πρωθυπουργό σαν τον αρμόδιο ''Πατερούλη'' του σύγχρονου, ''πολυπολιτισμικού'' Έθνους. Ενός ''Πατερούλη'' που δικαιούται να αποφασίσει εξ ονόματος όλων μας τα της ακεραιότητας της πατρίδας ή του ακρωτηριασμού της.
Πολίτες που περιμένουν τους άλλους να πράξουν αυτά που οι ίδιοι αρνούνται να πράξουν... Όμως οι μεγάλες ανατροπές στην Ιστορία δεν έγιναν από εφησυχασμένους ανθρώπους και κουρασμένες κοινωνίες που αρνούνται και να υποστυλώσουν ακόμα τους στομωμένους από τη σκουριά αρμούς της εθνικής και κοινωνικής ζωής τους.
Οι μεγάλες ανατροπές ξεκινούν από μικρές επαναστάσεις εντός μας, μέσα στο σπίτι μας, στην μικρή κοινωνίας μας, στις καθημερινές συναναστροφές και τις πολιτικές συνήθειές μας. Γι' αυτό - πριν κλάψουμε στις στάχτες των εθνικών οραμάτων μας για μια δυνατή Ελλάδα, αναβαθμισμένη γεωπολιτικά, αυτάρκη οικονομικά και στρατιωτικά, ισορροπημένη κοινωνικά, ικανή να προσφέρει υψηλό επίπεδο γνώσεων και διασφάλισης της επαγγελματικής αποκατάστασης των παιδιών της - πρέπει να ξυπνήσουμε απ' τη χειμερία νάρκη μας και να γίνουμε ενεργοί πολίτες.
Να βάλει ο καθένας μας, απ' όποιο μετερίζι μπορεί, το δικό του, προσωπικό λιθαράκι για την αλλαγή της κοινωνίας, που θα φέρει και την αλλαγή της Ελλάδας μας. Έστω κι αργά, πρέπει να πάψουμε να συμπεριφερόμαστε ως πρόβατα επί σφαγή, εν όψει των αποφάσεων του εκάστοτε ''αρχηγού της αγέλης'' που εξουσιοδότησε τον εαυτό του να εκποιήσει κομμάτια από τα χρυσάφια και τα ασήμια που κληρονομήσαμε απ' τους προγόνους μας και είναι τα όσια και τα ιερά μας.
Πρέπει να πάψουμε να μένουμε αδρανείς προτάσσοντας τα ατομικά μας συμφέροντα έναντι των εθνικών, την ώρα που αμφισβητούνται τα όρια κυριαρχίας μας απ' τους προαιώνιους επιβουλείς μας. Τους επιβουλείς οι οποίοι φλέγονται απ' την επιθυμία να τα πατήσουν, για να οικειοποιηθούν μέρος του εθνικού μας κορμού στα Τραπέζια της διπλωματίας...
Πρέπει να είμαστε στο ''εμείς'' κι όχι στο ''εγώ'', όπως μας συμβούλεψε ο κοινός πρόγονός μας Μακρυγιάννης. Και το ''εμείς'' απαιτεί να υψώσουμε το ανάστημά μας στα ημεδαπά και αλλοδαπά σχέδια εκείνων που θέλουν να μικρύνουν την Ελλάδα είτε για χάρη των Αλβανών (Τσάμηδων) είτε των Σκοπιανών (ψευτομακεδόνων) ή για χάρη των νεοοθωμανών εξ Ανατολών μας, που θέλουν να μας κάνουν ''γιουσουφάκια'' τους.
-Τούτη την πατρίδα την έχουν όλοι μαζί και σοφοί και αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι..., έλεγε ο στρατηγός Μακρυγιάννης.
Κι εδώ, στο ''ανήκειν'', βρίσκεται η σημερινή τραγωδία μας. Γιατί το ''ανήκειν'' της πατρίδας μας το αναπροσαρμόζουν και το περιορίζουν στα κυβικά τους και τα κομματικά τους συμφέροντα οι εκάστοτε πολιτικοί που κάθονται στις καρέκλες της εξουσίας.
Το αναπροσαρμόζουν και το περιορίζουν στα κυβικά τους και τα κομματικά τους συμφέροντα και οι πολίτες που διαγκωνίζονται για το ποιος είναι πιο Έλληνας απ' τον άλλο, την ώρα που ο Τούρκος έκανε ήδη στροφή και καραδοκεί να μας φάει.
Αυτό συμβαίνει γιατί μπήκε ανάμεσά μας το ''εγώ'' και η διχόνοια, με αποτέλεσμα να παραμερίσουμε το συλλογικό ''εμείς'' έναντι των κομματικών συμφερόντων μας. Λες και δεν ξέρουμε πως τα κόμματα έρχονται και παρέρχονται, όπως κι ο ταπεινός εαυτός μας.
Λες και δε ξέρουμε πως εκείνο που πρέπει να κρατηθεί ζωντανό κι αναλλοίωτο στο διάβα του χρόνου πρέπει να είναι η Ελλάδα μας ως ιδέα και ως όραμα. Η Ελλάδα ως Επικράτεια με όρια κυριαρχίας. Η Ελλάδα ως πατρίδα μας και σημείο αναφοράς μας.
Ως συνεκτικός κρίκος των κοινών χαρακτηριστικών μας (όμαιμον, ομόγλωσσον, ομόθρησκον και ομότροπον). Ως ολότητα μέσα στην οποία ανήκουμε όλοι, ανεξάρτητα απ' τις μικροκομματικές διαφορές και τα προσωπικά συμφέροντά μας.
Γι' αυτό εγκληματούν οι πολιτικοί και οι φανατικοί ψηφοφόροι όταν προσαρμόζουν στους κομματικούς τους στόχους τους εθνικούς και στις ατομικές, κομματικές ή ταξικές επιδιώξεις τους τα συμφέροντα της πατρίδας.
Η Ελλάδα ανήκει στο ''εμείς, στο όλον που ΔΕΝ εκποιείται!!!.. Φτιάχτηκε απ' το ''εμείς'', τον λαό της. Κι αυτό το ''εμείς'' υπερβαίνει κάθε υπερτονισμό του ''εγώ'' του καθένα μας, το οποίο πρέπει να παραμερίζουμε κάθε φορά όταν είναι να υπερασπιστούμε τα συμφέροντά της...
