Ο Γκράχαμ Γιουνγκ ήταν ένα παιδί που αγαπούσε τις επιστήμες, αλλά η χημεία θα αποτελέσει ένα θανατηφόρο εργαλείο στα χέρια του. Σε ηλικία 14 ετών, ο Γκράχαμ άρχισε να δοκιμάζει δηλητήρια στην οικογένεια του, σκοτώνοντας την μητριά του. Κέρδισε το ψευδώνυμο “Teacup Poisoner” και έμεινε έγκλειστος σε ψυχιατρική κλινική υψίστης ασφαλείας για εννέα χρόνια.

Τα πρώτα εγκλήματα και η φυλάκιση

Γεννήθηκε στο Βόρειο Λονδίνο της Αγγλίας στις 7 Σεπτεμβρίου 1947. Όταν ήταν μωρό, η μητέρα του Μπέσι πέθανε από φυματίωση. Πολύ απογοητευμένος και αδυνατώντας να συντηρήσει τα παιδιά του, ο πατέρας του Γιουνγκ, Φρεντ, τον έστειλε να ζήσει με τη θεία του Γουίνι, ενώ την μεγαλύτερη αδερφή του, Γουίνιφρεντ, την πήραν οι παππούδες της.

Ο Γιουνγκ πέρασε τα δύο πρώτα χρόνια της ζωής του με την θεία του και τον άντρα της Τζακ, με τους οποίους είχε έρθει πολύ κοντά. Το 1950 πήγε να ζήσει με τον πατέρα του, ο οποίος είχε ξαναπαντρευτεί. Ξαφνικά εμφάνισε συμπτώματα «διαταραχής άγχους αποχωρισμού», καθώς τον είχαν πάρει μακριά από την θεία του.

Έγινε ένα μοναχικό παιδί, το οποίο είχε ελάχιστους φίλους, και προτιμούσε να περνά τον ελεύθερο χρόνο του, επιλέγοντας περίεργα “χόμπι” και διαβάζοντας μανιωδώς βιβλία με κατά συρροή δολοφόνους. Στην εφηβεία του ανέπτυξε ένα ενδιαφέρον για τον Χίτλερ και συνήθιζε να κυκλοφορεί με σβάστικες, εκθειάζοντας τις αρετές του “παρεξηγημένου” ηγέτη.

Τα μοναδικά ακαδημαϊκά του ενδιαφέροντα ήταν η χημεία, η εγκληματολογία και η τοξικολογία, αλλά η περιορισμένη κάλυψη αυτών των θεμάτων στο σχολείο, τον οδήγησαν στο να διαβάζει εξωσχολικά βιβλία. Αγνοώντας τα προειδοποιητικά σημάδια, ο πατέρας του ενθάρρυνε την εμμονή του, αγοράζοντας του ένα σετ χημείας. O Γκράχαμ θα περάσει πολλές ώρες απομονωμένος με αυτό, με τους συμμαθητές του να του βγάζουν το παρατσούκλι “τρελός επιστήμονας”. Ο Γιουνγκ εξοικιώθηκε τόσο πολύ σε ότι αφορά την τοξικολογία, που κατάφερε να αποκτήσει μεγάλες ποσότητες δηλητηριωδών χημικών ουσιών στην ηλικία των 13 ετών, πείθοντας τους επαγγελματίες χημικούς ότι ήταν 17 ετών και ότι η χρήση τους θα ήταν για σκοπούς μελέτης.

Πρώτο του “πειραματόζωο” ήταν ο συμμαθητής του Κρίστοφερ Ουίλιαμς, ο οποίος πέρασε μια μεγάλη περίοδο κάνοντας εμετούς και έχοντας φριχτούς πονοκεφάλους και κράμπες, μέχρι να ανακαλύψουν οι γιατροί ότι ο νεαρός ήταν θύμα δηλητηρίασης. Ο Γιουνγκ, επειδή δεν μπορούσε να έχει πρόσβαση στο θύμα, αποφάσισε να στραφεί στην οικογένεια του. Για πολλούς μήνες, η αδερφή του, ο πατέρας του και η μητριά του βίωναν παρόμοια συμπτώματα με αυτά του Ουίλιαμς.

Βέβαια, κανείς δεν υποψιάστηκε τον Γιουνγκ και θεώρησαν ότι ήταν κάποιο είδος μολυσματικής ασθένειας που προσβάλλει το στομάχι.

Το σημείο που τα πράγματα πήραν άλλη τροπή

Τα πράγματα άλλαξαν, όταν η αδελφή του Γιουνγκ, Γουίνιφρεντ, αρρώστησε πολύ άσχημα ενώ βρισκόταν στον δρόμο για την δουλειά της. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου οι γιατροί ανακάλυψαν στον οργανισμό της το Belladonna, ένα θανάσιμο αρχαίο ισχυρό δηλητήριο. Ο πατέρας του Γιουνγκ τον υποψιάστηκε, αλλά δεν έκανε καμία ενέργεια.

Στις 21 Απριλίου 1962, η Μόλι Γιουνγκ μπήκε στο νοσοκομείο με τρομερούς πόνους και πέθανε αργότερα εκείνο το βράδυ. Ανακαλύφθηκε αργότερα ότι ο Γιουνγκ δηλητηρίαζε σταδιακά το τσάι της μητριάς του με αντιμόνιο, στο οποίο ανέπτυξε ανοχή. Τη νύχτα πριν από το θάνατό της, το αντάλλαξε με το δηλητήριο θάλλιο για να επιταχύνει τη διαδικασία. Τα εσωτερικά όργανα της Μόλι κάηκαν και έτσι τα κατάλοιπα της δεν μπορούσαν να αναλυθούν.

Μετά τον θάνατο της Μόλι, ο πατέρας του υπέφερε από εμετούς και κράμπες, μέχρι που μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο όπου διαγνώστηκε με δηλητηρίαση από αντιμόνιο. Ήταν τυχερός που επέζησε από τα πειράματα του γιου του, αλλά δεν μπορούσε να δεχτεί ότι το είχε κάνει αυτός.

Στις 23 Μαΐου 1962, ο Γκράχαμ Γιουνγκ συνελήφθη, καθώς ο καθηγητής του στην χημεία είχε βρει μεγάλες ποσότητες δηλητηρίων στο ερμάριο του. Ο ίδιος ομολόγησε τη δολοφονία της μητριάς του και τη δηλητηρίαση των άλλων μελών της οικογένειάς του. Λόγω της αποτέφρωσης της μητριάς του, δεν υπήρχαν στοιχεία που να τεκμηριώνουν την ομολογία του Γιουνγκ και δεν κατηγορήθηκε για τη δολοφονία. Αντ ‘αυτού, στάλθηκε στο νοσοκομείο μέγιστης ασφαλείας Broadmoor.

Η απελευθέρωση και τα επόμενα θύματα

Στην ηλικία των 14 ετών, ο Γιουνγκ έγινε νεότερος κρατούμενος του Broadmoor. Μέχρι τον Ιούνιο του 1970, οι γιατροί του στο νοσοκομείο τον θεωρούσαν «θεραπευμένο». Προτού απαλευθερωθεί, ο 23χρονος πλέον Γιουνγκ, είπε σε μια νοσοκόμα ότι θα σκοτώσει τόσους ανθρώπους όσα ήταν τα χρόνια που έμεινε έγκλειστος. Η δήλωση αυτή καταγράφηκε στα ιατρικά αρχεία του νοσοκομείου, ωστόσο, κανείς δεν την πήρε στα σοβαρά.

Αφού απελευθερώθηκε, έμεινε σε έναν ξενώνα και είχε επαφές με την αδερφή του, η οποία τον είχε συγχωρέσει παρά το γεγονός ότι την είχε δηλητηριάσει.

Δούλεψε στο John Hadland Laboratories, μια εταιρεία παροχής φωτογραφικών ειδών, όπου οι εργοδότες του γνώριζαν για την παραμονή του σε ψυχιατρική κλινική, ωστόσο δεν γνώριζαν τους πραγματικούς λόγους. Έτσι, όταν ο Γιούνγκ προσφέρθηκε να κάνει καφέ και τσάι για τους συναδέλφους του, απλά το είδαν ως μια ευγενική χειρονομία.

Σύντομα, πολλοί υπάλληλοι είχαν δυσφορία, πονοκεφάλους και έντονη ζαλάδα όσο ήταν στη δουλειά τους. Τα συμπτώματα υποχωρούσαν όταν γύριζαν στο σπίτι τους.

Μόνο όταν πέθανε ένας συνάδελφος του Γιουνγκ, ο Μπομπ Ιγκλ, άρχισαν οι υποψίες. Ο Ιγκλ είχε βελτιωθεί όταν ήταν στο σπίτι, μόνο για να αρρωστήσει ξανά όταν επέστρεψε στην δουλειά του. Εντελώς εξασθενημένος, πέθανε στις 7 Ιουλίου 1971.

Ένας δεύτερος θάνατος, του 60χρονου Φρεντ Μπιγκς, συνέβη σύντομα μετά. Σε αυτό το σημείο, σχεδόν 70 εργαζόμενοι είχαν παρόμοια συμπτώματα με των δύο ανδρών που πέθαναν. Οι υποψίες άρχισαν και πάλι.

Αυτές επιβεβαιώθηκαν, όταν ο Γιουνγκ πήγε στο ιατρικό προσωπικό και τους ρώτησε γιατί δεν θεωρεί κανείς τη δηλητηρίαση από θάλλιο την αιτία των θανάτων, αλλά και των συμπτωμάτων. Ο γιατρός ενημέρωσε τον υπεύθυνο του εργαστηρίου και εκείνος πήγε στην αστυνομία.

Σύλληψη και θάνατος

Στις 21 Νοεμβρίου, ο Γκράχαμ συνελήφθη. Είχε στην κατοχή του θάλλιο, ενώ η αστυνομία βρήκε το ημερολόγιο του δολοφόνου, όπου είχε καταγράψει με κάθε λεπτομέρεια τις ποσότητες που χρησιμοποιούσε σε κάθε θύμα καθώς και την αντίδραση τους σε αυτά με την πάροδο του χρόνου. Κατά την ανάκριση του παραδέχθηκε ότι συνέχισε να πειραματίζεται με δηλητήρια, αλλά δήλωσε αθώος.

Ο Γιουνγκ καταδικάστηκε σε τέσσερις φορές ισόβια τον Ιούνιο του 1972 και όταν ρωτήθηκε αν νιώθει ενοχές για τον θάνατο που σκόρπισε, απάντησε πως “το μόνο που νιώθω είναι ένα τεράστιο κενό στην ψυχή μου.”

Την 1η Αυγούστου του 1990 βρέθηκε νεκρός στο κελί του. Η επίσημη αιτία θανάτου του ήταν καρδιακή προσβολή. Αλλά οι φήμες λένε ότι, κουρασμένος από τη ζωή στη φυλακή, διεξήγαγε ένα τελικό επιστημονικό πείραμα στον εαυτό του.