Ακόμα και σήμερα, που έχουμε δει πολλά είναι η αλήθεια, δεν είναι εύκολο να σκεφτεί κανείς κάποιον με παραγωγικότερη και πιο πολύπλευρη απατεωνιά από του Γκαστόν Μινς.

Οι τίτλοι που έφερε εξάλλου παραείναι ενδεικτικοί για τη δράση του: ιδιωτικός ντετέκτιβ, μυστικός πράκτορας, πλασιέ, πλαστογράφος, εκβιαστής, μπαγαμπόντης, απατεώνας, αγύρτης και πιθανότατα και φονιάς!

Παρά το γεγονός ότι ακόμα και στη χώρα που δυστύχησε να τον υποβαστάξει, τις ΗΠΑ, παραμένει εν πολλοίς άγνωστος, ο Μινς κατάφερε να γίνει ένα από τα πλέον πολύπλευρα εγκληματικά μυαλά των αρχών του 20ού αιώνα, παίζοντας στα δάχτυλα και τα δύο άκρα του δίπολου νομιμότητα-εγκληματικότητα.

Ο στρογγυλοπρόσωπος αυτός αρτίστας του υποκόσμου σκάρωνε τόσες και τόσες κομπίνες μόνο για τη συγκίνηση της αδρεναλίνης, ψευδόταν ασυστόλως αποκλειστικά για να καμαρώνει με το πόσο εύκολα ξεγελούσε τους εύπιστους και είχε τέτοια αυτοπεποίθηση και αλαζονεία που μετέτρεπε την εξαπάτηση σε μορφή τέχνης.

Όπως σχολίασε εξάλλου πικρόχολα ένας από τους πρώτους βιογράφους του (Francis Russell): «Αν δεν τον έχουν δει να βγάζει τα φτερά από τις μύγες ή να κλοτσά κουτάβια, είναι γιατί δεν έβλεπε κέρδος σε κάτι τέτοιο»!

Παρά το γεγονός ότι πέθανε τελικά στη φυλακή, μιας και ένα τουλάχιστον από τα τόσα εγκλήματά του θα τον προλάβαινε, ο κινούμενος μπελάς αναμείχθηκε ακόμα και με τη διαβόητη «Σπείρα του Οχάιο», τα τσιράκια του προέδρου Γουόρεν Χάρντινγκ δηλαδή που δημιούργησαν την πιο διεφθαρμένη κυβέρνηση που είδε ποτέ η Αμερική.

Ακόμα και στην απαγωγή του γιου του πιλότου και εθνικού ήρωα Τσαρλς Λίντμπεργκ μπλέχτηκε, αν και η μεγάλη του κομπίνα ήταν οι αγαστές σχέσεις που διατηρούσε με τα υψηλότερα κυβερνητικά κλιμάκια και τις απόρρητες πληροφορίες που πουλούσε κατόπιν σε όποιον τις ζητούσε. Έστω κι αν ήταν ο χειρότερος υπόκοσμος ή η ίδια η Μαφία!

Παρά το γεγονός ότι προερχόταν από ευκατάστατο περιβάλλον, με πατέρα δικηγόρο και πολιτικό κατόπιν και μητέρα γόνο παλιάς αριστοκρατικής οικογένειας, δεν κατάφερε ούτε το πανεπιστήμιο να βγάλει. Μετά περιπλανήθηκε από δουλειά σε δουλειά, από επιστάτης μέχρι και πλασιέ, και περνώντας από πόλη σε πόλη κατέληξε στο χωνευτήρι της Νέας Υόρκης και το Σικάγο τελικά, όπου θα έβρισκε την πραγματική του κλίση.

Ήταν το 1914 όταν έπιασε δουλειά στην περιβόητη φίρμα ιδιωτικών αστυνομικών που είχε στήσει ο πρώην ομοσπονδιακός πράκτορας Γουίλιαμ Μπερνς που θα δοκίμαζε την άλλη πλευρά του νόμου. Η έφεση του Μινς για αδίστακτες μεν, εξαιρετικά παραγωγικές δε πρακτικές, όπως το φύτεμα κοριών, οι διαρρήξεις και οι εκβιασμοί, έμελλε να αποδειχτεί αρκετή ώστε να τον στέψει τον καλύτερο ντετέκτιβ του γραφείου του Μπερνς!

Λίγο προτού αποδεχτεί τη δουλειά του ντετέκτιβ είχε πιάσει εξάλλου την καλή, σώζοντας μια πλούσια χήρα του Σικάγου από μια συμμορία απατεώνων. Με την αμέριστη εμπιστοσύνη της πάμπλουτης, ο Μινς την ξαλάφρωνε από αρκετές χιλιάδες δολάρια ως ο αποκλειστικός διαχειριστής της περιουσίας της!

Κάποια στιγμή πλαστογράφησε μια δεύτερη διαθήκη του εκλιπόντος συζύγου, που έδινε ακόμα μεγαλύτερο μερίδιο από την περιουσία στη χήρα του, και την κάλεσε για κυνήγι (Αύγουστος του 1917). Μετά είπε στην αστυνομία ότι η γυναίκα είχε αυτοπυροβοληθεί κατά λάθος, μόνο που η σφαίρα είχε καρφωθεί στο πίσω μέρος του κρανίου της! Η διαθήκη αποδείχτηκε πλαστή και ο Μινς κατηγορήθηκε για φόνο, αθωώθηκε ωστόσο «μαγικά» πριν καν εκπνεύσει το 1917.

Στη δίκη του βγήκε μάλιστα στη δημοσιότητα η δράση του στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, που μόνο πατριωτική δεν ήταν. Πριν καν μπουν οι ΗΠΑ στον Μεγάλο Πόλεμο, ο Μινς πουλούσε απόρρητες πληροφορίες για τα στρατιωτικά ναυπηγεία της χώρας του στον κατασκοπικό κύκλο που είχε στήσει στις ΗΠΑ ο στρατιωτικός ακόλουθος της Γερμανίας, Φραντς φον Πάπεν, ο οποίος ανακλήθηκε τελικά εσπευσμένα στην πατρίδα του το 1915, όταν ανακάλυψαν οι Αμερικανοί τη δράση του.

Ο Μινς λούφαξε για λίγο στο Σικάγο και επέστρεψε μετά στη Νέα Υόρκη, όπου συνέχισε την ντετεκτιβίστικη δουλειά του για λογαριασμό του Μπερνς. Και είδε την τύχη να του ξαναχαμογελά για άλλη μια φορά. Γιατί βλέπετε ο Μπερνς διορίστηκε το 1921 επικεφαλής του Γραφείου Ερευνών του Υπουργείου Δικαιοσύνης (το κατοπινό FBI), από τον διεφθαρμένο φίλο του και γενικό εισαγγελέα Χάρι Ντόχερτι, αρχηγό της Σπείρας του Οχάιο. Επόμενο ήταν ο Μπερνς να καλέσει κοντά του τον καλύτερο ντετέκτιβ του και ο Μινς ήταν τώρα ειδικός ερευνητής του Ομοσπονδιακού Γραφείου!

Έχοντας πρόσβαση σε όλα τα αρχεία και τα μητρώα του Γραφείου, προσέφερε με αμοιβή μυστικές πληροφορίες στους κακοποιούς και εξαφάνιζε τις υποθέσεις τους από τα κιτάπια της αστυνομίας. Ακόμα και υπογραφές πλαστογραφούσε τώρα που έδιναν σε κάποιους εκλεκτούς τη δυνατότητα να εμπορεύονται αλκοόλ καταμεσής της Ποτοαπαγόρευσης!

Πλέον είχε πίσω του τη Σπείρα του Οχάιο και δεν φοβόταν τίποτα. Εκβίαζε γνωστούς μαφιόζους και δεν είχε κανένα πρόβλημα να συναντιέται δημοσίως μαζί τους σε πανάκριβα ξενοδοχεία για να τσεπώνει το παραδάκι. Μέχρι και όλο το παράνομο χρήμα της κυβερνητικής συμμορίας έφτασε να διαχειρίζεται, όντας ο νόμος υπεράνω του νόμου.

Κάποια στιγμή όμως οι φήμες για τις τόσες παράνομες δραστηριότητές του θα τον προλάβαιναν. Εκδιώχθηκε από το Γραφείο Ερευνών το 1922, μόνο και μόνο για να προσληφθεί από το Υπουργείο Οικονομικών ως ειδικός τελωνειακός πράκτορας, πριν επιστρέψει θριαμβευτικά στην ομοσπονδιακή αστυνομία.

Και θα ήταν μάλιστα το στραβό του το κεφάλι που θα προσυπέγραφε την πτώση του. Τον Αύγουστο του 1923 το έσκασε από το Γραφείο με μια αγκαλιά απόρρητα έγγραφα, με τα οποία συνέχισε να εκβιάσει γνωστές φιγούρες του οργανωμένου εγκλήματος. Τον βούτηξαν τελικά τον Οκτώβριο και τον κατηγόρησαν για τα πλαστογραφημένα έγγραφά του αναφορικά με την ελεύθερη διακίνηση αλκοόλ μέσα στην Ποτοαπαγόρευση.

Μετά μπαινοβγήκε στη φυλακή, κατέθεσε κατά των παλιών του συντρόφων και το 1932, όταν απήγαγαν τον γιο του περίφημου πιλότου Τσαρλς Λίντμπεργκ, αναμείχθηκε στην ιστορία θέλοντας να εξαπατήσει μια πλούσια φίλη του ζεύγους και να την ξαλαφρώσει από 100.000 δολάρια. Τα κατάφερε φυσικά, ήταν όμως η απληστία του αυτή που θα αποκάλυπτε την απάτη και θα τον καταδίκαζε σε 15 χρόνια κάθειρξη. Θα πέθαινε στη φυλακή, μιας και αυτός ήταν ο μόνος τρόπος για να απαλλαγεί η Αμερική από τον πιο πολυσχιδή κακοποιό όλων των εποχών!

Πρώτα χρόνια

Ο Γκαστόν Μπούλοκ Μινς γεννιέται στις 11 Ιουλίου 1879 στην οικογενειακή φυτεία της Βόρειας Καρολίνα ως ο πρωτότοκος γιος του μεγαλοδικηγόρου, δημάρχου κατόπιν και πολιτευτή Γουίλιαμ Μινς και της πλούσιας συζύγου του. Παρά το γεγονός ότι ο πλούτος των Μινς είχε συρρικνωθεί μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο, ο δικηγόρος Γουίλιαμ έκανε κίνηση-ματ νυμφευόμενος την κόρη πάμπλουτου γαιοκτήμονα του Μισισιπή.

Εγκαταστάθηκε σε κωμόπολη της Βόρειας Καρολίνα και ζούσε σε ένα τρίπατο σπίτι βικτοριανής αισθητικής με τη σύζυγο, τους τέσσερις γιους και τις τρεις κόρες του. Τον πρωτότοκό του πάντως, τον Γκαστόν, οι γείτονες τον περιέγραφαν ως «πιο κακό και από την Κόλαση», δεκαετίες προτού ο ίδιος ο Έντγκαρ Χούβερ τον αποκαλέσει «την πιο εκπληκτική φιγούρα των σύγχρονων εγκληματικών χρονικών»!

Ο Γκαστόν ανακαλούσε πρόθυμα την πιο αξιομνημόνευτη στιγμή των παιδικών του χρόνων: όταν έκλεψε τα κοσμήματα της μητέρας του και την πλήρωσε η καμαριέρα της με μια περιποιημένη απόλυση. Σε αυτό το πατρικό θα επέστρεφε έπειτα από κάθε κομπίνα του για να κρυφτεί ή να καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός.

Παθολογικός ψεύτης από τα μικράτα του, ο πιτσιρίκος ήταν κινούμενη συμφορά για την κωμόπολη, σκαρώνοντας διαρκώς φάρσες και καταστάσεις που δύσκολα ξέμπλεκε το θύμα του. Είχε βέβαια τον μπαμπά να τον ξελασπώνει και τον στρατηγό παππού, όλοι πάντως πρέπει να ξαλάφρωσαν όταν έγινε δεκτός το 1898 στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνα και έπρεπε να μετακομίσει!

Παρά το γεγονός ότι ήταν αγαπητός στη σχολή και πρόεδρος σε διάφορους φοιτητικούς ομίλους, ήταν ξεκάθαρο ότι η ακαδημαϊκή ζωή δεν ήταν γι' αυτόν. Παρά το γεγονός ότι τα παράτησε στον τρίτο χρόνο του στη σχολή, κατάφερε να πείσει πολλούς (ακόμα και βιογράφους του) ότι το είχε πάρει το χαρτί στα νομικά. Το έδειχνε κιόλας με καμάρι, μόνο που ήταν πλαστογραφημένο!

Κι ενώ μετά έγινε επιστάτης σε δημοτικό σχολείο, παρίστανε τον δάσκαλο, πείθοντας όλους πως ήταν πράγματι εκπαιδευτικός. Ο πατέρας του, που τον ήξερε καλά, παρακάλεσε έναν πελάτη του, κάποιον ζάπλουτο υφασματοβιομήχανο, να τον πάρει στη δουλειά του. Τον πήρε το 1902 και για κάποια χρόνια ο μικρός φάνηκε να στρώνει. Όργωνε την Αμερική διαλαλώντας την πραμάτεια του αφεντικού του, αν και κάποια στιγμή πήγε στη Νέα Υόρκη και μαγεύτηκε από τα θέλγητρά της.

Το 1909 ζήτησε μάλιστα από τον πατρικό φίλο και αφεντικό του να τον μεταθέσει εσπευσμένα στο Σικάγο, γιατί εκκρεμούσε εναντίον του ένα ένταλμα για έναν αρραβώνα που είχε αθετήσει. Το Σικάγο δεν του άρεσε καθόλου και πηγαινοερχόταν στη Νέα Υόρκη με κάθε ευκαιρία. Σε ένα από αυτά τα ταξίδια έπεσε από μια κουκέτα σε ένα πούλμαν και μήνυσε αμέσως την Pullman Company (1911) αξιώνοντας παχυλή αποζημίωση επειδή είχε αλλάξει λέει η προσωπικότητά του από το τραύμα! Δεν πήρε μία...

Ο πιο πολυσχιδής απατεώνας των ΗΠΑ

Στις 14 Οκτωβρίου 1913, ο Μινς παντρεύτηκε μια κοπέλα της καλής κοινωνίας του Ιλινόις και την επόμενη χρονιά παράτησε τη δουλειά του στη φίρμα υφασμάτων, η οποία ήταν έτοιμη να τον απολύσει. Κανείς δεν ξέρει πώς και γιατί κατάφερε να πιάσει δουλειά στην περιβόητη φίρμα ιδιωτικών αστυνομικών του Γουίλιαμ Μπερνς, πρώην επικεφαλής των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών!

Με την έφεσή του στο έγκλημα και χωρίς ηθικούς φραγμούς, ο Μινς έγινε ένας από τους καλύτερους ντετέκτιβ του γραφείου και είχε πάμπολλες επιτυχίες στο ενεργητικό του. Τώρα έπαιζε συνεχώς στις εφημερίδες και από κει ακριβώς τον τσίμπησε το 1915 ο γερμανικός κατασκοπευτικός κύκλος που είχε τρυπώσει στις ΗΠΑ.

Ο Μινς ήταν ο Νο 1 σύνδεσμος των Γερμανών, καθώς μέσω του αφεντικού του Μπερνς μάθαινε απόρρητες πληροφορίες που έβγαιναν κατευθείαν από κυβερνητικά γραφεία. Ο «Πράκτορας Ε-13», όπως ήταν καταχωρισμένος στα μητρώα της γερμανικής κατασκοπείας, χρησιμοποίησε το άπλετο παραδάκι που έπαιρνε για τις προδοτικές του υπηρεσίες ώστε να νοικιάσει έναν ολόκληρο όροφο σε αριστοκρατικό ξενοδοχείο της Νέας Υόρκης για πάρτη του! Κι όλα αυτά την ώρα που η γυναίκα του ανάρρωνε από τον δύσκολο τοκετό του πρώτου τους μωρού, το οποίο πέθανε έπειτα από λίγες στιγμές στον κόσμο.

Τον Απρίλιο του 1915 έγινε για πρώτη φορά είδηση προσπαθώντας να περάσει τη γερμανική προπαγάνδα στις ΗΠΑ, ενορχηστρώνοντας μια μηχανορραφία που ήθελε τους αμερικανούς καπετάνιους να προδίδουν τις θέσεις των γερμανικών πολεμικών πλοίων στον βρετανικό στόλο. Όταν τον έπιασαν ως πράκτορα των Γερμανών, έχοντας αποσπάσει ήδη πολλά λεφτά από τον εχθρό, έκανε συμφωνία με την αμερικανική κυβέρνηση λειτουργώντας πια ως διπλός πράκτορας.

Όσο γίνονταν αυτά, ξέσπασε και η υπόθεση με την εκμετάλλευση της ζάπλουτης χήρας Μοντ Κινγκ, που όπως είπαμε θα κατέληγε στον θάνατό της. Ο ιατροδικαστής έκρινε αναπάντεχα τον θάνατό της ως τραγικό ατύχημα, αν και η αστυνομία και ο Τύπος είχαν άλλη γνώμη. Τον Σεπτέμβριο του 1917, ο Μινς συνελήφθη, αθωώθηκε όμως στη δίκη, καθώς οι ένορκοι ήταν «μιλημένοι», όπως θα αποδεικνυόταν εκ των υστέρων.

Μετά τις περιπέτειες, ο Μινς λούφαξε για λίγο στην ύπαιθρο του Σικάγου και κάποια στιγμή προσπάθησε να κάνει νέα συμφωνία με την κυβέρνηση, δίνοντάς τους τους γερμανούς πράκτορες, αν και πλέον δεν τον πίστευε κανείς. Το 1916 απέκτησε μια κόρη και το 1917 έναν γιο. Προσπάθησε να κάνει μερικές ακόμα κομπίνες με ταχυδρομεία και εταιρίες μεταφορών, δεν του βγήκαν όμως.

Αναθάρρησε σαφώς το 1921, όταν είδε το πρώην αφεντικό του, Γουίλιαμ Μπερνς, να γίνεται διευθυντής του νεοσύστατου Γραφείου Ερευνών του Υπουργείου Δικαιοσύνης. Τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς, έπιασε δουλειά στον προκάτοχο του FBI ως ομοσπονδιακός ερευνητής! Δύο πράγματα έκανε αμέσως: προσέλαβε έναν βοηθό μόνο στα χαρτιά, τσεπώνοντας την αμοιβή του, και δεχόταν τις δωροδοκίες των λαθρεμπόρων οινοπνευματωδών με τη σέσουλα.

Μέχρι τον Ιανουάριο του 1922, έδινε απόρρητες πληροφορίες στον υπόκοσμο για τις κινήσεις του Γραφείου, τις επικείμενες συλλήψεις και τις ομοσπονδιακές διώξεις. Τον κατάλαβαν κάποια στιγμή και τον έθεσαν σε διαθεσιμότητα. Μέσω των υψηλών διασυνδέσεών του όμως έπιασε δουλειά στο Υπουργείο Οικονομικών ως ειδικός τελωνειακός πράκτορας. Συνέχισε πάντως να κρατά τη θέση του ομοσπονδιακού πράκτορα του Γραφείου, εξοργίζοντας τους συναδέλφους του, μεταξύ αυτών και ο κατοπινός επικεφαλής του FBI, .

Για να λύσει το θεματάκι που προέκυψε, ο Μπερνς τον ξαπέστειλε στη Νέα Υόρκη την άνοιξη του 1922, όπου ο Μινς τσέπωνε πια χοντρά λεφτά από τις παράνομες δράσεις του. Μετέφερε την οικογένειά του στην Ουάσιγκτον, σε βίλα με τρεις υπηρέτες και ο ίδιος μετακινούνταν καθημερινά στη Νέα Υόρκη με λιμουζίνα και σοφέρ!

Παρά το γεγονός ότι μέχρι τον Οκτώβριο του 1923 οι διωκτικές αρχές είχαν πολλά στοιχεία στην κατοχή τους για την έκνομη δράση του Μινς, οι γνωριμίες του που έφταναν ως τον Λευκό Οίκο τον ξελάσπωναν. Και παρά τα παχυλά ποσά που τσέπωνε αριστερά και δεξιά, τον Ιούνιο του 1924 στέγνωσε από μετρητό. Στη νέα του κομπίνα προσπάθησε να εμπλέξει ακόμα και το όνομα του προέδρου Γουόρεν Χάρντινγκ!

Ήταν το κερασάκι στην τούρτα: τον πέρασαν από δίκη και τον καταδίκασαν σε 2 χρόνια φυλακή και 10.000 δολάρια πρόστιμο. Για πρώτη φορά στη ζωή του. Τον Ιανουάριο του 1925, έχοντας ενοχλήσει τους λάθους ανθρώπους, και συγκεκριμένα τον γενικό εισαγγελέα (προσπάθησε να τον εκβιάσει), έφαγε άλλα 2 χρόνια στη στενή και άλλα 10.000 δολάρια πρόστιμο. Στις 20 Μαΐου 1925 πέρασε την πόρτα τον ομοσπονδιακών φυλακών της Τζόρτζια, όπου θα γνώριζε νέες δόξες ως ο Νο 1 χαφιές του διευθυντή.

Βγήκε στις 19 Ιουλίου 1928 και εξομολογήθηκε μια παράξενη ιστορία σε μια συγγραφέα. Ο κοινός τους καρπός «Ο περίεργος θάνατος του προέδρου Χάρντινγκ» κυκλοφόρησε την άνοιξη του 1930, έγινε αμέσως μπεστ-σέλερ, η συγγραφέας το αποκήρυξε τον Νοέμβριο του 1931, ο Μινς καμάρωνε όμως ιδιαιτέρως πολύ για το πνευματικό του παιδί.

Τώρα έκανε μια νέα συμφωνία με την κυβέρνηση για την αποκάλυψη κομμουνιστικών θυλάκων στη δημόσια διοίκηση και ζούσε ζωή χαρισάμενη με ομοσπονδιακά κονδύλια. Ξαλάφρωσε το κράτος από 200.000 δολάρια, έκανε με την οικογένειά του διακοπές διαρκείας και κάποια στιγμή κατέθεσε στον τραπεζικό του λογαριασμό 100.000 δολάρια. Από άλλη μια άρτια εκτελεσμένη κομπίνα του!

Κι ενώ δεν είχε λόγο να το κάνει, καθώς οικονομικά ήταν και πάλι ανθηρός, μυρίστηκε χρήμα στην υπόθεση της απαγωγής του γιου του Λίντμπεργκ και είπε να βάλει το χεράκι του. Αυτό το πλάνο του ήταν πραγματικά αριστοτεχνικό και ήταν μόνο η απληστία του που θα τον αποκάλυπτε. Στο στόχαστρο είχε αυτή τη φορά τη σύζυγο του εκδότη της «Washington Post», προσωπική φίλη του ζεύγους Λίντμπεργκ, από την οποία έφαγε εύκολα 104.000 δολάρια. Όταν θέλησε πάντως άλλα 35.000 δολάρια για να κλείσει η υπόθεση και να επιστραφεί το παιδί, οι δικηγόροι της συζύγου κατάλαβαν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.

Με μεγάλη του χαρά ο Έντγκαρ Χούβερ τσάκωσε τον Μινς με το καυτό παραδάκι ανά χείρας. Τον Ιούνιο του 1932 καταδικάστηκε σε κάθειρξη 15 ετών και τον Απρίλιο του 1933 έφαγε άλλα 2 χρονάκια από παλιότερη υπόθεση που εκκρεμούσε. Αυτή τη φορά διάλεξαν ωστόσο προσεκτικά τη φυλακή που θα τον κλείσουν. Τον έστειλαν σε σκληρό σωφρονιστικό κατάστημα της Πενσιλβάνια και κατόπιν σε φυλακές του Κάνσας, μη επιτρέποντάς του να πιάσει φιλίες με όλους τους λάθος ανθρώπους.

Παρά το γεγονός ότι δεν σταμάτησε ποτέ να ραδιουργεί, είχε χάσει πια το εγκληματικό του σφρίγος. Μέχρι το 1938, η υγεία του ήταν σε κακή κατάσταση. Εμφανώς αδυνατισμένος και καταβεβλημένος, υποβλήθηκε σε εγχείριση στα τέλη του χρόνου, τον πρόδωσε όμως η καρδιά του και πέθανε μερικές μέρες αργότερα, στις 12 Δεκεμβρίου 1938, στο νοσοκομείο.

Όπως παραδέχτηκαν πολλοί στους πικρόχολους επικήδειους του Γκαστόν Μινς που εμφανίστηκαν σε φυλλάδες όλης της χώρας, τέτοιον απατεώνα δεν είχαν ξαναδεί...