Η Μεγάλη Παρασκευή είναι η πιο πένθιμη ημέρα της χριστιανοσύνης.
Πολλοί παρατηρούν, μάλιστα, ότι ο καιρός τις περισσότερες Μεγάλες Παρασκευές αν δεν είναι βροχερός, είναι τουλάχιστον μουντός, υποστηρίζοντας ότι αυτό συμβαίνει γιατί ο καιρός υποδηλώνει τη θλίψη της φύσης για τα Πάθη του Κυρίου.
Αν και υπάρχουν και κάποιες εξαιρέσεις, με τον καιρό να είναι βροχερός μια μέρα πριν ή μια μέρα μετά, και τη Μεγάλη Παρασκευή να είναι ηλιόλουστος, το φαινόμενο είναι αρκετά συχνό, ώστε να επιβεβαιώνει στατιστικά την άποψη ότι πάντα η Μεγάλη Παρασκευή είναι βροχερή.
Για όσους δεν πιστεύουν ή δεν μπορούν να πιστέψουν τα περί συμμετοχής της φύσης στη θλίψη, υπάρχει επιστημονική απάντηση. Πολύ λογική η οποία δικαιολογεί απολύτως το φαινόμενο.
Το Πάσχα είναι κινητή εορτή και ο ορισμός της ημερομηνίας του εξαρτάται άμεσα από την πρώτη Πανσέληνο μετά την Εαρινή Ισημερία, η οποία πρακτικά γίνεται είτε στα τέλη Μαρτίου, είτε τον Απρίλιο. Αυτό ορίστηκε από την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας το 330 μ Χ και τηρείται μέχρι σήμερα, με κάποιες λίγες εξαιρέσεις ή μια μικρή «ελαστικότητα».
Και ίσως το γιατί επελέγη αυτός ο τρόπος ορισμού. να συνδέεται άμεσα με τις «βροχερές Μ. Παρασκευές».
Η συσχέτιση των Σεληνιακών φάσεων με τον καιρό είναι μια πολύ... παλιά ιστορία στην λαϊκή παράδοση, ωστόσο από τις αρχές της δεκαετίας του 60 οι επιστήμονες άρχισαν να μελετούν πιο επισταμένα αυτή τη σχέση. Έτσι, το 1962 δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Sciense μια μελέτη τριών μετεωρολόγων (Μπράντλεϊ, Γούντμπερι και Μπράϊερ) σύμφωνα με την οποία υπάρχει μια σαφής Σεληνιακή περιοδικότητα στις «σοβαρές» βροχές.
Εξετάζοντας τα στοιχεία μιας πεντηκονταετίας, οι τρεις ερευνητές κατέληξαν ότι οι αιχμές των βροχοπτώσεων συμπίπτουν με την πρώτη και τρίτη εβδομάδα του κύκλου της Σελήνης και ιδιαίτερα στο διάστημα από 3 έως 5 ημέρες μετά την Νέα Σελήνη και την Πανσέληνο.
Στο ίδιο τεύχος του περιοδικού δημοσιεύθηκε και μια δεύτερη μελέτη δύο Νεοζηλανδών επιστημόνων (Άντερλεϊ και Μπόουεν), με παρεμφερή συμπεράσματα και την προσθήκη της υπόθεσης πως η έλξη της Σελήνης είναι πιθανόν να επηρεάζει την ποσότητα μετεωρητικής σκόνης που εισέρχεται στην ατμόσφαιρα, αβαντάροντας έτσι την δημιουργία καταιγίδων.
Τις επόμενες δεκαετίες ακολούθησαν πολλές ακόμη σχετικές μελέτες που τελικά διαμόρφωσαν μια νέα μετεωρολογική πραγματικότητα «ανακαλύπτοντας» ξανά αυτό που ο λαός γνώριζε από παλιά. Ότι δηλαδή «μετά την Πανσέληνο, ανοίγουν οι ουρανοί».
Και βέβαια σε σχέση με την Μεγάλη Εβδομάδα η οποία «πέφτει» αμέσως μετά την Εαρινή Πανσέληνο, το συμπέρασμα που βγαίνει αβίαστα είναι ότι με βάση πλέον τα επιστημονικά δεδομένα συγκεντρώνει υψηλές πιθανότητες να είναι βροχερή.
