O Σταμάτης Σεκλιζιώτης γεωπόνος (ΑΠΘ), Αρχιτέκτονας Τοπίου και πρώην Β’ Ακόλουθως Γεωργικών υποθέσεων Υπουργείου Γεωργίας των ΗΠΑ έγραψε μια ανάλυση στη σελίδα του στο Facebook, για τους λόγους που πέρασε η φωτιά τη Λεωφόρο Μαραθώνος.

Ο τίτλος είναι: «Όταν φύτευαν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες 2004 τη Λεωφόρο Μαραθώνος».

Όπως τονίζει στο κείμενο του η «Λεωφόρος Μαραθώνος, σε δήθεν ρόλο αντιπυρικής ζώνης αλλά σε ρόλο στυγνού «φονιά».

Απορούν πως πέρασε η φωτιά απέναντι, γιατί σκότωσε και γιατί κατέστρεψε. Πέρασαν 15 χρόνια και οι κουκουναριές που φύτεψαν οι εργολάβοι δεξιά και αριστερά της λεωφόρου Μαραθώνα, έγιναν πλέον μεγάλα δένδρα. Όποιος πέρναγε τελευταία τις παρατηρούσε, τις θαύμαζε παρατεταγμένες, κατά μήκος, ενώ ένα πιο παρατηρητικό μάτι έβλεπε ότι οι κόμες τους όλο και μείωναν την απόσταση των δύο άκρων της λεωφόρου.

Χώρια που οι «έξυπνοι» που σχεδίασαν και τις πρότειναν τότε, τις φύτευαν εκεί που τελείωνε η επίσης φονική Χαλέπιος Πεύκη. Δύο άκρως εύφλεκτα είδη δένδρων δίπλα δίπλα και απέναντι του δρόμου να κοιτάζονται..

Δεν χρειάζεται καμία πρωτότυπη επιστημονική εξήγηση με 7 και 8 Μποφόρ, ο συνδυασμός αυτός κυριολεκτικά μηδένισε τον ρόλο της λεωφόρου ως αντιπυρικής λωρίδας και η φωτιά πέρασε «άνετα» με κατεύθυνση τη θάλασσα, αφού μηδένισε κάθε ίχνος ζωής στο πέρασμά της.

Έτσι, ανάμεσα στα τόσα και τόσα χωροταξικά, πολεοδομικά και αναρίθμητα λάθη της πιο επιπόλαιης, της πιο απρογραμμάτιστης και πιο «ανοργάνωτης πολιτείας» του πλανήτη, ας προσθέσουμε και την λεωφόρο Μαραθώνος.»

Όπως ο ίδιος σημειώνει θα μπορούσαν να μεταμορφώσουν την λεωφόρο σε πραγματική αντιπυρική ζώνη φυτεύοντας, «όπως έκαναν σε κάποια σημεία, π.χ. με πλατάνια (λίγα επιβίωσαν, λόγω έλλειψης συντήρησης και φροντίδας), και με άλλα δένδρα πολύ λιγότερο εύφλεκτα και φυλλοβόλα, αποψιλώνοντας πρώτα τα φονικά πεύκα σε βάθος 40-50 μέτρων ζώνης εκατέρωθεν της λεωφόρου και αντικαθιστώντας τα με άλλα πλατύφυλλα (φλαμουριές, λεύκες, φτελιές, κουτσοπιές, κερλεουτέριες, σοφόρες, ακακίες, μουριές, πλατανομουριές, κατάλπες, προύνους, μελίες, πασχαλιές, και πολλά ακόμη…)».

«Οπότε σήμερα θα είχαμε μια πρώτης τάξεως αντιπυρική ασπίδα όλων των οικισμών κάτω από τον δρόμο, η οποία θα καθυστερούσε την φωτιά, ίσως και το πέρασμά της απέναντι, που με μια κουκουνάρα είναι θέμα δευτερολέπτων.

Αξίζει να αναφέρουμε ότι το κοινό κυπαρίσσι της Μεσογείου (Cupressus sempervirens var. Horizontalis), μετά από παρατηρήσεις σε καταστροφικές πυρκαγιές στην Ισπανία παρέμεινε άκαυτο, όταν ήταν φυτεμένο σε πυκνούς σχηματισμούς (π.χ. πλατιές λωρίδες και συστάδες) και λειτούργησε ως προστατευτική ζώνη.

Το φαινόμενο αποδίδεται στο γεγονός ότι το κυπαρίσσι τους θερινούς μήνες αποθηκεύει πολύ νερό στους ιστούς του και μόλις ενσκήψει φωτιά και υψηλές θερμοκρασίες, μεγάλες ποσότητες νερού από τα αποθέματα του φυτού εξατμίζονται στο άμεσο περιβάλλον, γεγονός που καθυστερεί ή και παρεμποδίζει την ανάφλεξη….» αναφέρει.